24 juli
Vanmorgen stond de wekker om 5 uur, maar we werden al een half uur eerder wakker geschreeuwd door de welbekende 'zangers'. Het was dit keer wel HEEL HARD EN HEEL LELIJK 😧
De laatste dingen in de backpack en naar buiten om op ons vervoer naar Bajawa te wachten. De jongen waarbij we dit geboekt hadden, stond al klaar, hij was de tussenpersoon en verzekerde ons dat de bus eraan kwam. Uiteindelijk werd het half 7 voordat we vertrokken

Het is nu kwart voor 11 en we zitten dus al een paar uur in de bus. Nou ja bus, dat is wel een heel mooi woord voor het wrak op wielen waar we in zitten. Ik schat dat het busje een meter of 6 lang is, 18 tot 20 zitplaatsen heeft, uit de 16 eeuw is 😂 en volgepropt is met mensen, kokosnoten en balen rijst. Ook bovenop de bus liggen die balen plus nog een stuk of 4 jongens. Geen idee hoe die erin slagen om te blijven zitten, want die bus schokt van links naar rechts. Verder staan er ook een stuk of wat jerrycans met benzine, want benzinepompen zijn hier schaars. En ach, die paar sigaretjes die ze hier in de bus roken, zijn dan helemaal niet gevaarlijk 🤔😦. De chauffeur is voortdurend aan het bellen en rijdt dan met 1 hand, vet irritant en ook gevaarlijk. We rijden richting het oosten van het eiland en dat wil zeggen: Bergen, haarspeldbochten, prachtige uitzichten en af en toe best spannend. Soms klimt er een jongen van het dak naar beneden op zijn slippers alsof het niks is. Geen belediging, maar zo lijken het toch net aapjes 😥
Onderweg zien we prachtige rijstvelden, dorpjes en handeltjes. Regelmatig ligt er op de weg of ernaast rijst te drogen en ook nog andere dingen. In het voorbijgaan proberen we er achter te komen wat het is. Ik denk koffie en cacaobonen. Een ander ambacht wat ik onderweg zie is dat er uit de rotswanden gruis wordt gehakt en dat dit mbv water tot een soort pasta wordt gemengd, waarna het in vormen van stenen te drogen wordt gelegd. Ook zie je dat mensen hier voor hun huisje mee bezig zijn. Ze verpulveren dan grotere keien en maken hier 'bakstenen ' van.
Je ziet nu ook meer stenen huizen of huizen die gedeeltelijk met steen zijn gebouwd.

Na een lange rit van 10 uur hobbelen in die aftandse bus, kwamen we eindelijk aan in Bajawa. We hebben onderweg wel ontzettend genoten van het landschap: de rijstvelden, vlak en in prachtige terrassen; bamboe zo hoog als flatgebouwen; varens zo groot als palmen, bananenbomen, palmen en allerlei andere bomen en planten; rotswanden zo hoog en mooi gevormd; jungle; traditionele dorpjes; teveel om op te noemen. Af en toe was ik zo moe en wilde mijn ogen dicht doen, maar dat vond ik jammer, omdat ik dan wat zou missen. De bus heeft onderweg ook nog iemand thuis afgezet. Dat was echt heel grappig. Hij draait de bus een smalle zijweg in die even later in een zandpad verandert. We passeren leuke huisjes, hele sobere huisjes met vrolijk zwaaiende en roepende mensen. Dan wordt de oude man thuis afgezet en draaien we weer om. Ergens halverwege hadden we een stop van een half uur om te.lunchen, ergens in een stadje waar ze maar zelden een westerling zien denk ik. Wij zijn een stukje gaan lopen en werden overal aangegaapt en aangesproken, echt heel grappig. Ik hou daar wel van, dat is het echte werk. 😆
Bajawa is een klein dorpje in de bergen op een hoogte van 1100 meter. Het is hier dus wel meteen een stuk frisser. Voor het eerst deze reis heb ik mijn trui maar aangedaan. Het schijnt hier vannacht 13 graden te worden......😯
Maar dan slaap ik wel lekker verwacht ik.
Hier in dit mooie gebied zijn diverse vulkanen van diverse hoogten, hotsprings en traditionele dorpen. We hebben voor morgen al een motor gehuurd om de omgeving te gaan verkennen.
Nu eerst leker eten, nog wat lezen over wat we morgen gaan doen en dan slapen.

