Vandaag ging de wekker om 7.15 uur. De boot naar Gili T vertrekt om 8.30 uur. We zijn op tijd in de haven en kopen een kaartje, enkele reis voor €2,50 p.p.

De boot stopt eerst op Gili Meno en na iets meer dan een half uur zijn we pp Gili T. Het eerste wat opvalt is het complete gekkenhuis dat het hier is. Wat een mensen. Wat een gekte. We zoeken eerst even uit waar we ons moeten melden voor de terugweg. We kunnen nog geen ticket kopen voor de boot terug van 16 uur maar we weten in ieder geval waar we moeten zijn.

We lopen een klein stukje de drukte uit en zien een paar goede fietsen staan. Dat is het plan, fietsen op Gili T. Het moet niet gekker worden met al dat bewegen. Omdat we voor vertrek alleen een croissant hebben gegeten gaan we eerst ergens zitten voor de nodige koffie voor Maurice en ik kies voor een smoothie. We nemen er ook wat fruit bij.

Dan zijn we klaar voor onze fietstocht. Het gaat aardig maar al snel komen we bij een stuk waar niet te fietsen is, alleen maar mul zand. We gaan lopen met de fiets aan de hand en we moeten zelfs een stuk door het water. Het is vloed en dit stuk weg staat dan dus onder water. Nou dat beloofd wat voor de rest. We willen langs de kust blijven maar het lijkt er op dat dit niet kan. We slaan dus ergens af en fietsen door het binnenland. Een Italiaan volgt ons want hij denkt dat wij het weten. Ik zeg hem dat we geen garanties geven maar hij blijft toch. Op een bepaald moment zijn we weer terug aan de kust en slaat hij een andere kant op. Ciao!

Het fietsen gaat op zich redelijk, de wegen zijn oké maar het is gewoon super warm. Ik voel het water van mijn lijf lopen. Aan de andere kant van het eiland zitten mooie hotels, sommige zijn echt grote resorts maar we komen wel tot de conclusie dat Gili T het voor ons niet is. Geef ons maar Gili Air. We zien ook veel kleine uitgaansgelegenheden waar ze reclame maken voor het gebruik van paddo’s. Daar staat dit eiland steeds meer om bekend, feesten en drugs.

Tijdens het fietsen zie ik de Malibu beachclub en daar wil ik de middag door brengen. We maken ons rondje af tot bij de fietsen verhuur en gaan dan weer terug. Het is een klein kwartiertje terug fietsen. Maurice is blij dat ik dit heb gezien tijdens het fietsen want het is een super plek. Mooie bedden en kunnen redelijk goed de zee in. Er is evt ook een zwembad als we dat zouden willen. We zijn daar eind van de ochtend en dan is er bijna nog niemand. Iedereen ligt zijn roes uit te slapen denk ik. Langs de kant heb ik een massage gezien en daar ga ik me laten masseren. In de open lucht, de schaduw van wat bomen en 2 meter van de branding. De massage is heerlijk en dat ik daar half naakt langs de openbare weg lig vergeet ik gewoon. Niemand die me kent hier. Ze zijn net begonnen vertellen ze en halverwege moeten we even verkassen want de zon komt teveel door dus even de boel verplaatsen naar wat schaduw. Dit is de charme, je ziet een redelijke plek om een massage bank neer te zetten langs de weg en je begint een salon. Zo gaat dat.

Als ik terug kom bij Maurice is hij omringt door allemaal jonge meiden in string bikini. Die heeft zich dus ook vermaakt hahaha.

Hij heeft de menukaart al bekeken en of ik ook even wat kan kiezen want hij heeft honger gekregen. Ik neem weer lekker een salade. Met het warme weer niet veel trek in warm eten.

We brengen de rest van de middag hier door en rond 15 uur is het tijd om terug te gaan. Fietsen inleveren en naar de boot.

Terug op Gili Air ga ik nog even relaxen en Maurice moet nog even wandelen om aan zijn dagelijkse beweging te komen, dat fietsen was niet genoeg voor hem.

We eten vanavond bij de buren en voelen ons een beetje verraders. Morgen, de laatste avond gaan we wel bij ons eigen hotel eten. Ik kies voor saté en Maurice neemt weer een kebab spies van de bbq. Ineens horen we een hoop herrie, vanuit de keuken komt het hele personeel, muziek makend op potten, pannen en emmers richting het strand. Er is iemand jarig. Nou als je dacht dit in stilte te kunnen vieren had hij mooi pech. Het hele terras stond te filmen. Ik heb een filmpje op instagram en Facebook gezet.

We wandelen nog even voor een ijsje en het afzakkertje is bij ons hotel. Het zijn allemaal leuke meiden en jongens die er werken maar 1 heeft ons (mijn) hart gestolen, Kamal en hij is 19 jaar. Werkt er net een maand en heeft vandaag zijn eerste salaris gekregen. Morgen gaat hij naar huis op Lombok en koopt een ring voor zijn moeder van zijn eerste salaris. Oh zo zoet. Wij geven hem 100.000 rupiah (€6,-) en hij kijkt helemaal blij en verrast. Ik zeg hem altijd zo lief voor zijn moeder te blijven.

Morgen is een dag van rust voordat we vrijdag weer terug gaan naar Bali.

PS Diane, speciaal voor jou weer wat foto’s van het eten ;-).

Geschreven door Maurice.Nicole