Gisteravond vlak nadat ik het verslag verstuurd had kreeg ik hier een hart verzakking omdat er een hele grote spin door de kamer liep. Maurice lag al in bed en ik wilde er net in gaan. Ik gilde het uit, ik ben echt heel bang voor spinnen. En Maurice wilde de spin graag naar buiten manoeuvreren en ik wilde 1000% zeker wete dat die weg was. Maurice deed de deur naar buiten open en toen zag hij de spin niet meer. Ik stond in de badkamer te gillen dat ik dan wel in bad ging slapen als die spin niet gevonden werd. Hij zag hem, of haar, weer lopen en heeft toen maar besloten om het beest dood te maken. Ik snap het bezwaar maar ik ben zo bang, ga echt niet in bed liggen als dat beest nog ergens zit. Met een welgemikte klap van een slipper was het beest kassiewijlen. Toen moest het nog naar buiten want stel dat het weer tot leven komt. Ik moest in de nacht nog een paar keer plassen en ging met een lampje schijnen of ik niks zag, de hele week liep ik zonder na te denken hier rond dus gelukkig pas de laatste nacht dit monster gezien. Maurice gaf toe, het is was een flink exemplaar.

Een trip naar Bali is niet compleet zonder een grote spin en een stroomstoring. Die laatste hadden we dan ook vanmorgen. Oh, de grote vliegende torren (5 cm lang) hebben we al gehad maar die vind ik niet zo eng, beetje vies alleen. Ik stond onder de douche en toen vloog de elektra er uit, stond ik in het donker. Gelukkig bleef het water wel warm.

Zo hebben we op de laatste dag toch nog wat te vertellen. Verder stond de dag in het teken van het laatste ontbijtje, laatste keer strand, laatste keer in de zee en afscheid nemen van al onze nieuwe en oude vrienden op het strand. Helaas was het af en toe flink bewolkt en stond er een flinke wind maar het was een prima dag. Veel gelezen en nu zijn mijn 4 boeken dan ook uit.

We hebben de koffers ingepakt en zijn toen in het restaurant van het hotel gaan eten. Daarna lekker gedoucht en nu zo goed als klaar om te vertrekken. We hebben nog even tijd voordat Wayan ons komt halen dus ik mooi tijd om het laatste verslag te schrijven. Ik heb het weer met veel plezier gedaan en elke ochtend (voor mij dan) eerst jullie reacties gelezen. We maken er ieder jaar ook een boek van om het later te kunnen lezen en nog eens in terug te kijken.

Bali is voor ons een hele speciale plek en we hopen nog vele jaren hier te mogen komen. Dit land, deze mensen zitten in ons hart en we zeggen dan ook met een beetje een weemoedig gevoel, sampai jumpa tahun depan (tot volgend jaar).

Geschreven door Maurice.Nicole