25 juli
Gisteravond heerlijk gegeten en daarna met een ander Nederlands stel op reis nog gezellig zitten kletsen en wat tips over de omgeving gekregen.
Vannacht echt weer eens ouderwets goed geslapen, heerlijk frisse nacht. Dat is in Nederland nu wel anders......
Na een lekker ontbijtje zijn we de motor gaan ophalen en zijn we aan de dagtrip begonnen. Eerst moet ik nog even zeggen dat de mensen hier echt zo verschrikkelijk aardig en behulpzaam zijn. Iedereen groet je, probeert een gesprekje met je aan te knopen, zijn geïnteresseerd in waar je vandaan komt, wat je van Flores vindt, etc etc. Het is oprechte vriendelijkheid en niet om je iets te verkopen of je iets aan te smeren. Wij als westerlingen zijn dit niet meer zo gewend en het brengt elke keer weer een grote glimlach op mijn gezicht 😆
We zijn op pad gegaan richting het eerste traditionele dorpje, waarvan er hier heel veel te vinden zijn. In zo'n dorp leven een aantal clans samen in traditionele huizen rondom een soort plein. Ik begrijp dat ze heel veel samen doen en samen de verantwoordelijkheid dragen voor het dorp, het bouwen van een huis, het maken van een muur en het verzorgen van het eten om zo maar eens wat te noemen. We zagen in een van die dorpen dat een groep van mannen en vrouwen een muur aan het metselen waren en dat ging van het draaien van cement, het aanvullen van dat spul wat erin gaat, het dragen van emmers water en het doorgeven van het cement, tot het aangeven van de stenen en het stapelen hiervan met de cement laag ertussen. Dat ging razendsnel en was prachtig om te zien. In zo'n dorp worden de doden ook begraven, gewoon voor de huisjes en op het plein. Dat is niet zo heel vreemd want dat zien we ook bij de meer moderne huizen. Familie wordt gewoon voor het huis begraven en de graven worden overkapt. Ook bij onze guesthouse ligt op luttele meters van ons bed een familielid. Hier leven de levenden heel dicht bij hun geliefde doden, branden kaarsjes op het graf en dat is niks vreemds. De mensen in die dorpen weven prachtige stoffen. Hun traditionele warme kleding bestaat uit een soort koker van stof, die ze om zich heen draaien. Maar goed, het eerste dorp Bena is het grootst en ook het meest bezocht door toeristen. We hebben nog een ander bezocht en nog wat langs enkele andere gereden. De route op zich was ook al prachtig. Je rijdt over een smal weggetje, eigenlijk door de jungle met om je heen allerlei prachtigs met planten en bomen. Er is ook een enorme vulkaan, waar je een deel omheen rijdt. Je ziet dan de rode lavastromen van de laatste uitbarsting. Die vulkaan is nauwelijks begroeid, alleen aan de onderkant. Af en toe doemt er een huis of een paar huizen op, met altijd iemand die Hello mister roept. We reden langs een school, waar de kinderen buiten waren. We stopten even en binnen mum van tijd stonden er al een aantal kinderen om ons heen engels te praten. Echt leuk. Om de hoek woonde de ex headmaster. Daar kwamen we achter, omdat we even niet wisten welke kant we op moesten. Hij wees ons de weg en en passant hebben we ook nog gezellig gebabbeld. Hij sprak goed Engels, was 78 en sinds 5 jaar met pensioen. Hoezo wij al met 67??? 😂
Na de dorpjes zijn we naar de hotspring gereden. Dat is een plek waar 2 stromen samenkomen. Een koude stroom uit de bergen en een bloedhete uit de vulkaan. Precies waar die 2 samenkomen, kun je in het water lekker liggen weken en bubbelen. Het is net een natuurlijke jacuzzi. Ik heb meteen mijn haar maar lekker uitgespoeld, aangezien we bij onze huidige guesthouse alleen maar een koude douche hebben. Normaal niet zo erg in Indonesië, maar hier in de bergen net ietsje tè.
Hierna zijn we op ons gemakkie weer teruggereden naar Bajawa, waar we op een terrasje weer een heel leuk gesprek hadden met een paar pubermeisjes die driftig hun engels oefenden😆
Toen ons even opgefrist en lekker gegeten en als een blok weer in slaap gevallen.

26 juli
Vannacht weer heerlijk geslapen, komt toch echt omdat het hier 's nachts lekker koel is. Na een uitgebreid ontbijt van bananenpannekoek, passievruchten en bananen zijn we weer op weg gegaan. Eerste doel vandaag was de Wolobobo, een vulkaan van waaruit je een prachtig uitzicht hebt op de Wawomuda, een superhoge vulkaan. In het begin was goed aangegeven waar we moesten afslaan en mbv de locals kwamen we een heel eind. Op een splitsing stond een bord met Wolobobo 1km, dus dat zijn we gaan volgen. Het pad werd slechter dus de scooter aan de kant gezet en verder gaan lopen. Prachtig stuk natuur met veel koffieplanten. Tot we een paar locals tegenkwamen en we begrepen dat we richting een koffieplantage liepen en dat die vulkaan een nadere kant op was. Terug bij de motor konden we de hele weg naar boven op de scooter afleggen en toen hadden we echt een schitterende view op de grote vulkaan en in de verte ook nog een andere.
Hierna zijn we even wat gaan lunchen en door naar een waterval. Niet echt heel spectaculair, maar wel een mooie tocht er naar toe. Daar in de buurt hebben we nog wat gewandeld en Johan moest zonodig weer stoer doen door over een gammele brug van bamboe te lopen. Doodeng.
Toen we terug kwamen in Bajawa zagen we 4 jongelui die ook bij ons op de boot zaten. We hebben wat gedronken samen en bijgekletst. Vanavond samen een hapje eten, gezellig.
Was inderdaad erg gezellig, er was ook nog een Noorse jongen bij. Leuke verhalen gedeeld en nog een keer de horror van de boottrip doorleefd samen 😁
Ook nog een gebedje gekregen van 1 van de meiden om bescherming voor een vliegreis te vragen.......Net wat ik nodig heb 😋
Nu lekker slapen en morgen richting Moni, onze laatste stek op Flores. Ik heb me laten vertellen dat daar geen internet is, dus dat wordt dan pas weer maandagavond.......
Wel rustig 😏

Geschreven door Paulas.avonturen