Wakker worden in Pamplona. Ik moest wat doen voor mijn werk en Marlies haalde brood...
We hadden veel zin om op pad te gaan, Spanje uit, Frankrijk in. De Pyreneeën over.
We hadden de brommers in een parkeergarage gezet, dus de tassen lieten we in het appartement en we gingen de brommers ophalen. Tot onze opluchting zat mijn bril achterin, dus alles helemaal goed. Helmen op en rijden maar. Oeps, vergeten te betalen. Nou ja, naast de slagboom was een meter vrij, dus karren maar. Ik ging eerst en toen Marlies er door reed kwam de man van de garage achter haar aan. Paniek. We reden omhoog de parkeergarage uit, dus langzaam en de man er achteraan. We bleven hem ternauwernood voor en met het hart in de keel gingen we er van door. Links, rechts, wisten wij veel, maar uiteindelijk met een omweg naar het hotel. Nerveus lachend haalden we onze tassen om op de brommers te binden. Weer buiten komend zagen we politie. 2 man op motoren, 2 man te voet en ze keken zoekend om zich heen. Ze zouden toch niet het hele apparaat achter ons aan gestuurd hebben? Ze leken uiteindelijk niet in ons geïnteresseerd. Wij, toch wat gespannen, gingen verder met de tassen, totdat ineens 2 booskijkende agenten op ons afkwamen....
We mochten daar niet staan. Ja maar even de bagage op de scooters. U moet hier weg. Ja dat gaan we ook. Nu. Jaha, hier is ons hotel, dus even de tassen erop. Welk hotel? Ja hier bij Beatiz. Waar dan? Hierboven. Wegwezen. Ja agent. Wij lopend met de brommer aan de hand de straat uit. Eindelijk op pad. Via een oude smokkelroute het land uit.

Toen onze hartslag weer normaal was genoten we weer enorm van de omgeving en die veranderde ineens sterk. Het leek wel of we Oostenrijk in reden. Huizen met grote overhangende daken, goed verzorgd en overal bakken met geraniums.
Door de Pyreneeën heen stijgen en dalen, slingeren, slecht wegdek, maar wel prachtig. Hier maar wel even de jassen aan.
Frankrijk in zicht en nog steeds geen mens te zien. Tot ineens voorbij een bocht, vlak voor de grens, een drukte van belang. Grote winkels, restaurants en benzinepompen. En alleen maar Fransen. Een paradijs voor hen, want in Spanje liggen de prijzen heel wat lager.
Nog zo,n 30 kilometer verder kwamen we inBidart, vlak bij Biarritz. We moesten tot 6 uur de tijd volmaken, dus naar het strand. Een biertje en een koffie. 8,50 euro. Tja, Frankrijk.
Om 6 uur werden we ontvangen door Bibi en Manou. Aardige mensen, maar we zaten dus gewoon bij hen in huis. Een slaapkamer en een eigen badkamer, dat wel, maar voor 2 mensenschuwe reizigers wel een beetje te intiem.
‘s Avonds de stad Biarritz in. Een geweldige badplaats met veel restaurants, winkels en vooral veel mensen.
Dit deel van de kust is een Eldorado voor surfers. Ook in de stad zie je veel jongens met surfborden onder hun arm of aan de zijkant van hun scooter gebonden.

We hebben daar nog wat gegeten en om 10 uur terug. We slopen achter onze televisiekijkende gastheer en -vrouw naar boven.
Morgen langs de kust naar Biscarosse.

Geschreven door Scooterreis