Vandaag weer een dagje bakken en braden op het strand. We zijn al vaker op dit stukje strand geweest, double 6 beach, en 2 jaar geleden betaalde we 50.000 rupiah voor een strandbed. Dat was al wel goedkoop en we verwachtte nu meer te moeten betalen. Ik had me wel voorgenomen niet meer dan 75.000 rupiah te betalen. Dat afdingen gaat me hier prima af en had het bedrag al in Bahasa Indonesia bedacht, seratus lima puluh ribu voor 2 bedjes. Gelijk bij het hotel kunnen we het strand op en de eerste de beste zegt dat 1 bed 100.000 kost. Ik zeg dat hij een betere prijs moet geven en we komen inderdaad uit op 175.000. Dat is iets meer dan €10,- voor 2 bedjes. We krijgen een mooi plekje helemaal vooraan met 2 nieuwe matrassen. Helemaal goed. We liggen heerlijk. Hier is de zee een stuk wilder, hoge golven en ook de rust van Pemuteran is hier ver te zoeken. De eerste verkopers met zonnebrillen, tasjes, sarong of armbandjes staan binnen no time aan je bed. Niks slapen Nicole, wakker blijven. Maurice gaat wandelen en gelijk langs Ketut om gedag te zeggen en de fietstocht die we willen doen af te spreken. Gelukkig is Ketut er en hij is blij om wat via Maurice van Emma, Frits en Joyce te horen. Hij heeft nog de telefoon van oom Fer zegt hij en kan what’s appen met Frits en Emma maar hij wil hun alleen niet te vaak lastig vallen. Maurice regelt de fietstocht voor morgen en we krijgen extra korting, altijd leuk. We moeten iedereen de hartelijke groeten doen.

Er lopen tegenwoordig mensen rond op het strand, personeel van een warung aan de straat waarbij je eten en drinken kunnen bestellen. We besluiten om de lunch op het strand te doen. Het is heerlijk en je merkt dat er toch wel dingen veranderen hier. Ook veel dingen blijven hetzelfde, we zien nog steeds dezelfde verkopers en de jongen die ons 2 jaar geleden wat petjes heeft verkocht herkent ons en zegt, long time no see. We beloven later deze week nog iets bij hem te kopen. Ik koop wel een nieuwe zonnebril, een “echte” Chanel voor €3,50 en een sarong voor datzelfde bedrag. Eind van de middag gaan we terug om nog even bij het zwembad te liggen. We zien in het restaurant dat we een afternoon tea kunnen doen. Dat is op maandag-woensdag-vrijdag gratis voor de gasten. Nou dat willen we wel. Dus eerst mini high-tea en dan naar het zwembad.

Na een douche kleden we ons om en gaan op pad. Eerst beetje wandelen en dan ergens eten. We komen in een onbekend stukje en zien een rooftop bar, op de 5e etage dus heel hoog is het niet maar dat is geen enkel gebouw hier. Daar drinken we lekker een cocktail en zien zelfs het vuurwerk van de Uluwatu tempel. Leuk dat we toch nog nieuwe dingen ontdekken. Na de cocktail lopen we verder en vinden een leuk restaurantje. Het eten was heerlijk en Maurice had een special gerecht. Zag er allemaal mooi uit en het smaakte ook nog heerlijk. Daarna wandelen we naar huis en is het tijd voor mijn verslag.

Morgen dus een fietstocht, downhill vanaf de Kilimantan. Sampai jumpa besok!

Geschreven door Maurice.Nicole