4 augustus
Vanmorgen met lichte weemoed afscheid genomen van ons mooie, serene hotel met zijn bijzonder vriendelijke werknemers en onze reis voortgezet. We werden opgehaald door een super deluxe minivan om naar Candidasa te reizen, maar zoals wel vaker in Azië werden we na een half uur overgeladen in een propvolle oude bak 😑.
Gelukkig was het dit keer maar een tripje van een uur. Candidasa is een kustplaats aan de oostkant van Bali met aan de ene kant de zee en aan de andere kant heuvels. Als plaats stelt het niet zoveel voor, gewoon een doorgaande weg met wat winkels en restaurants en aan de zeezijde wat zijstraatjes met nog meer hotels. We hadden een hotel geboekt wat heel diverse reviews had, dus heel veel verwachtten we er niet van, maar wat schetste onze verbazing: het is een supermooi complex met een heerlijk zwembad en we hebben een geweldige kamer! Na aankomst hebben we eerst wat gegeten en zijn daarna op een zonnebed neergestort aan het zwembad. Het is hier ineens weer een stuk warmer dan in Ubud terwijl het maar een kleine 40 km verderop ligt. We waren allebei moe en hebben een beetje netflix liggen kijken. Niet echt heel interessant dus, maar al die nieuwe indrukken maken best moe blijkbaar. Na een poosje een scooter gehuurd en naar het strandje hier vlakbij gereden. Nu is dat niet echt een heel bijzonder strand wat ik zo op het eerste gezicht zag. Meer een soort vissersstrand, maar even verderop moet er wel een mooi strand zijn. Ik zag al wel heel veel grote stukken koraal liggen en ook grote stukken natuurspons. Die ga ik nog wat scoren vandaag of morgen en kijken waar in mijn backpack ik die nog kwijtkan, want met alle souvenirs begint de ruimte die ik had toch behoorlijk gevuld te raken.
Hierna naar de hoofdstraat gereden en wat te snacken gehaald.
Vanavond hebben we een keer luxe gegeten en dit was de duurste maaltijd tot nu toe, wel 24 euro voor ons samen. Lijkt weinig, maar voor hier is dat echt heel duur. Maar het was de moeite waard, prachtige tent met een supermooie tuin. Zo maar eens dat heerlijke bed uitproberen. Morgen weer een dag......

5 augustus
Vandaag heeft het zowat de hele dag geregend, zucht 😶
Vanmorgen toch maar voorzien van regencapes de tocht ondernomen naar een traditioneel Balinees dorp, Talanggan. Een vreemd dorpje, vooral als je de dorpjes op Flores gezien hebt. Dit dorp bestond uit een soort van straten van stenen en zand (lees modder....) met aan weerszijden een soort van rijtjeshuizen, maar dan op een vreemde manier. Ik vind het niet echt indrukwekkend, vooral ook omdat het dorp misschien wel traditioneel is, maar de mensen er gewoon leven zoals in elk ander Dorp, compleet met scooters en winkeltjes. Niet echt de moeite waard voor mij. Het enige voordeel van vandaag was, dat er heel weinig toeristen waren, terwijl ik gelezen had dat het hier soms over de koppen lopen is. Terug maar weer naar Candidasa waar het intussen behoorlijk goot. Maar wat souvenirs gescoord en een hapje gegeten. We wilden eigenlijk nog een paar tempels gaan bezoeken, maar besloten dat dat met dit weer niet echt een aangename bezigheid zou zijn. De rest van de middag hebben we op ons balkon zitten netflixen.....
Aan het eind van de middag werd het eindelijk droog en zijn we naar het vissersstrandje gelopen. Het ziet er hier zo bizar uit aan de kust. Er is nauwelijks strand, soms een klein stukje waar dan wat vissersbootjes liggen. Een paar meter vanaf het water is een soort van verhoogde muur gebouwd waar je overheen kunt lopen. Sommige gebouwen staan echt aan de rand van het water. Je ziet heel veel grote brokken koraal liggen, veelal nog zacht en het lukt alsof het afgescheurd stukken zijn, heel vreemd. Ik las dat destijds de hotels gebouwd zijn van de kalk van het koraal en hierbij hebben ze het hele rif zodanig vernield dat de zee het land veroverd heeft. Van de plannen om van Candidasa een mooie badplaats te maken is dus weinig ik terecht gekomen. Het ziet er allemaal een beetje troosteloos en verlaten uit en dat is wel heel jammer voor de mensen hier.
Wat betreft het weer hoorden we van een visser dat het hier al 2 weken erg slecht is, dus eigenlijk vanaf het moment dat wij de boottrip gingen maken. Dit is al in geen jaren voorgekomen in juli en augustus. Terwijl in Nederland de missen van het dak vallen, is het hier juist andersom. Gelukkig is de temperatuur wel goed.
Morgen nieuwe kansen, maar de voorspellingen zijn niet al te best helaas. Ik hoop dat we nog wel een paar mooie uitstapjes kunnen maken.
Vanavond eerst maar weer eens lekker eten, want dat kun je hier gelukkig wel 😀

