Op de camping werken twee jonge mannen Younes 22 jaar, opgeleid met diploma en Azis 18 jaar steeds herder geweest zonder enige educatie.
Younes vindt geen job in zijn branche en werkt nu op de camping tot hij genoeg geld heeft om zijn geluk in een grote stad te beproeven.
Hij verzet zich tegen het feit dat verplicht onderwijs en medische verzorging niet belangrijk geacht worden.
Hij is muzikaal, bespeelt verschillende instrumenten en schrijft frustaties van zich af in poëzie.
Poëzie waarin hij de revolutionair durft te zijn die zich afzet tegen wat hij noemt : Het dictatoriale bewind van de huidige koning:
"Hou het volk dom en heers!"
Hij verzet zich in stilte want zijn ouders manen hem aan tot stilte...
Hij zegt dat veel mannen en vrouwen verstandshuwelijken aangaan om in Europa te geraken maar dat weigert hij want hij gelooft enkel in een huwelijk gebaseerd op liefde.
Op mijn vraag of hij een vriendin heeft antwoordt hij: " No women, no cry..."

En dan heb je Azis, ongeletterd maar evenzeer uit op 'hogerop komen'.
Hij hoopt door op de camping te werken verschillende talen te leren en zo aan de slag te kunnen in Cassablanca. Hij houdt zich ver van de politiek en nog verder van het koningshuis.

Twee jonge mannen met dromen...
Ik hoop zo erg dat ze allebei hun dromen waar kunnen maken.

We verlaten de camping om verder te rijden naar Goulmima.
Als we al dachten dat de Dadeskloof prachtig is dan weet ik niet hoe we de Tondrakloof moeten beschrijven.
Soms is zwijgen beter dan honderd woorden...

Heel lieve en zeer warme groet,
Xxxbieke en samxxX

Geschreven door Bieke