Vanop de camping in Skoura bezoeken we de 17de eeuwse kasbah.
Terwijl een gids ons rondleidt kunnen we ons perfect inbeelden hoe de pasja, zijn vier vrouwen en bedienden hier ooit geleefd hebben.
Heel veel van de tentoongestelde gebruiksvoorwerpen worden nu nog gebruikt.
Wat me steeds zal bijblijven als toppunt van vernuft, is een tussen drie stokken opgehangen dichtgenaaide geitenhuid. Vroeger werd in die huid melk gedaan waarna de baby op de geit gebonden werd. Terwijl de moeder zong en de 'schommel' over en weer liet gaan werd de melk tot boter gekarnd. Geweldig toch? 😉
Van een jongetje kopen we een door hemzelf met strookjes palmblad gevlochten kameeltje, zo mooi!

Een wandeling door de palmerie brengt ons in piepkleine gehuchtjes. Vrouwen wuiven vriendelijk en kinderen spelen met wat voorhanden is: stenen, takken en een oude bromfietsband, ze gebruiken hun fantasie zoals enkel kinderen, die het moeten stellen met niets, dat kunnen.
Tot twee keer toe verliezen we onze weg in de wirwar van paadjes, open vlaktes en palmbomen.

Bij onze eerste vraag naar de juiste weg gebaart een oude man hem te volgen. Hij rijdt op zijn bromfiets voor ons uit terwijl we hem trachten bij te houden over platgetrapte, keiharde zandpaadjes slingerend langs lemen huizen. Hij stopt voor de kleine garage van een fietsenmaker die ons in het frans vraagt wat we willen. Ik begrijp plots dat de oude man de moeite deed ons tot hier te brengen omdat hij zelf de franse taal niet machtig is.
Shukran sidi 😊

Op de terugweg raken we opnieuw het noorden kwijt 😯
Alweer een oude man kan ons niet helpen maar hij maant een aankomende bromfietser te stoppen. Die zet spontaan zijn bromfiets tegen de muur om een heel eind met ons mee te stappen tot aan de droge rivierbedding waar we ver aan de overkant de camping zien liggen.
Ook jij: Shukran sidi! 😊
We kunnen maar niet wennen aan jullie hulpvaardigheid, bedankt hiervoor! 😊


Lieve en zeer warme groet,
Xxxbieke en samxxX

Geschreven door Bieke