6 augustus
Van dat eten is niet veel meer gekomen. Op het moment dat we net de trap af waren en op de begane grond in de tuin van het hotel stapten, voelden we de aarde schudden. Ik wist het meteen, dit is een aardbeving. Het personeel van het restaurant van het hotel rende ook naar buiten onder het roepen van van alles. Het duurde zo'n 10 seconden denk ik, maar wat een lange 10 seconden......
We liepen van de gebouwen weg en hoorden van alles vallen. Na de eerste schrik gingen we in het restaurant zitten, alles trilde nog bij mij. Ik had geen honger meer, maar bestelde maar eerst een soepje om wat te eten. Nauwelijks een uur na de eerste beving kwam de tweede, iets minder erg, maar iedereen ging weer naar buiten. Daarna weer naar binnen. De derde kwam anderhalf uur later, even en een beetje.
We zitten nu nog met 4 Duitsers in het open restaurant, het is 0.49 uur en we willen niet naar binnen. Johan wil naar binnen om te slapen, maar ik durf niet.
Het liefste wil ik meteen naar huis, na die angstige ervaringen in de boot, nu ook dit weer. Het is niet veilig hier.

Uiteindelijk rond 1 uur naar binnen gegaan en ik heb aangekleed op bad gelegen. Na een half uur weer een schok, weer naar buiten. Daarna 2 uur geslapen.
Vanmorgen bij het ontbijt weer een schok en we besloten om.terug te gaan naar Ubud. Dit ligt hoger en is in geval van een tsunami veiliger. Ook heb ik een verzoek gedaan om.de terugvlucht te vervroegen, maar tot nu toe geen antwoord.
De 4 anderen gaan ook naar Ubud en we reizen samen. Nu is het wachten op de taxi. De mensen in dit hotel zijn zo super aardig, ook al hadden we voor 5 nachten betaald, toch kregen we de 3 resterende nachten terugbetaald. Maar dat is niet het belangrijkste. Ik wil me veiliger voelen en dat kan ik hier echt niet meer. Hoop dat het rustig blijft want mijn adrenaline spiegel blijft hoog.

Inmiddels weer in Ubud aangekomen, voelt nog niet echt rustiger moet ik zeggen, maar hopelijk slijt de angst als het rustig blijft hier.
Ik heb al een verzoek gedaan om de terugreis te vervroegen, maar ik vrees dat dat niet gaat lukken. Iedereen wil weg, in ieder geval vanuit Lombok, maar ook vanuit Bali.
Ik ben kapot na 2 uur slaap vannacht maar mijn lijf zit nog teveel vol adrenaline om toe te geven aan rust. Vanavond eerst maar eens een hapje proberen te eten met onze 4 Duitse medereizigers. Meer nieuws volgt.
Dank jullie wel voor de berichtjes 😘

Geschreven door Paulas.avonturen