Vanmorgen, na een onrustige nacht, de laatste keer de tassen inpakken, koffie zetten, de route intoetsen en op pad. Zo vroeg waren we nog niet eerder.
Antwerpen uitkomen is nog een hele tour. Paul Schneiders, een wat oudere man, reed tot voor kort nog regelmatig naar zijn Franse vakantiehuis. Hij vertelde me dat met name de stad uitrijden het lastigst is. Hij heeft gelijk.
Maar eenmaal op pad reden we over comfortabele wegen van dorpje naar dorpje door België. Tot we ineens, zonder nadere aankondiging, Nederland inrijden. Vlak daarvoor onze meegebrachte koffie met een laatste taartje genoten.
Onmiskenbaar Nederland. De huizen staan dichter op elkaar, meer auto’s op de weg en ineens is er bij iedere kerk in een klein dorpje wel een terras en een bakkertje. Iets waar we in met name in Frankrijk vaak vergeefs naar uitkeken. Alles voelde weer heel vertrouwd.
Onderweg kregen we het weer flink warm en Marlies reed weer langs zo’n landbouwsproeier. Ze kreeg hier de volle laag. Ook reden we langs een meer waar het leek dat er gezwommen werd. Dat leek ons wel wat. Geparkeerd, handdoeken mee, maar dichterbij bleek dat er hondeneigenaren stonden, soms met wel 4 honden per persoon, die hun trouwe viervoeters er lieten zwemmen. En je kon ze ruiken ook. Toch maar even doorrijden.
De rit ging voorspoedig. Alhoewel we de stal roken, was ook deze laatste rit weer een plezier. Je ziet op zo’n scooterrit ook je eigen land op een bijzondere manier.
Als laatste stop zijn we Gorinchem geweest voor een broodje.
Het schoot op.
We reden Hilversum in. Joost zou gaan varen en vroeg waar we zaten, later belde hij nog eens met een smoesje. Tot vanavond.
Maar thuis aangekomen wachtte hij ons op, samen met oma Dora. Een leuke verrassing.
Thuis.

In 14 dagen ruim 2300 kilometer gereden, gemiddeld 165 kilometer per dag. Zo’n 5 à 6 uur per dag een helm op. 13 Maal achtereen een ander bed, douche en omgeving. Twee weken lang alleen elkaar. Twee weken uit een tas leven. Twee weken contact via een headset.
14 Dagen aaneen verwondering over alle prachtige uitzichten, gebouwen en regionale gebruiken.
De scooters hebben ons probleemloos naar huis gebracht. Motortjes met een cilinderinhoud van een borrelglaasje. Mede dankzij de goede voorbereiding van de scooters door Dennis Schut.
TomTom was een onmisbare hulp bij het vinden van de routes.

Wie denkt dat we 14 dagen lang alleen maar hebben gelachen... Soms was het zwaar, warm en vermoeiend. Ook hadden we weleens een meningsverschil. Niet altijd even spannend, maar we zouden het zo weer overdoen.

Dank voor jullie reacties.

Marlies en Jacques

Geschreven door Scooterreis