Vanmorgen vertrokken we om klokslag half 8 met de taxi van Hsipaw naar Niaung Shwe. Eigenlijk had ik met de bus willen gaan, maar die ging er 14 uur over doen en die zou een dorp eerder stoppen, zodat we alsnog een taxi of iets dergelijks zouden moeten nemen. Dan maar een taxi. Is wel wat duurder, maar dan zit je ook relaxter. Dachten we.....
Nou, die vlieger ging niet op. Ik heb nog nooit zo'n beangstigende autorit meegemaakt.
Het is een kleine 400 km en daar zouden we, inclusief pauzes, 8 uur over gaan doen. Dan denk je, oké dat is iets meer dan 50 km per uur, best traag. Maar als je weet over wat voor wegen we zijn gegaan, is dat best hard.
De chauffeur was een knul van amper 20 jaar en hield enorm van doorrijden. Lees racen. Het leek wel of we in een of andere ralley zaten. De wegen leken vaak op karresporen en de afgrond was heel vaak heel dichtbij. Ook haalde hij in waar het eigenlijk onmogelijk was en heb ik maar vaak mijn ogen gesloten omdat ik het niet kon aanzien.
Hij vloog door de bochten en op rechte stukken haalde hij met gemak 90 km per uur.
Ergens hoog in de bergen was een soort controlepost met een man met een geweer. Wij de auto uit, beetje schichtig natuurlijk. Op dat moment kreeg ik visioenen van Derek Bolt en het moment dat die ontvoerd werd in Colombia. Ik dacht op dat moment: waar zijn we in godsnaam aan begonnen? Maar je hebt geen keuze meer, je moet die auto weer in. Ik heb het maar losgelaten en heb niet meer op de weg gekeken.
Ook zat hij de hele weg een of ander vies goedje te kauwen en vervolgens uit te spugen in een flesje. Echt zo smerig!
Uiteindelijk zijn we dan toch veilig in ons hotel aangekomen. We hadden een betere, dus duurdere kamer geboekt, maar we kregen een of ander hok. Nou, daar trapte Johan niet in. Uiteindelijk een betere kamer gekregen, maar morgen gaan we naar een ander hotel. Het is hier erg ongezellig en heel kaal. De badkamer is eng en het water is bruin. Het mag dan wel Myanmar zijn, maar het kan echt anders.
Morgen dus verkassen.
Vanavond hebben we HEEL basic gegeten en nog wat over de avondmarkt gelopen. Johan heeft ALWEER een mes gekocht! Ik hoop dat hij die thuis eens in de keuken gaat uitproberen.....😆
Nu maar op tijd slapen. Die gekke autorit heeft massa's energie gekost.

Geschreven door Paulas.avonturen