18 juli
Vanmorgen op tijd opgestaan want de backpacks moesten kant en klaar staan. Vandaag op de boot.....we (ik😣) werden al een beetje nerveus. Om 9 uur opgehaald door een aardige jongen die ons naar de haven in Kayangan zou brengen. De tocht duurde 2 1/2 uur en de chauffeur wilde graag engels spreken om te oefenen dus we hebben gezellig zitten kletsen.
Om half 12 waren we bij de haven en daar lag onze boot.....toch ietsje anders dan op die mooie plaatjes. We waren de eersten want de rest kwam van de westkant van het eiland. We zochten een slaapmatje op het dek, helemaal aan het eind, want dat is wel rustig als het hele dek vol ligt. Je moet je dat zo voorstellen. Het is een houten boot met 2 verdiepingen en een ruim. Benedendeks is ruimte om te zitten en bovendeks liggen de slaapmatjes en is er ook een open dek. Het slaapgedeelte is wel overkapt maar de zijkant is redelijk open. Er zijn 2 toiletten maar geen douche. Dat wordt dus 4 dagen stinken, maar gelukkig heeft iedereen hetzelfde probleem 😄. Op het slaapdek lig je dus met een man of 30. Om een uur of half 3 kwam de rest van de groep pas, in de tussentijd had ik zitten lezen. Toen we gingen varen, kregen we eerst eten: rijst met mie met groenten. Was niet onaardig. We voeren naar Pulau Kenawa, een superklein eilandje om daar een stukje een bergje op te klimmen en van het uitzicht te genieten. Als er geen berg op.lag, zou je bijna denken datje op een waddeneiland verzeild was geraakt. Er waren hier ook mensen die ecologische huizen aan het bouwen waren, ze leken wel wat op de hobbithuisjes. Op het strand veel grote stukken koraal, zelfs rode. We hebben een stukje meegenomen, maar ik weet eigenlijk niet of je dit mag meenemen.......
Nu weer op de boot. Het is bijna 7 uur en al pikkedonker. Maar niet teveel aan denken hoeveel water er om me heen ligt.....
De groep bestaat uit jongelui, veel Nederlanders. We zullen zien of het gezellig wordt.

Vanavond best lekker gegeten en daarna op het open bovendek gelegen met een biertje. Heerlijk naar die sterrenhemel kijken. De maan is in zijn eerste kwartier en hij staat als een schaaltje. Niet zoals bij ons. En ik zag zowaar mijn eerste vallende ster 😆. Natuurlijk heb ik direct een wens gedaan. Nu maar hopen dat ie uitkomt.....
Nu lig ik op mijn matje, lekker briesje en het is echt stikdonker. Gelukkig is de zee rustig en gaat de zee niet al te veel heen en weer. Vanavond komen we nog aan bij een haven waar we aanleggen. Vannacht dus geen ronkende motor, alleen een beetje schommelen

19 juli en 20 juli
Dat was dus geen haven, maar ergens aan een strand en we hebben er niet heel lang gelegen. Rond 10 uur half 11 lag iedereen op zijn matje en wij waren de enigen die nog aan het lezen waren. Eenmaal mijn boek weg, viel ik al snel in slaap. Maar na een uur of zo werd ik weer wakker en ook om 2 uur toen de motor van de boot aansloeg. Wat? We zouden hier toch blijven liggen vannacht? Niet dus. De boot vertrok en vervolgens werd het het een onrustige en onstuimige nacht. We klotsten van links naar rechts en van voor naar achter. Verder waaide het behoorlijk en dat was fris. Af en toe wat geslapen en om 7 uur aankleden. Je kunt je hier niet douchen maar met een washandje en water uit een fles kom je een heel eind.
Na het ontbijt van wel 1 pannenkoek gingen we weer varen. Eerst naar een eilandje waar we een stukje gingen lopen naar een watervalletje. Niet heel bijzonder maar wel lekker om even van de schommelende boot te zijn.
De tocht werd weer vervolgd en dat duurde best een aantal uren. De zee was erg ruw en de boot klotste alle kanten op.
Mijn maag begon op te spelen en na een zwempauze op open zee, ben ik op mijn bed gaan liggen. Beetje lezen en slapen, maar op een zeker moment werd ik heel misselijk en moest ik buiten de boot gaan hangen om te braken. Wat voelde ik me beroerd! Later nog een keer buiten boord gehangen, zelfs al kwam er niet Veel meer uit, de braakneigingen bleven. De rest van de avond ben ik op mijn bedje gebleven, Ook niet gaan eten en Johan ook niet, want die had hoofdpijn.

