10 augustus
Weer een nacht voorbij. Ik heb gisteravond een halve oxazepam genomen, want ik voelde me nog steeds vrij gespannen en vreesde niet te kunnen slapen. Daarna ben ik vrij snel in slaap gevallen, maar werd in de nacht wakker. Ik dacht weer een schok te voelen, maar even later wist ik het niet zeker meer of ik het wel echt gevoeld had of dat het gewoon weer mindfucking was. Maar vanmorgen bleek dat er inderdaad weer schokken waren geweest, dus mijn gevoel was juist. Dat maakt het er allemaal niet rustiger op. Houdt het dan nooit op??
Na het ontbijt van mierzoete bananenpannekoek en vers fruit zijn we het stadje ingelopen. Het was prachtig weer en ik wilde eigenlijk zsm naar het strand om te zonnen en te lezen en vooral om gewoon even te relaxen. Maar Johan wilde eerst nog shoppen, zucht....en dan zeggen ze dat wij vrouwen zo van shoppen houden.....
In ieder geval, we hebben nog wat extra souvenirs gekocht voor de thuisblijvers en zijn toen koffie gaan drinken. In de middag toch nog een aantal uren heerlijk kunnen ontspannen aan het strand.
Het zijn de laatste dagen geen spectaculaire verhalen meer, ik heb niet de zin en energie meer om veel te ondernemen, het is klaar. Vanavond hebben we een pizza Indonesische stijl gegeten met verse tonijn, gember en knoflook, een aanrader moet ik zeggen. En er werd life gezongen, dus we hebben een ontspannen avond gehad 😀
Nu nog even genieten van een mierzoete Balinese cider en dan de voorlaatste nacht in. Hopelijk deze zonder schokken.....

11 augustus
Vannacht redelijk geslapen al was er net voor 12 uur weer een schok blijkbaar. Gelukkig heb ik daar niks van gemerkt omdat ik al sliep 😀. Blijkbaar was er gistermiddag ook een toen wij op het strand zaten. Ik heb toen wel even getwijfeld of ik wat voelde of dat het gewoon de wind was die me in verwarring bracht, maar blijkbaar was mijn gevoel toen toch goed 😑.
Vanmorgen hebben we 2 fietsen gehuurd en zijn we langs de wandel/fiets boulevard (lees smal pad waar je net met zijn tweeën naast elkaar zou kunnen fietsen) gaan fietsen. Het was een beetje bewolkt, maar de temperatuur was prima. Eerst gingen we oostwaarts en na de koffie helemaal westwaarts tot de aanlegsteiger voor de boten naar de Gili's en Lombok (maar nu voorlopig niet meer dus......). Het was inmiddels bijna 12 uur en we besloten bij het laatste restaurantje wat te eten. Hier heb ik echt een geweldige gado gado gegeten en Johan een pizza. Ze hadden er ook een paar ligstoelen dus hebben we daar een groot deel van de middag doorgebracht. Ik lezend en kijkend naar de kites surfers en Johan vooral slapend 😅. Toen de wind te hard werd en de zon inmiddels ook achter de wolken verdwenen was, zijn we teruggefietst en hebben bij ons inmiddels dagelijkse restaurantje een biertje gedronken. Hierna heb ik me laten masseren van top tot toe en ik moet zeggen, ik ben ruim een uur in trance geweest. Dit was de derde keer voor mij in Indonesië, maar verreweg de beste. Niet te hard, niet te soft, precies goed. Johan was in de tussentijd gaan shoppen en had natuurlijk weer meer souveniertjes gekocht...... Hierna een biertje op ons eigen terrasje en douchen.

Vanavond zijn we een lekker stuk tonijn gaan eten en nu zitten we nog met een biertje op ons eigen terrasje. Straks weer slapen, de laatste nacht op Bali.......
Wat zal ik blij zijn als ik morgen de zon weer zie, dan is de nacht weer voorbij en is de laatste dag aangebroken. Ik geloof niet dat ik dit ooit zo gevoeld heb na een vakantie/reis, maar dit keer is het toch echt een beetje anders helaas.

12 augustus
De laatste dag in Indonesië en wat was het een mooie dag! In andere omstandigheden zou ik hier nog weken kunnen blijven, maar na alles wat er is gebeurd en het gemis van mijn kinderen en Brian maakt dat het afscheid minder moeilijk is.
We zijn vanmorgen al op tijd naar het strand gegaan, het is in de ochtend nog niet zo warm en het is er nog heerlijk rustig. We hebben heerlijk genoten en zijn tussendoor aan zee gaan lunchen. Vanmiddag weer teruggegaan en genoten van al die kite surfers met hun prachtige kunsten. Er was er zelfs een die over bootjes heen sprong en met zijn hondje op zijn borst over de zee surfde, geweldig. Ook hebben we nog gepraat met de eigenaar van de strandbedjes over de aardbeving en de onrustige zee op het moment dat wij de bootreis maakten. Hij had nooit eerder een aardbeving meegemaakt en ik schat dat hij toch zeker 45 jaar was. Tijdens onze bootreis en weken daarna mochten er meestal geen ferrys varen naar de Gili's en Lombok omdat de golven te hoog waren. Hier in Sanur kwam de zee ook een heel eind het land in op dat moment zei hij.....

Vanavond hebben we nog heerlijk gegeten aan het strand, een fijne afsluiter. Nu wachten tot de taxi ons komt ophalen om naar het vliegveld te gaan.
Eindelijk......f

Geschreven door Paulas.avonturen