Na een nachtje op een behoorlijk hard bed, ging de wekker alweer op tijd. Ik krijg steeds meer het gevoel niet meer voldoende tot rust te komen, maar that's travelling 😀
Om 8 uur ging de cyclotoer van start. De chauffeurs waren een club oudere en arm uitziende mannen. De meesten met wel heel weinig tanden in de mond.....maar goed, fietsen doe je met je benen.
We hadden natuurlijk al een keer zo'n toer in Hanoi gehad, maar dit was weer een compleet ander verhaal. Ho Chi Min oftewel Saigon is een hele andere stad, met zo mogelijk nog veel meer scooters.....de straten zijn een stuk breder en daar passen dus ook veel meer auto's en scooters en bussen naast elkaar. Ik heb me direct maar overgegeven aan de driver. Die man doet dit waarschijnlijk al jaren. Ik heb me verbaasd over hoe smooth dat verkeer zich in elkaar voegt. Er zijn hier maar heel weinig verkeerslichten en toch heb ik nog geen botsing gezien. Door middel van claxoneren en vooral niet twijfelen gaat dit allemaal heel soepel.
Ik heb direct vanaf het begin een mondkapje opgedaan, want er komen hier nogal wat uitlaatgassen vrij. Niet dat dat nou echt veel uitmaakt misschien, maar het helpt in ieder geval tegen de stank.
Tijdens de toer hebben we een overdekte markt bezocht, meerdere tempels en de medicijnstraat waar je allerlei vreemde plantaardige dingen kunt kopen die ergens voor helpen
Helaas kon ik onderweg niet filmen of foto's maken, omdat we werden gewaarschuwd dat er mensen zijn die op hun scooter je mobiel of toestel uit je hand rukken. Dat risico heb ik maar niet genomen.
Vanmiddag zijn we met zijn zessen door de Franse wijk gaan wandelen. Heel apart dat vooral dit deel van de stad veel op Parijs lijkt, brede lanen, veel groen en Frans koloniale gebouwen. Een kerk die de Notre Dame heet, een mooi postkantoor, een hotel de ville en nog wat mooie gebouwen.
Dit is ook de wijk waarin tijdens de oorlog journalisten werden gehuisvest en waar de ondehandelingen plaatsvonden. De betreffende gebouwen bestaan nog steeds en worden goed onderhouden. Na de lunch zijn we nog wat gaan shoppen in een andere markthal. Wat ik dan zo erg vind is dat je constant wordt aangesproken. Ik zeg gewoon nee en loop door, maar Johan gaat er nogal eens op in. Grrrrr.
Ik had het er even helemaal mee gehad, dus gingen we maar ergens een kop goede koffie en thee drinken. Ik was erg moe en we besloten maar naar het hotel te gaan om te douchen en even tot rust te komen. Dat heeft me goed gedaan.
Vanavond hebben we heerlijk gegeten in een voor Vietnamese begrippen duur vegetarisch restaurant. Het was echt heel lekker, mooi opgediend en keurig personeel. Wat me ook daar weer opviel, is dat er ook jonge Vietnamese stellen eten, die de hele maaltijd alleen maar met hun smartphone bezig zijn. Later op weg terug naar het hotel, zie je dan een persoon in een hangmat aan de kant van een drukke weg slapen. Hoezo groot verschil tussen arm en rijk? En dat in een communistisch land......
Vandaag heeft Johan voor het eerst de hele dag zonder kruk gelopen. Jeuh!
Morgen gaan we naar de Chu Chitunnels, waarin Vietnamezen zich verschuilden tijdens de oorlog. Ik weet nog niet of ik er in zal gaan. Het is vrij nauw allemaal. Ik kijk wel hoe het op dat moment voelt.
Nu maar weer slapen, heerlijk 😊

Geschreven door Paulas.avonturen