Na een goede nacht vanmorgen ontbeten net yoghurt en en broodje met ei en jam, niet samen hoor 😉 mijn buik rommelde weer, maar daar bleef het gelukkig bij.
Na het ontbijt hup de bus weer in op weg naar Jerash een belangrijke stad uit de oudheid. In Amman regende het best, maar onderweg werd het gelukkig wat beter.

Jerash ligt op een vlakte, omringd door vruchtbare heuvels en is een van de best bewaarde Romeinse provinciesteden ter wereld.
De stad werd in 63 voor Christus veroverd door generaal Pompeius, waarna het onder Romeinse heerschappij kwam te staan. Jerash werd in de 8e eeuw tijdens een aardbeving grotendeels met zand bedekt. Daardoor zijn de amfitheater, markt en straten zo gaaf bewaard gebleven dat de plaats wel met Pompeii wordt vergeleken.
Er zijn mooie mozaiekvloeren bewaard gebleven, pleinen met zuilen en bestrating. Erg mooi.
Wel een heel vreemd idee dat we hier 15 km van de grens met Syrië zijn, waar het gewoon oorlog is. De gids vertelde dat de mensen die in het grensgebied wonen, gewend zijn aan het geluid van geweervuur en bombardementen.
Inmiddels werd het ook warmer en ging de zon schijnen. 😄

Ni terug naar Amman, waar we gaan lunchen en naar de soukh. Nog een paar leuke souvenirs scoren 🙂

Van die souvenirs scoren kwam helaas niks meer. Eerst door de versmarkt slingeren, dan langs het grootste Romeinse amfitheater van Jordanië, nog wat kriskras straten met heel veel goud, tot we bij het restaurant kwamen. Een lokale tent waar het vol Jordaniers zat, dat moest dan goed zijn. Ik had inmiddels ook weer honger sinds dagen, een goed teken. En het was inderdaad verrukkelijk, allerlei lokale vegetarische hapjes, veel te veel, zoals ze hier gewend zijn. Maar ik ben zo blij dat ik het weer kan eten. Mijn buik is een stuk rustiger, maar als ik krampen krijg, moet ik ook naar het toilet. Meestal is het loos alarm gelukkig.
Na dit overvloedige maal nam de gids ons mee naar een plek waar een hele lange rij stond, why vroegen wij ons af. Nou, het was een zaak waar je zoetigheden kon kopen en jij wilde ons laten kennismaken met een heel populair gerechtje. Overal op treden en randen zaten de locals dit te eten. Toen jij eenmaal door de rij heen was, konden we het proeven. Het was een onderkant van gesmolten kaas met iets zoetigs erop. Mensen die mij kennen, weten dat ik noet zo gek ben op zoet, maar dit was wel een enorme verrassende combinatie

Ik vroeg aan de gids of hij wist om welke bacterie het ging bij onze reisgenote. Dat wist hij niet, maar hij vertelde wel dat ze bang waren voor cholera......dat schijnt toch te heersen in Egypte, waar wij dit allemaal hebben opgelopen. Ze was wel uitgedroogd. Dat zal ik ook geweest zijn, denk ik. Zoveel vocht verliezen en naar verhouding te weinig drinken, omdat je dat gewoon niet weg krijgt. Urine zo bruin als cola, da's nooit oke. Maar gelukkig is dat nu beter, al moet ik mezelf nog steeds dwingen om te drinken. Maar goed, het gaat in ieder geval de goede kant op.

Nu in het hotel ff douchen en dan met een aantal nog even maar een bar vlakbij het hotel om een drankje te doen. Avondeten slaan we maar over, too much.

De foto's hieronder zijn slechts een kleine collectie van al het moois wat we vandaag gezien hebben 😉

We hebben de dag afgesloten met een drankje in een fancy loungebar, was erg gezellig 🙂
Ni weer in mijn bed, want om 8 uur vertrekken we weer naar de zandkastelen en de Dode zee. Bikini mee dus 😉😄

Geschreven door Paulas.avonturen