Onze laatste dag in Pemuteran. We gebruiken de ochtend om nog een keer te snorkelen. We willen de vissen voeren en ondertussen filmen en ook proberen foto’s te maken. We zijn, zoals wel vaker, een van de eerste bij het strand en kunnen dus heerlijk rustig snorkelen. Helaas zitten er deze keer van die kleine kwalletjes waardoor we steeds venijnige prikjes voelen. Echt vervelend om in te zwemmen. We zetten toch even door want we willen bij een speciale plek voeren. Daar zitten veel vissen. Het is iets verder van de kust af maar nogmaals we zetten door. Op een gegeven moment zie ik een grotere kwal zwemmen en ik haak toch echt af. We gaan het op een andere plek proberen. Daar lukt het om te filmen maar foto’s maken heb ik gelaten voor wat het was. Het is niet heel handig met de camera in zo’n zakje en de prikjes werden toch echt irritant. Met een aardige vaart terug naar de kust gezwommen en vlakbij het strand toch een poging gedaan om een foto te maken van een blauwe zeester. Dat is gelukt. Op het strand ons goed afgespoeld en ik ben ook nog even het zwembad in te gaan om maar van die prikkende jeuk af te komen. Dat hielp gelukkig wel.

Uiteraard weer een heerlijke shake besteld en we laten ons lekker opdrogen in de zon. Tegen 12 uur gaan we terug naar het hotel om te douchen en gaan we op pad. We hebben 2 scooters gehuurd en willen naar Lovina rijden. In het begin is het even onwennig maar als snel hebben we het onder de knie. Maurice is toch wat angstig en weet niet zo goed of ik nou voor of achter hem moet rijden. Als ik voor rij bepaal ik de snelheid en dat zit hem niet lekker (al hou ik me keurig aan de afgesproken snelheid van 40km per uur, die afspraak hebben we samen gemaakt want een maximale snelheid kennen ze hier geloof ik niet.) als ik achter hem rij moet hij steeds in de spiegel kijken of ik nog niet gevallen ben, wat een vertrouwen heeft die man in mij. Ik kies er op een gegeven moment voor om voor te rijden aangezien hij steeds wisselende snelheid rijdt en ik dat gevaarlijk vind. Hij krijgt een beetje vertrouwen en zo tuffen we door. We stoppen onderweg om even wat te drinken maar rijden snel verder want het is een hele afstand. Uiteindelijk doen we er bijna anderhalf uur over en dat is een hele rit als je scooteren niet gewend bent. De wegen hier zijn redelijk tot goed en het is 1 lange weg dus Google maps hebben we niet nodig. Ik vond het echt prima te doen en ben totaal niet bang geweest of zo. Heb wel heel geconcentreerd gereden want het was op sommige stukken enorm druk en af en toe moesten we echt wel vrachtauto’s inhalen. Voor de mensen die het verkeer op Bali kennen is het bekend maar hier toetert iedereen die inhaalt of gewoon wil vertellen dat die er aan komt. Nou dat trucje had ik snel door en dat ging me goed af.

In Lovina hebben we geluncht, laat voor ons doen, en nog even rondgelopen. Om niet te laat terug te zijn, want in het donker rijden is echt een andere tak van sport, zijn we vrij snel weer terug gegaan. Zonder ongelukken en/of brokken hebben we de scooters keurig ingeleverd en was Maurice opgelucht en ik blij met ons tripje.

Ondanks dat we al gedoucht hadden na het strand toch even het vuil van de weg van ons afgespoeld voordat we gingen eten. Ook de koffers voor een deel al weer ingepakt want morgenochtend komt Wayan ons om 10 uur weer halen. Op naar de volgende bestemming, Seminyak.

Geschreven door Maurice.Nicole