Om 10uur vertrekken we voor de rit Amtoudi - Tafraoute.
Als hij hoort waar we naar toe willen gebaart de uiterst vriendelijke doofstomme campingbewaker dat we eens op de baan komende vooral niet rechtdoor mogen rijden, rechts is ook niet goed, dus zeker en hij benadrukt zéker naar links!!!
Sam heeft zo zijn twijfels maar omdat de gps dezelfde route aanduidt draaien we naar....links ☺

We rijden op een mooie gladde tweevaksbaan en dat de gps meldt dat we 4uur zullen nodig hebben voor 163km vinden we niet direct alarmerend want op sommige wegen kan je immers niet zo snel rijden.
De zon gloeit, de oases zijn een lust voor het oog en het landschap wordt langzamerhand mooier dan het tot nog toe was ☺😊😀

Tot plots, zonder enige waarschuwing de mooie geasfalteerde baan stopt om over te gaan in een smalle kiezelbaan en als 5 kilometer verder de toestand ongewijzigd blijft vrezen we het ergste😣
Maximum 10km per uur halen we, langzaam genoeg om te genieten van het spectaculaire landschap tot Sam langs zijn neus weg zegt dat we nog maar weinig diesel hebben maar, stelt hij me gerust, het lampje brandt nog niet😥
Ik denk bij mezelf aan de keren dat ik opperde dat het veiligheidshalve toch goed zou zijn een jerrycan diesel mee te nemen, maar ik bijt op mijn tong want dit is niet het moment voor discussie...

De zon gloeit, het stof zit in mijn neus en keel en terwijl ik me laat gaan in superlatieven als: wow, prachtig en supergeweldig ban ik de gedachte dat we hier weleens zonder diesel zouden kunnen vallen en dat a rato van 1 auto per uur de redding weleens lang zou kunnen duren 😨😨😨

Aan de rand van een klein dorpje weet een wegenwerker ons te zeggen dat er op een kleine 50 kilometer verder een benzinestation is en op onze vraag of de weg er naar toe berijdbaar is met de camper antwoordt hij geruststellend dat de baan behalve enkele 'virages' best te doen is.
Na enkele kilometers beseffen we dat 'best te doen' voor interpretatie vatbaar is 😧
Een helling van 15% op een asfaltbaan is te doen, dat deden we al eerder maar een ondergrond van zand en steentjes maakt de klim al minder efficiënt. Behalve het brandstoflampje begint ook het lampje van de anti-doorslipbeveiling te flikkeren.
We klimmen gestaag het diepe dal uit, Sam trekt wit weg rond zijn neus en ik kruis mijn vingers, denk waar zijn we aan begonnen, vergeet haast te ademen en durf zelfs niet meer te zeggen dat het hier toch wel prachtig mooi is😰😰😰

En plots is het klimmen voorbij 😀
We hebben het gehaald en dat we nog steeds op reserve rijden lijkt ineens bijkomend.
Tot we ons afvragen of de voorspelde 50 kilometers nu toch niet heel lang duren?
We rijden al uren op een vreselijke baan en toch is het, o ironie alweer een wégenwerker die ons vrolijk meldt dat het benzinestation écht maximum 20 kilometer verder is.
Maar dat blijkt een rekenfoutje te zijn en de berekening verderop door een andere vriendelijke man is ook een tiental kilometers fout geschat.
Maar bij onze laatste, haast wanhopige vraag krijgen we het verlossende antwoord dat we één, lees wel één kilometer verder diesel zullen vinden!

Bij het in de verte ontwaren van het logo vrees ik even een fata morgana te ontwaren.
Maar het is echt en de pomp is echt en de diesel is echt en hij vloeit écht regelrecht in ónze tank😁😁😁
68 Liter gaat erin, we hadden dus nog 2 liter ...alle paniek voor niks dus 😁😁😁

Zes uur na ons vertrek komen we aan in Tafraoute. Het duurt het even voordat we iets tegen elkaar zeggen, het was best heftig vandaag.
Heftig maar o, zo mooi!!! 😂
Toppunt is dat een Marokkaan ons een dagrit aanbiedt in een 4x4, héél mooi mevrouw en mijnheer u rijdt echt in het niemandsland.
Op de kaart duidt hij de route aan.
We bedanken hem vriendelijk. Of we echt niet geïnteresseerd zijn vraagt hij?
Eumh...jawel denken we, maar laten we nu toevallig die route net gedaan hebben, zonder 4x4 en....volledig gratis! 😂😂😂

Lieve en zéér warme 🌞🌞🌞🌞🌞groet,
Xxxbieke en samxxX















Na uren stapvoets rijden zonder ook maar iemand te zien komen we aan een klein dorpje

Geschreven door Bieke