We besluiten niet verder te rijden tot Mhamed.
Er wordt een zandstorm voorspeld en daar hebben we geen zin in.
Door de windvlagen de voorbije twee dagen zit onze neus dicht en voelt onze keel rauw, dus is de drang om een storm mee te maken maken niet zo heel erg groot😥😕
Ik kan me niet voorstellen dat de mensen hier er gewend aan raken, het lijkt me verschrikkelijk haast voortdurend met dit stof te maken te hebben.
Het doet echt pijn in je ogen, neus en keel 😨 en het is zo fijn dat een beetje wind al een stofwolk doet ontstaan.

Ik denk dat Sam en ik nog jaren zullen 'genieten' van woestijnzand in de camper. Het dringt werkelijk overal door, alles wat we nu uit de voorraadkoffers halen zit onder een laag superfijn stof en ook de inhoud van de kasten binnen is ermee bedekt 😉
Een kuismaniak zou momenteel gek worden in onze camper, gelukkig kijk ik niet op een stofje...😉 ik poets later wel, het heeft nu toch geen zin 😁

Hoe dan ook brengt het rijden door de Draavallei letterlijk ver'LUCHT'ing😊
Voor het eerst zien we een RIVIER in plaats van een droge, stoffige rivierbedding.
De Draa zorgt ervoor dat de hele vallei bevloeid wordt.
In Mahmid verdwijnt hij in de woestijn onder het zand om 540km verder bij de Atlantische kust weer boven te komen. Grote oases en daar aanpalende dorpen, met elk hun school en héél veel kinderen 😊 😊 😊wisselen elkaar af.

De rivier zorgt letterlijk voor leven, de oases zijn een ver'ADEM'ing en een lust voor het oog😀
Onze verzuchting naar lucht wordt wel heel letterlijk genomen want rond vijf uur pakken de wolken zich samen voor een verfrissende regenbui.
Het doet deugd maar....morgen hoeft het niet meer vinden we....😉

Lieve groet,
Xxxbieke en samxxX

Geschreven door Bieke