De nacht was echt AFSCHUWELIJK!!!!
De zee was verschrikkelijk wild en de boot sloeg alle kanten op. Wat ben ik bang geweest. Stel je voor, alles is pikdonker om je heen, de zee trekt aan alle kanten aan de boot en je rolt heen en weer over je matje. Op een gegeven moment was iedereen wakker en werd er een beetje gespannen gereageerd. Ik dacht aan het verhaal dat ik gelezen had van die groep die midden in de nacht van de boot af moest , maar de reddingsvesten lagen in het ruim aan elkaar gebonden net zoals bij ons. Johan is op een gegeven moment naar beneden gegaan om te vragen hoe het er voor stond. Ze zouden dichter naar de kust varen, daar zou het rustiger zijn. Ook was elke bootsman zeer geconcentreerd bezig op dat moment, dus het was serieus heftig en spannend! Inmiddels was er een chileens meisje bij ons komen zitten, zij was ook erg bang en Johan heeft geprobeerd een gesprek met haar aan te knopen om haar af te leiden. Na verloop van een paar uur werd het dat ook, maar mijn hemel, uren en uren ben ik bang geweest. Ik heb mijn hele leven voorbij zie komen, in gedachten van iedereen afscheid genomen, zo erg was het. Onderweg nog 2 werkende vulkanen gespot al was het maar even omdat elke keer dat ik omhoog kwam, mijn maag weer opspeelde.
Na een aantal uur toch geslapen te hebben, werd ik om 6 uur wakker op een kalme zee. Godzijdank! Als die zee aardig is voor ons, is het ineens een stuk aangenamer. Ik ben nog niet gaan ontbijten, heb alleen een kopje thee op, voelde me nog niet optimaal. Na een klein stukje varen kwamen we op Moyo island. Hier hebben we een trekking gedaan een berg op. Het uitzicht maakte veel goed van afgelopen nacht. Fenomenaal wat een overzicht en de kleuren van de zee en de eilanden, gewoon weg prachtig. Hier liepen ook gazellen in het wild. Hier hoorde ik ook iemand zeggen dat deze week in deze wateren waar wij varen, de swells sinds 100 jaar niet meer zo diep waren geweest. De swell is het moment dat de zee zich terug trekt voordat er een golf komt. Dus dan weet je het wel. Wij hadden de hoofdprijs! Ook hoorde ik vanavond dat deze week geen bootverkeer mogelijk was tussen Lombok en Bali ivm gevaarlijke stromingen...........jippie en wij zijn gewoon gegaan in een aftandse oude houten boot......

Eenmaal weer op de boot gingen we richting de plek waar manta's zwemmen.wij de boot uit met snorkels en duikbrillen en richting de mantaspot. Eerst zag ik een kleintje, mss een meter breed, vervolgens een super grote. Zwart en zeker 4 meter van links naar rechts. Vlak bij de mantaspot zwom een echte HAAI! Eerst schrok ik wel, maar hij bleef over de bodem zwemmen, dus toen was het genieten. Maar weinig mensen hadden hem gezien 😆 onderweg ook een paar dolfijnen door het water zien duiken, wat een feestje 😀
Na de manta's gingen we door naar een mooi klein eilandje en hebben daar even rondgekeken. Toen lunch, heb weer wat gegeten. Toen verder naar Pink beach. Het zand moet hier roze zijn, maar dat valt tegen. Je ziet wel roze spikkels in het zand, misschien kleine stukjes koraal. Hier ben ik nu en relax even aan het strand in de schaduw. Maar mijn lijf schommelt nog......

Vanavond gezellig gekletst met diverse mensen. Na het eten was het erg gezellig met een biertje erbij. We liggen nu voor anker voor de Komodo eilanden en verroeren ons vannacht niet meer. Godzijdank. De zee is nu rustig dus hopelijk lekker slapen.

21 juli
De nacht was toch niet helemaal rustig. Ik ben goed ingeslapen, gerustgesteld door het idee dat we niet gingen varen en het rustige water. Maar iets voor drieën schrok ik wakker van hard gebonk onder het schip. Alles trilde ervan. Meteen was daar weer die angst, wat was het? Een of ander groot waterbeest dat tegen de onderkant bonkte? Waren we op de ondergrond gelopen? Wat het ook was, ineens was er weer actie beneden en gebeurde er van alles. De motor sloeg aan en daar gingen we weer. Ik voelde me echt genept, zeggen ze dat ze stil blijven liggen vannacht en dan gaan ze toch varen. Maar gelukkig was het maar een klein stukje voordat we weer voor anker gingen. Het ging een beetje regenen en in de verte zag ik het weerlichten. Om een uur of 6 werden we gewekt, snel ontbijt van toast met jam en Komodo aandoen. We waren er al vroeg en werden door een ranger meegenomen op een wandeling om Komodo varanen te spotten. Ik heb er welgeteld 3 gezien, indrukwekkende beesten, log en prehistorisch om te zien, maar ze kunnen hard rennen. Dus toen 1 zich oprichtte en aan de wandel ging, waren wij snel uit de weg. Verder is het natuurlijk ook gewoon een toeristische attractie, waar je souvenirs kunt kopen en wat eten en drinken. We hebben een klein varaantje als magneet gekocht en een T-shirt voor Brian 😀 die krijgt een hele verzameling shirtjes uit allerlei landen 😂
Nu weer op de boot voor een paar uur, zonnen, lezen en relaxen. Het is erg warm vandaag, zonnig en geen wind en zo te voelen ook een hoge vochtigheidsgraad. Konden we nu alvast maar even een duik nemen......
We varen langs veel onbewoonde eilanden met hemelse verlaten strandjes. Hoeveel eilanden zou Indonesië hebben? Toch eens opzoeken., het moet een behoorlijk aantal zijn.

We hebben nog even gezwommen in zee en zijn nu onderweg naar de haven Labuan Bajo op Flores. Het regent en verderop ziet het er erg grijs uit. Ik hoorde net dat tussen Bali en Lombok geen bootverkeer is t/m 25-7 ivm het slechte weer........... Hopelijk is het hier morgen opgeklaard.....

We zijn in het hotel. Volgens internet lag het 700 meter van het centrum, maar het ligt ergens achteraf. Gelukkig wel een gratis shuttle naar de stad om wat te gaan eten.
Nu eerst een warme douche, al het zout en zweet eraf wassen. Het was een onvergetelijke ervaring deze tocht, zowel wat betreft de prachtige dingen die we hebben gezien als de spannende en ronduit beangstigende momenten die we hebben beleefd!

Geschreven door Paulas.avonturen