Er komt een einde aan de idyllische dagen op Penida. We gaan terug naar Bali en dan ook weer terug in de hectiek van Seminyak.

We hebben de hele ochtend nog voordat we weg moeten dus we zwemmen en zonnen nog lekker. Dan toch echt tijd om de koffers te pakken en uit te checken. Kadek heeft tickets geregeld en komt ons keurig op tijd halen. De boot ligt naast een mooie aanlegsteiger dus dat is prima instappen. De tocht duurt iets langer dan een half uur maar verloopt goed. Ik luister een podcast om wat afleiding te hebben, lezen kan namelijk niet.

Dan zijn we in Sanur. We komen op een andere plek aan dan gedacht maar vertrouwen erop dat Wayan wel weet waar hij moet zijn. We komen aan wat in de toekomst de nieuwe haven moet worden. Er staat al een heel mooi gebouw maar een steiger is er nog niet. De boot legt aan op het strand tussen een andere boot en een golfbreker van grote rotsblokken. We moeten nu wel door het water en niet een klein laagje. We zien mensen tot hun kruis in het water staan. Dat wordt dus de broek/rok ophijsen. Op een gegeven moment ligt de boot wel heel dicht tergen de rotsblokken en hoor ik mensen zeggen dat het gevaarlijk is. Ik zeg al tegen Maurice dat ik er niet uit ga zo dicht op de blokken. Dan gaat er een boot weg en wordt de boot losgemaakt en een stuk van de blokken af gelegd. Prima, zo kunnen we er redelijk goed uit. Op het strand zien we Wayan al wachten, betrouwbaar als altijd.

Dan begint het wachten op de koffers. Dan zien we de boot weer heel dicht tegen de rotsen aan liggen en zelfs bijna om de hoek van de golfbreker. Ze stoppen met uitladen en leggen de boot voor de 3e keer weer terug naar het strand. Dan eindelijk zijn de koffers er. Wat een zooitje is het weer maar zoals altijd het komt uiteindelijk allemaal goed.

Wayan brengt ons in een uurtje naar Seminyak en we checken in Kumala Pantai hotel in. Een groot maar heel fijn hotel waar we al eerder zijn geweest. Hier blijven we de laatste week van de vakantie. We gaan na het inchecken gelijk even op pad om wat kleins te eten want het is half 4 en nog niet geluncht. Op het strand zijn alle tentjes die bedjes verhuren weer aanwezig maar we zien geen bekende gezichten. Wel zien we dat ze een soort extra terras hebben gemaakt en dat je ook wat kunt eten. We zijn er niet helemaal zeker van of dat ook verstandig is en er lopen een stukje door naar KResto, ook dat is er nog en heeft Corona overleefd. We drinken daar wat en nemen een kleine snack. We merken allebei dat we even moeten wennen aan een nieuwe plek en ook aan de drukte. Na een week op 2 kleine eilanden met weinig drukte is dit even een omschakeling. We houden hier wel van maar even weer wennen dus.

Als we terug lopen stelt Maurice een massage voor. Best goed idee dus we gaan op zoek. We vinden een salon waar een uur massage 80k (€5,-) kost. Het blijkt ook nog eens een goede massage te zijn. Deze doet op z’n tijd goed pijn dus in slaap vallen is er niet bij. Dan toch echt tijd om uit te pakken en te douchen.

Als we weer fris en fruitig zijn lopen we nog wat rond en zien dat een groot hotel, wat in 2019 naar ons idee bijna af was nog steeds niet klaar is. Het lijkt er op dat er weinig gebeurd is. En in 2019 was het al een langlopend project want volgens ons waren ze in 2017 al bezig. We komen uiteindelijk bij Sendok Emas uit. Ook een bekende plek en de drag Queens zijn er ook weer. We eten lekker Indonesisch en vermaken ons prima met de shows die er gegeven worden. We doen zelfs nog even mee op het podium maar daar zijn geen beelden van hahahaha.

Nu dan tijd voor het verslag en dan lekker slapen. Morgen wat foto’s van het hotel want dat hebben we nog niet gedaan.

Geschreven door Maurice.Nicole