We zijn redelijk op tijd wakker en Maurice doet zijn ochtend wandeling en ik pak de laatste spullen en ga douchen. Het heeft vannacht flink geregend en we hebben klein beetje lekkage in ons hutje gehad. We hebben er niks van gemerkt maar de brillenkoker van Moor en de portemonnee zijn nat. Na het wandelen stapt Moor nog ff onder de douche en dan gaan we ontbijten. Tegen 10 uur brengt iemand van het hotel ons naar de haven om de boot naar Penida te pakken. We betalen 100k (€6,50) voor 2 personen. De boot gaat als er 8 personen zijn en wij zijn nr 5 en 6. De laatste 2 komen direct achter ons aan dus we vertrekken al snel. Het is een leuk tripje met wel wat regen onderweg. We zitten redelijk droog dus dat is mazzel. Het tochtje duurt een kwartiertje en op Penida staat er al iemand met een bordje “Maurice van Rooijen” te wachten. Die chauffeur brengt ons naar het hotel. Het is half 11 als we voor het nieuwe hotel staan. Dat is echt heel snel gegaan allemaal.

Helaas is de kamer nog niet klaar dus we gaan met ons welkomst drankje bij het zwembad zitten. Al met al duurt het best even en we gaan maar even wandelen om de buurt te verkennen. We zitten aan een redelijk drukke weg zonder ook maar iets wat op een voetpad lijkt. Hier in de avond lopen is nog ff wat. We zien wel wat toeristische dingen maar veel lijkt nog dicht. Over het strand lopen we terug en zien dat er toch wel dingen open zijn, vanaf de weg lijkt het anders. We lopen nog een stuk voorbij het hotel en zien daar ook een paar restaurantjes. Terug in ons hotel is helaas de kamer nog niet klaar. Ik pak mijn boek er maar bij en we op een gegeven moment gaan we ook maar lunchen. Als we klaar zijn met eten is de kamer klaar. We hebben meer dan 3 uur gewacht. Wel een beetje jammer maar niks aan te doen.

We hebben een hutje op het strand, het is super gaaf. Een stuk verder de zee in zien we allemaal bootjes van snorkeltrips en duiktrips mensen in het water laten. Blijkbaar is er genoeg te zien zo voor de deur. Helaas kunnen we er niet naar toe zwemmen. De zee voor de deur zit vol met paaltjes. We weten niet goed waarvoor maar je kunt dus niet in de zee zwemmen. Een stukje verder op wel lijkt het maar de stroming is best sterk dus we gaan het niet proberen om zo ver te Wordt van de week gewoon een snorkeltrip.

We hebben 2 zitzakken voor de deur en we liggen binnen no time in de zwemkleding op ons gat. De 3 uur wachten zijn we al weer vergeten. We gaan nog even op pad voor een supermarktje om wat te drinken en te knabbelen te halen. Ik merk dat ik overal een verkleinwoord van maak, shopje, restaurantje, supermarktje. Dat is omdat het hier ook allemaal kleine oppervlaktes heeft. Echt grote supermarkten kennen ze bijna niet en al helemaal niet op dit soort eilanden en de winkels zijn ook allemaal heel klein. Nou goed, we lopen dus nog even op zoek voor wat te drinken en knabbelen. We zien echt alleen maar een soort stalletjes waar je de inboedel voor €100 op koopt. Cola zero hebben ze dan ook niet maar gelukkig wel bintang (bier). Ik kies 2 blikjes sprite, Maurice 2 biertjes en 2 zakjes chips. We moeten precies 100.000 rupiah (€6,50) afrekenen. We betalen en deze dame is helemaal blij en dankbaar. Zoveel goede klanten heeft ze blijkbaar niet op een dag.

Voordat we dit gekocht hebben zien we een soort beachclub die net open is en alleen nog wat te drinken heeft. We gaan daar even zitten en schrikken van de prijzen, een biertje €3,- en een frisdrank €2,50. Dat zijn bijna Nederlandse prijzen van voor de Corona crisis. De eigenaar blijkt een Nederlander te zijn en we vragen ons oprecht af of hij het gaat redden met deze prijzen.

Wat we tot nu toe gezien hebben van het stukje waar wij zitten is dat er niet heel veel toeristen zijn maar er zijn ook niet heel veel faciliteiten. We vermoeden dat er drukkere plekken zijn. Morgen gaan we dat ontdekken want dan gaan we een rondtoer doen. Wij genieten van de rust!

We liggen tot na de zonsondergang (ongeveer 18 uur) nog op onze zitzakken en gaan dan toch maar douchen. We eten vandaag in het hotel wel zo makkelijk. Maurice had ajam betutu en ik een hamburger. Die was zo groot die kreeg ik met geen mogelijkheid op. Gelukkig is hulp altijd in de buurt. We zitten heerlijk te kletsen samen en voelen ons helemaal senang.

We relaxen nog wat bij ons hutje en luisteren naar de zee. Dit is het paradijs voor ons.

Geschreven door Maurice.Nicole