Na weer een lange nacht om half 7 opgestaan. Mijn buik voelt beter gelukkig, dus ging ik weer proberen wat te ontbijten. Een paar koppen thee, een glas sap, een bakje yoghurt en een plak cake verder was het wel weer genoeg.
Er zijn meer mensen die dezelfde klachten hebben, die lang aanhouden. Mss is het geen virus Jacqueline, maar een bacterie dan. Ik hoop noet dat ik die mee naar huis neem. Een reisgenoot waaraan de ontlasting is onderzocht, krijgt vandaag de uitslag te horen. Dan weten we meer.
We zitten nu in de bus, al een kleine 2 uur onderweg door een bewolkt en grijs landschap slash woestijn.
Onze gids heeft het verhaal verteld over hoe een traditionele verbinding ontstaat tussen man en vrouw. Buiten Amman worden nog veel kinderen uitgehuwelijkt, maar het is minder erg dan het lijkt. De jongeren mogen elkaar rustig leren kennen, wel met altijd een chaperone, en dan zelf bepalen of ze met elkaar verder willen of niet. Zo ja, dan begint het spel van onderhandelen over de bruidsschat, de kosten voor het feest, de gasten en zelfs al een fiks bedrag voor een eventuele scheiding. De stam of familie van de man betaalt alles en het gaat over hele grote bedragen. Als je als meisje 3x trouwt en scheidt, hoef je de rest van je leven niet meer te werken 😄 . De Jordaniers vallen op blanke, blonde vrouwen, dus ze kunnen los gaan op de inhoud van onze bus 🤣🤣

Inmiddels hebben we net de burgt van Kerak bezocht, mooi. De gids heeft ons van alles verteld hierover, maar als je hier meer over wilt weten, moet je maar ff googelen 😉

Het landschap verandert nu ook. Waar we eerst nog door woestijn en rots landschappen reden, met hier en daar plukken Bedoeïen bewoning, wordt het nu vlakker en wat groener. Nog steeds heel veel zand, maar ik zie ook olijfbomen en een soort naaldbomen. Meer cement huizen, zoals onze gids ze noemt. Kleine rommelige dorpjes, waar de kadavers van geiten gewoon buiten hangen en groentenverkopers. En heel veel rommel langs de kant van de weg, overal.

Weer even verder komen we langs een enorm ravijn met een stuwdam, wat een diepte. Jammer dat het heiig is. Hier leven veel schaapherder, die met hun schapen en tenten verhuizen, al naar gelang het seizoen. Bovenop komen we bij een uitspanning met Jack Sparrow 😄 waar we sterke thee met kruiden krijgen. En weer door.

We rijden door een heuvelachtig gebied, waar veel thijm wordt verbouwd. Thijm wordt gebruikt als thee, maar ook fijngemalen met zout en olie om brood in te dippen. Ok woest het tegenwoordig naar de Golfstaten geëxporteerd.

Een stop in Makaba gemaakt en de Grieks orthodoxe kerk bekeken. In de kerk ligt een mozaïek vloer uit de 6e eeuw na Christus. Deze is pas veel later ontdekt en is een afbeelding van delen van Israël, Egypte en Jordanië. Heel mooi.
De groep heeft ook nog geluncht. Het zag er heerlijk uit, maar ik durfde het nog niet aan. Heb buikkrampen, maar verder is het wel oke 😉

Laatste stop boor Amman was Mount Nebo, de berg waar Mozes ooit terechtkwam. Deze plek is een bedevaartsoord voor Christenen, Joden en Moslims.
Zo'n buikkrampen, de gids haalt daar straks ook wat voor. Hoop wel dat ik wat kan eten vanavond.

Om half 7 eindelijk in het hotel na stapvoets door het massale verkeer van Amman te zijn gereden. Het is een mooi hotel, maar nou niet echt in het oude centrum. Amman heeft 3,5 miljoen inwoners, althans onder stad. Met de buitengebieden erbij zijn het er 9,5 miljoen.

Net wat gegeten, had een beetje honger. Hopelijk valt het goed.
We kregen net een filmpje door van onze gids van een overstroming vanmiddag op de woestijnweg. Heel heftig, bus op zijn kant meegesleurd door het water. Je ziet de mensen er aan de buitenkant uitkruipen om bovenop te gaan staan. Die weg hebben wij vanmorgen gereden......
Het regent hier in Amman nu flink, morgen moet het beter worden. We gaan dan naar Jerash, dus hopelijk zijn de wegen begaanbaar.
Ik ga nu lekker relaxen op mijn bed, filmpje kijken en dan hopelijk lekker slapen. Zo stil als het in de woestijn was, zoveel verkeer raast hier voorbij....
A domani

Geschreven door Paulas.avonturen