We begonnen bijzonder relaxed vanmorgen. Na de bui van gisteren was het vannacht lekker afgekoeld en dat slaapt toch wel lekkerder dan die warmte.
Na een ontbijtje zijn we (geroutineerd als we inmiddels zijn) de spullen gaan inpakken, de tent opgevouwen en alles ingeladen. Na nog een verfrissende douche en afscheid te hebben genomen van Jasper en Ilaria, de tomtom ingesteld en en route, op weg naar camping numero tre in Le Marche.
Het begon lekker, die miep van de tomtom stuurde ons een weg op, die we nog niet eerder gereden hadden. We vonden het wel vreemd, maar ja, die navigatie zou het toch wel weten?
Ik zat achter het stuur en de weg werd steeds smaller, slechter en toen werd het grind. We kwamen wel langs mooie ruïnes, een gedenkplek en een bolwerk van de partizanen, zo aan de schilderingen op het huis te zien, maar de snelste route naar de snelweg???
We hoopten steeds dat het beter zou worden, maar toen het pad uiteindelijk ophield, zijn we toch maar omgedraaid en helemaal teruggereden. Dat was een half uur later.....
Oke, we zaten nu op de juiste weg, maar zowel de navigatie van de auto, als die van de mobiel van Marcello, wisten het allemaal niet meer zo precies. Uiteindelijk, na nog een keer draaien, vonden we de snelweg. Pfff en toen maar karren. Met het verhaal van de spiegeltruc in ons achterhoofd, hielden we de auto's om ons heen goed in de gaten. Plots was er een knal en we vreesden dat we het slachtoffer van die truc zouden zijn, maar haha, het was de stop van de Marcellowijn die door de warmte uit de fles was geknald. Echt keihard, maar gelukkig zat ie in de koeltas én stond ie rechtop. 😇
Na een paar uur reden we de nieuwe camping op tenminste, we konden niet verder dan de slagboom en de rest moesten we lopen om bij het huis te komen.
De camping wordt geleid door 2 oudere mensen, volgens mij uit de Achterhoek en dat merk je 😏
Toen we per ongeluk bij hun terras uitkwamen (ben dan duidelijk waar we moeten zijn) kregen we van haar een sneer dat dit privé was. De toon was gezet....
De camping heeft 12 plaatsen, wij kregen een plek buiten het hoofdveld, maar wel lekker privé en in de schaduw. Maar wel een verschil in ontvangst met de vorige camping zeg. Ze lopen niet echt over van empathie.
Dat bleek al uit de mailwisseling..... vanavond eten we hier een pizza mee en we moesten al 3 dagen van tevoren aangeven of we al dan niet vegetarisch eten. Toen Marcello dat gisteren pas doorgaf, kregen hij te horen dat dit rijkelijk laat was en dat ze alles al hadden ingekocht. En ze maken die pizza's zelf.....hoe moeilijk kan het zijn.
Maat anyway, het is wel een prima uitvalsbasis voor uitstapjes in de omgeving.
Nu liggen we even heerlijk bij te komen bij het zwembadje.
Op dit moment zitten we nog na te tafelen met de mensen die bij de pizza avond waren. Natuurlijk veel mensen uit het onderwijs, leuke gesprekken en ook veel gelachen.
Heel grappig is dat hier een verpleegkundige aan tafel zit die samenwerkt in het ziekenhuis met Caspar, de zoon van Marcello. Natuurlijk heb ik een foto van hen samen gemaakt en naar hem toegestuurd. Benieuwd hoe hij hier op reageert
😍
Wij borrelen nog even verder en dan straks lekker slapen op ons bosplekje 😁
A domani

Geschreven door Paulas.avonturen