Bij het wakker worden was de eerste vraag, is het droog? Dat was het gelukkig dus vandaag lekker op de scooter het eiland rond rijden. Maar eerst ontbijten. Vandaag nemen we het ontbijt bij het hotel. Maurice neemt toast met ei, tomaat, kaas en ui en ik een bananen pannenkoek met honing. Voor mij weer iets teveel maar de restjes gaan er nog prima in bij Maurice. Tijdens het ontbijt zien we dat er een winkeltje is bij het hotel. Dat was blijkbaar gesloten de afgelopen dagen maar ik wilde wel even kijken. Heb er een heerlijk wijde broek gekocht en een leuk tuniek voor over je badkleding. Uiteraard wat onderhandeld over de prijs.

Als we klaar zijn vragen we een scooter bij het hotel en ze adviseren ons om een grote scooter te nemen omdat ik achterop ga bij Maurice. In het begin is het even wennen voor Maurice maar al snel rijdt hij er op alsof hij niet anders gewend is. We rijden als eerste naar de Jembatan Kuning, Yellow bridge. Deze moeten we over om naar Ceningan te gaan. Een nog kleiner eiland dan Lembongan waar we morgen naar toe gaan voor 2 nachten. We rijden naar het hotelletje om af te spreken of ze onze bagage kunnen ophalen bij de brug. Dat kan. We nemen dus vanaf hier een taxi naar de brug. Lopen deze met de koffers over en daar staat de volgende te wachten. De brug is namelijk zo smal dat 2 scooters elkaar nauwelijks kunnen passeren en auto’s gaan er dus al helemaal niet over heen. De brug is in 2016 ingestort met 8 dodelijke slachtoffers tot gevolg. De nieuwe brug is er weer sinds 2017 maar op sommige stukken al weer kapot. Voor de mensen van Ceningan is dit de enige weg om het eiland te verlaten. Andere opties zijn een boot vermoed ik maar ja dat is niet makkelijk toegankelijk voor iedereen.

We rijden nog wat verder op Ceningan naar de Blue Lagoon. Een prachtige plek met helder blauw water en prachtige rotsen. We stoppen eerst even om wat te drinken bij een nieuw tentje wat net een maand open is vertelt de eigenaar. Ze zitten op een mooie plek dus ik denk wel dat dit kans van slagen heeft.

Dan op de scooter terug naar Lembongan. We hebben af en toe wat ruzie met de scooter om de zitting open te krijgen maar na wat gehannes hebben we eindelijk door hoe het werkt. Bij de brug maken we nog wat foto’s en bij het weggaan wil de scooter niet starten. Accu leeg roept Maurice al. Ik vraag of de standaard wel ingeklapt is want anders doet die het niet. Oh ja hoor ik….. Nou goed ik zei al we zijn er niet zo ervaren mee.

Dan brengt de route ons naar Dream Beach. Een prachtig punt op Lembongan waar we 9 jaar geleden onze eerste kennismaking met dit eiland hadden. We zaten toen met de jongens op deze plek waar toen nog weinig anders was dan dit hotel. Ondertussen is de weg ernaar toe geasfalteerd, er zijn winkels en restaurants bij gekomen en is er een wandelpad gemaakt, Devils Tears waar je voor moet betalen om te mogen wandelen. Lang leve de vooruitgang. Toch?

We kunnen bedjes huren bij Dream Beach en we gaan daar lekker een paar uurtjes liggen en lunchen. Rond een uur of 4 stappen we weer op en gaan naar een Warung waar je de lekkerste saté kambing (geit) kunt eten. We nemen 1 portie en ik eet 3 stokjes van de 10 maar het is inderdaad erg lekker. Echt een aanrader als je hier een keer bent.

Dan is het mooi geweest en rijden we terug naar ons hotel. Maurice haalt de was op en gaat wandelen om zijn ringen vol te maken ik ga met een lychee ice tea de hangmat in.

Dan is het tijd om te douchen en ons om te kleden. De laatste avond op Lembongan. We willen aan het strand eten maar dan de andere kant op als eerder. Het lopen is toch niet zo makkelijk over het strand en gelukkig heb ik Maurice 2 x kunnen behoeden voor een smak want die zag de touwen van de boten over het hoofd. Het stuk eindigt bij een mooi restaurant en we besluiten om daar te gaan eten. We zien ook wel dat het de gemiddelde Warung prijs overstijgt maar voor de laatste avond moet het kunnen. De eigenaren zijn van Franse afkomst gokken we ondanks dat ze een Spaanse kaart hebben. We bestellen wat te drinken en wat tapas en spelen ons spelletje. De eigenaar komt met een mooie ronde bak aan voor onze dobbelstenen. Echt heel attent. Het eten is heerlijk en we zitten daar echt top. We moeten uiteindelijk €35,- afrekenen en voor hier is het duur maar zoals Maurice al zei, als we dit in Spanje zouden afrekenen zeggen we super gegeten voor weinig. Alles is relatief.

Morgenochtend doen we nog lekker rustig aan en gaan rond 12 uur met een taxi naar de yellow bridge.

Geschreven door Maurice.Nicole