Wederom lekker uitgeslapen. Daarna mijn ontbijtje gemaakt: dragon fruit, ananas, banaan en mango. En alles lekker vers. Daarna wat aangetut en om 14:00 uur vertrokken naar de riverside. Vandaag is de eerste dag van Bon om Touk, het waterfestival. Er wordt drie dagen lang gevierd dat het regenseizoen ten einde is. Onderweg naar de riverside was al te merken dat dit echte feestdagen zijn. Je zult het niet geloven, maar allerlei stalletjes waren dicht en het was best wel rustig op straat. Waar het niet rustig was, was bij de riverside. Wat een mensenmassa. En wat een politie en militairen. In de afgelopen 4 weken heb ik amper politie gezien en nu wemelt het ervan. Ze lijken zichzelf erg belangrijk te vinden, want ze paraderen zo nu en dan door de mensenmassa heen en laten dan ook vooral zien dat ze bewapend zijn. Laten we het er maar op houden dat dat een veilig gevoel geeft. En dat wordt bekrachtigd door 4 helicopters die alsmaar best wel laag rondjes boven de stad vliegen.

Bon om Touk is wel leuk. Het bestaat voornamelijk uit wedstrijden in bootjes (zeg maar gerust boten) van allerlei wijken in Phnom Penh en dorpen daarbuiten. De boten leggen een afstand af van 1.700 meter. Er deden zo'n 250 teams mee in verschillende klassen. Je hebt de zitters en de staanders en daarbinnen kan het aantal roeiers variëren. Niet dat ik een kenner ben, maar dit is wat ik zag. De wedstrijden beginnen in de ochtend en duren tot 17:30 uur. In de langste boten zitten wel 80 mensen. Niet te filmen. Ik had verwacht dat er wel eens eentje om zou kappen, maar ik heb er geen gezien. En roeien dat ze doen! En niet alleen tijdens de wedstrijd. Als ze klaar zijn roeien ze dat hele eind weer terug. En dat gaat meestal ook in een aardig tempootje. Vervolgens start er dan weer een wedstrijd. Die roeiers moeten aan het einde van de dag toch aardig kapot zijn. Aan de kant was het een drukte van jewelste. Overal zijn mensen, overal wordt eten verkocht en geconsumeerd en overal klinkt harde muziek. Wakker blijven is geen enkel probleem. Aan het einde van de dag maakte een ieder zich op voor de avondparade op de rivier. Deze parade wordt vergezeld van vuurwerk. Ik had begrepen dat recht voor het paleis je het mooiste zicht had. Alleen toen ik daar aankwam ontnamen allerlei VIP tribunes mij dat zicht. Totdat ik zag dat er ook een VIP tribune voor foreigners was. Ik ben naar de ingang gelopen en doorgelopen en niemand die me tegenhield. Wel moest ik mijn rugzak laten scannen en vervolgens stond ik zo'n beetje naast de koning. Ik moet zeggen, als deze man wat vuurwerk verstookt, dan verstookt hij ook echt veel vuurwerk. Allemachtig wat een show en wat een klappen. En dan moet je weten dat er gisteren op Onafhankelijkheidsdag ook al van alles de lucht in is geschoten en je moet weten dat de komende 2 dagen er ook weer van alles de lucht ingaat. En terwijl de vuurwerkshow maar door- en doorging voeren er allerlei prachtig verlichte schepen voorbij. Echt heel mooi om te zien. Nu was het afscheid op school al een heel spektakel, maar dit afscheid overtrof alles. Ik denk dat de koning zich toch wel wat schuldig voelde dat ik 2 keer voor niets naar zijn paleis was afgereisd. Hij heet echt zijn best gedaan om het goed te maken. Wat mij betreft staan we nu weer quitte. Tegen het einde van de parade ben ik een tuktuk op gaan zoeken en ben ik naar huis gegaan. Ik vond het mooi geweest. Nu weet ik dat de prijs wordt bepaald door vraag en aanbod, maar nu zagen verschillende tuktuk chauffeurs toch wel hun kans schoon. Of ik 5 dollar wilde betalen voor een ritje dat normaal nog geen 2 dollar kost. Ik heb met een vriendelijke lach zo'n 5 tuktuk chauffeurs afgewimpeld en heb toen toch maar een PassApp (soort Uber) tuktuk besteld. Normaal doe ik dit niet, omdat tuktuk chauffeurs door PassApp worden uitgeknepen, maar nu heb ik het toch maar gedaan. Kosten? Eén dollar.

Straks begin ik aan mijn laatste nachtje in Phnom Penh. Morgen doe ik het heel rustig aan. Om 16:00 uur vertrek ik naar de luchthaven en om 19:00 uur vlieg ik naar Hong Kong en van daaruit naar Brussel, waar Annette mij dan staat op te wachten. Ik kijk ernaar uit! Ik denk trouwens dat ik in het vliegtuig een epiloog ga schrijven. Ik heb in het vliegtuig namelijk tijd zat om mijn belevenissen nog eens de revue te laten passeren en een nabeschouwing op te (phnom) pen(h)nen.

Geschreven door Marco.goovers.op.reis