Wat een genot om lekker te slapen!
Het is nu half 7 in de ochtend en ik heb goed geslapen. Met oordoppen en met daardoor heen muziek en lawaaimakerij van al die mensen die tot laat in de nacht op de Malecon op een muur zitten om te kletsen. Eigenlijk is dat ook niet zo raar dat dit ze dit doen. Er is namelijk heel weinig ander vertier. Er zijn geen bioscopen of dancings en al waren ze er,dan waren ze in ieder geval niet voor de bevolking.
Eigenlijk is Cuba maar een vreemd land. Zo gingen we gisteren op zoek naar een fles water. Je kunt hier en daar wel een klein flesje kopen van een halve liter, daar betaal je minimaal een Cuc (de Cubaanse dollar) voor. Best duur natuurlijk als het warm is en je veel drinkt. Maar dan valt op dat er geen supermarkten zijn.Alex de Cubaanse gids vertelde dat Dat hier ook niet nodig is. De mensen krijgen bonnen waarmee ze hun levensmiddelen kunnen 'kopen'. Net zoals bij ons in de oorlog. Er zijn van die ' winkels' waar zij dat kunnen doen, die hebben we wel gezien. Meestal zijn die bonnen niet toereikend en dat betekent dus een zwarte markt in de bonnen handel.
Er zijn ook geen reclame borden te zien voor allerlei zaken of diensten zoals bij ons. Dat hoeft ook niet, want de mensen kunnen Toch niets kopen. Er zijn ook geen kledingwinkels. Wat ik tot u toe heb gezien zijn kleine winkeltjes met toeristen rommel.

Ik had al gezegd dat iedereen hier hetzelfde verdient ongeacht wat je hebt gestudeerd of welk beroep je uitoefent. Daarom probeert iedereen bij te schnabbelen, bijvoorbeeld door taxiritjes te maken, liedjes voor je te zingen, je de weg te wijzen, zich te laten fotograferen, etc. Maar aan de andere kant zie je ook heel veel mensen gewoon de hele dag voor hun huis zitten. Vooruitgang wordt gewoon niet gestimuleerd. Onze gids Alex heeft best wel communistische ideeën en is lyrisch over Fidel en Raul Castro, maar hij vindt het ook niet eerlijk dat iedereen hetzelfde verdient. Hij heeft 2 universitaire studies gedaan en studeert nu nog steeds, maar hij oefent zijn beroepen niet uit omdat hij toch niet meer verdient dan iemand die de hele dag voor zijn huis zit. Daarom gidst hij, dan verdient hij wat extra's met de fooien en kan hij kennis delen. Ook heeft hij blijkbaar 2 taxi's rijden, dus echt arm is hij niet.
Vragen over het communistische systeem beantwoordt hij mondjesmaat en alleen in de bus. Hij vertelde mij dat hij hoopt dat de economie over een jaar of 15 beter zal zijn, maar dat het afwachten is wat er gebeurt. Met de relatie met de VS., het volgende leiderschap in Cuba. Een van de weinige exportproducten op dit moment zijn artsen! Die worden naar Amerika uitgezonden en het salaris gaat naar de Cubaanse staat. De bloeiende suikerriethandel van weleer is nu alleen voor het maken van rum, die natuurlijk voor een gedeelte ook wordt uitgevoerd. En de sigaren natuurlijk.
Wat hij ook vertelde is dat als een Cubaanse bijvoorbeeld een hotelkamer wil boeken i een andere Cubaanse stad, hij ongeveer 3 keer zoveel betaalt als een buitenlandse toeristen. Bizar!

Vandaag gaan we Wat moet monumenten bezoeken die onderdeel zijn van de revolutionaire tijden van Cuba.

Nadat we waren opgestaan zijn Johan en ik weer gaan wandelen langs de Malecon, nu de andere kant op. Het was pas kwart over 7 maar heerlijk om de dag te beginnen met een wandeling. Na het ontbijt met nu ook pepermintthee zijn we met de bus een tour door de verschillende wijken van Havana gaan maken. Van de sjieke buurten met grote hotels en prachtige pleinen, via het Plein van de Revolutie, langs de Russische ambassade naar een stukje waar kunstenaars van rommel een kunstig straatje aan het maken zijn. We zijn Ook langs de enige supermercado van Cuba gereden. Je kunt het je nauwelijks voorstellen. Één supermarkt op het hele eiland en dan is het nog afwachten wat je er dagelijks kunt kopen. Dat kan vandaag toiletpapier zijn en morgen spaghetti.
Het is zo vreemd om al die plekken nu in het echt te zien die ik de afgelopen tijd op Netflix heb gezien in de serie over Cuba.

Tegen lunchtijd zijn we met zijn vieren wat gaan eten op de boulevard. Een prima tentje en redelijk in prijs.
Daarna zijn we een wandeltocht door de stad gaan maken onder leiding van onze gids Eveline. Wat is Havana een stad van tegenstrijdigheden. Aan de ene kant prachtige lanen, pleinen en koloniale gebouwen. Aan de andere kant lijken sommige stukken op Aleppo. Straten en huizen kapot, afval en rotzooi op straat, mensen die nauwelijks kleding aan hun lijf hebben. We hebben ook het museum van de revolutie bezocht, het voormalig presidentiële paleis, waar Fidel Castro Battista verdreven heeft, die vervolgens met een aantal miljoenen vluchtte.
Ook hebben we door de 'winkelstraten' van Havana gelopen. Het is voor ons niet voorstelbaar. Zo'n winkel bestaat over het algemeen uit een deuropening of een kleine ruimte daarachter waar dan bijvoorbeeld 3 pakken spaghetti en 3 uien liggen. Of een paar flessen drank. We zijn ook een markt binnen gelopen en een winkel waar ze een ijskast en een kookplaat verkochten. Bizar. Maar wel weer goed om te realiseren: wat hebben wij het goed in Nederland!
We zijn de middag geëindigd met een cocktail, dit keer heb ik een capirinha geprobeerd, tot nu tot het meest favoriete.

Zo meteen gaan we naar een Italiaans staatsrestaurant en daarna gaan we salsa dansen. Ik ben benieuwd. Een verslag volgt.
We hebben helaas nog steeds geen verbinding met wifi kunnen krijgen.. .....

Geschreven door Paulas.avonturen