Vanmorgen was ik op tijd al weer wakker, net voor 6 uur. Mijn roomie was vannacht ziek geworden, diarree en koorts en ze was eigenlijk nog steeds niet opgeknapt van haar verkoudheid.
Ze had het heel koud en ik heb mjjn dekbed over haar heen gelegd en ben even gaan ontbijten. Voornamelijk yoghurt, want ook mijn darmen begonnen raar te doen 🤪
Toen ik terugkwam was Stefanie mogelijk nog zieker en ik vond het niet fijn haar alleen te laten. Ik heb Ehmed de gids gehaald en die heeft wat medicijnen voor haar gebracht. Meteen ook maar voor mij, want tijdens een jeepsafari wil je geen diarree hebben.
Ik heb mijn kamersleutel aan iemand gegeven die niet meeging, om af en toe even bij Stefanie te checken.
Om een uur of half 9 vertrokken we in 2 jeeps richting de woestijn, een half uur later gingen we off road. Ik zat achterin waar het het ergste hobbelt en die chauffeur had er lekker de vaart in, hobbel de bobbel door het zand, heuveltje op en heuveltje af. Bij de eerste stop gingen we te voet verder, een nauwe kloof in, eerst stijgen en daarna dalen. Het was gewoonweg prachtig! Die kleuren van dat gesteente, niet te beschrijven.
Weer verder door het zand met de jeep naar de 2e stop, weer een kloof met prachtige uitzichten, wat een voorrecht om hier te zijn, dat besef ik elke dag weer! Ondertussen maakten we ons wel zorgen om Stefanie, maar er was geen contact mogelijk, aangezien er geen bereik is vanuit de woestijn. We moesten het afwachten.
Na weer een heftige rit, waarbij wij achterin een keer met bankje en al omhoog vlogen, kwamen we bij de lunchplek. Een oase in het midden van al dat zand. Wat prachtig, palmbomen, een bron, banken met kleden en natuurlijk ook kinderen die wat souvenirs probeerden te slijten. We hebben hier lekker gegeten, rijst met een stoofpotje van groenten met een cola uit een flesje 😄.
Toen weer door de woestijn richting de weg, wat een ervaring was dit zeg, had ik niet willen missen!
Eenmaal aangekomen bij het hotel, begrepen we dat Stefanie inmiddels aan het infuus lag bij de medische post hier bij het hotel. Met de gids ben ik er meteen heen gegaan. Ze lag op bed met infuus met antibiotica, ze zag er slecht uit. Arme ziel! Ik heb bij haar gezeten totdat het infuus erin zat en ze met een pakket aan medicatie terug naar de kamer mocht. Daar ligt ze nu te slapen. Hopelijk is ze morgen in staat om te reizen, want morgen gaan we naar Jordanië, maar ik heb grote twijfels.
Ik zit nog even aan het strand, want ik wil haar niet storen, maar het wordt al frisser. Ook nog maar een diarree remmer genomen van Ehmed, dat is sterk spul, nergens meer last van gehad vandaag gelukkig.
Straks mijn spullen en die van Stefanie inpakken en nog een keer avondeten hier.
Vanavond neemt onze gids helaas afscheid, hij gaat terug naar Cairo, in Jordanië wacht iemand anders ons op.
Wat was het een leuke man, we hebben zoveel met hem gelachen en veel geleerd over het land, de geschiedenis en de gebruiken.
Iemand moet een toespraakje voor hem houden, we hebben geld ingezameld als bedankje en dan afscheid nemen 😔
Egypte was echt fantastisch, hopelijk is Jordanië dat ook en hopelijk kunnen we de oude stad Petra bezoeken na de regenval van een paar dagen geleden....

Geschreven door Paulas.avonturen