Vandaag was het onze vertrekdag van het prachtige stekje in de bergen. Ik kan het iedereen aanraden om hier eens een paar dagen te verblijven om tot rust te komen.
Ik had heel goed geslapen, Karin helaas wat minder, die kon niet slapen omdat ik zo lag te snurken. Ook wel eng, ze heeft aan me liggen sjorren, maar ik was niet wakker te krijgen. Toch maar minder wijn drinken 's avonds.....
We hebben onze spulletjes ingepakt, zijn gaan ontbijten en hebben daarna heerlijk een paar uur aan het zwembad gelegen. We hoefden niet voor een bepaalde tijd weg te zijn, dus het was wel relaxed om hier nog zo lang mogelijk te genieten. Nog even heerlijk in de hangmat zitten lezen en toen zijn we toch maar vertrokken. Op naar Perugia!
Het was een klein uurtje rijden, werden dwars door de stad gestuurd, met smalle steile straatjes, maar het ging gelukkig allemaal goed. Toen was het nog een hele klus om het juiste adres te vinden. We hadden een appartementje geboekt, "dicht bij het oude centrum, met een balkon". Dat leek ons een prima plek. We kwamen echter terecht in een soort van bouwput, waaraan ze aan de gevel aan het werken waren. De auto moest in een overdekte garage, wat een gedoe zeg. Maar goed, eenmaal binnen zagen we dat het balkon met plastic was afgedekt en de hele voorkant van het gebouw was dicht ivm restauratie werkzaamheden. Best balen, maar gelukkig is het maar voor 1 nacht. Na wat gegeten te hebben en alvast een paar glaasjes witte wijn gedronken te hebben, gingen we op zoek naar het mini metrostation. Dat moest dichtbij zijn en ons in een wip naar het oude centrum brengen. Het station hadden we na een tijdje gevonden, maar dat was gesloten tot 14 augustus! Potverdorie, het zat ons vandaag niet mee! Dan maar lopen. Ergens aan de kant van de weg stond een man met een Ape (dat is zo'n klein Italiaans open karretje) wat spullen in te laden. Ik vroeg of hij toevallig niet naar het centrum ging en of we dan konden meerijden. Hij was heel aardig, maar dat ging niet, hij was aan het werk. Hij wees ons wel naar de bushalte. Daar dan maar naar toe, maar wat er ook kwam, geen bus. We werden steeds meliger en staken onze duim maar op om te liften, maar helaas, niemand stopte 😪 Toen maar weer doorgelopen en ja hoor, daar was ineens de bus. Karin hield hem aan en we konden mee 😂
In een wip waren we in het centrum. We zijn maar begonnen met een aperol spritz, die hadden we inmiddels wel verdiend. Daarna in Perugia rond gestruind, prachtige stad. Jaren geleden ben ik hier ook al eens geweest, ik herinnerde me nog wel wat plekken.
Na een hele tijd, kwamen we een hele leuke plek tegen om te eten, maar er was nog geen plaats, we moesten even wachten. We gingen zitten voor het restaurantje naast een oudere man. We raakten aan de praat en hij bleek de eigenaar te zijn, 2 van zijn zonen werkten in deze pizzeria, maar hij had in diverse steden nog meer pizzeria's. Hij was als jonge man van 17 van Salerno naar Hamburg gegaan om te werken en na een aantal jaren heeft hij daar zijn eerste pizzeria opgezet, waarna er vele volgden. Leuk zo'n onverwacht gesprek, dan is het toch wel heel leuk als je de taal spreekt. Daarna heerlijke pizza's geheten en het leven op straat aanschouwd.
Toen op ons gemak terug gewandeld naar het appartement, dat was nog best spannend, door stille en donkere achteraf straatjes waar ik in mijn eentje nooit 's avonds alleen door zou lopen,maar samen lukte dat wel. Na een klein half uurtje waren we weer in de bouwput.
Oja, Karin bleek ook nog een tasje met wat spulletjes vergeten te zijn bij het vorige adres. We hebben het zo kunnen regelen dat de eigenaresse het opstuurt naar Viareggio, waar ik volgende week sowieso nog langs ga. Dan komt dat ook weer goed.

Geschreven door Paulas.avonturen