Al vroeg ging de wekker af. Naar Lille is 185 kilometer en met de ervaring van gisteren was het verstandig om in de ochtend al een flinke ruk te maken.
Het ontbijt was voor ons klaargezet in een picknickmand.
Buiten de woonwagen een tafeltje en twee stoelen. We zaten nog niet en daar kwamen alle eenden uit de vijver om ons heen. Wel 15 stuks.
Ieder kruimeltje dat viel renden ze op af en desnoods over je voeten heen. Het was een drukte van belang, maar ze zijn kennelijk ook wel slim. Toen ze na een tijdje door hadden dar er bij ons niets te halen viel, gingen ze ineens allemaal tegelijk, alsof de hoofdeend de opdracht had gegeven, in een lange rij weg.

De dag begon al warm, maar de rijwind maakte het best aangenaam. De wegen waren prima en de rit ging snel. De eerste stop was in Amiens. Weer een immense kathedraal, en ook hier stond de installatie klaar om in het donker een lichtshow te geven op de gevel.
Dit was de derde al. Binnen was de overdaad aan pracht en praal onvoorstelbaar. Een priester was bezig een stelletje te trouwen. Zij in een zomerjurk en hij in korte broek. Hier doen ze niet moeilijk.

Naast dat ieder dorpje een kerk, een mairie en een postkantoor heeft, ligt ook overal een kerkhof. Niet ver weg op een mooie plek, maar gewoon dichtbij, onder de mensen.
Allemaal met beelden van Maria en Jezus omgeven. Zoals al eerder gezegd, overal zie je ze. Zelfs boeren plaatsen er een aan de rand van hun veld. Baat het niet, schaden doet het ook niet.
De volgende grote plaats was Arras. Hier even lunchen. Parkje in. Hier was een soort stadstrandje met een speelvijver en sproeiers. Voordat de scooters goed en wel stonden stond Marlies al met kleren aan onder een sproeier. Zeiknat.
Weer verder naar Lille. Nu was het toch wel weer echt warm aan het worden, dus wat vaker stoppen. Onderweg zagen we nog een spektakelstuk. 2 Mannen bungelend in een mand, hangend aan een helikopter. Zij waren aan de hoogspanningskabels aan het werk. We konden het elektrisch geknetter aan de grond horen.

Mc Donald’s is met dit weer wel een uitkomst. Koude drank en een ijsje in een goed gekoelde ruimte.

De zuideuropese bouwstijl met gemetselde natuurstenen werd langzaam vervangen door baksteen. Het straatbeeld werd wat meer Belgisch. Ik begon ook spontaan Nederlands te praten tegen een ober, maar daar moeten ze hier niets van hebben. Ik verdenk ze er wel van dat ze je best verstaan, maar doen alsof ze gek zijn.
Inmiddels hebben we de tweeduizend kilometer gepasseerd.
Ons appartement in Villeneuve d’Asq was heel goed, maar boven, waar we sliepen, was het snoeiheet. Na een douche en relaxen, nog even naar Lille. We waren hier eerder geweest, maar herkenden nog maar weinig. In het oude Lille een groot plein met mooie gebouwen en veel terrasjes.
Toen de zon eenmaal onder was en het een beetje koeler werd (nog altijd zo’n 30 graden), naar huis. Binnen was het nog steeds warm. Maar toch maar slapen. Dat was niet eenvoudig.
Morgen het laatste stukje Frankrijk en onze laatste overnachting. Antwerpen.

Geschreven door Scooterreis