Vandaag stond Bokor Mountain op het programma. Volgens internet een mooie plaats om naar toe te gaan, maar wel een eindje rijden. Op de brommer prima te doen. En dus ik om een brommertje. Maar ja, als je je paspoort niet bij hebt, kun je ook geen brommer huren. Tenzij je $ 400,-- borg betaald. Dat was toch wel een tegenvaller. Want hoe nu naar boven. Na twee tuktuk chauffeurs radeloos achter gelaten te hebben, kon ik met de derde een deal sluiten. Een mooie. Zeker voor hem. Voordat we vertrokken ben ik eerst wat gaan eten bij Epic's café. Een café waar je kunt ontbijten en waar je geholpen wordt door dove mensen. Super leuk om te doen. Alles ging via pen en papier. Een heerlijke cruesli met yoghurt, vers fruit en honing gegeten. Top! Daarna in de tuktuk gestapt en vol gas vertrokken naar de top van Bokor Mountain. Onderweg bedacht ik me dat het misschien toch niet verkeerd was om niet met de brommer te gaan. Het is weliswaar duurder met zo'n tuktuk, maar ik zat lekker in de schaduw, hoefde zelf de weg niet te zoeken en zo waren er nog wel wat voordelen. Onderweg naar Bokor Mountain werden we nog gepasseerd door een busje dat wat kippen aan zijn achterlichten had gebonden. Ook een manier om je vleeswaren te vervoeren. Onderweg naar de top zijn we diverse malen gestopt. Bij een enorm Boeddha beeld, een vervallen casino, een oude Franse kerk, een waterval en een oud tempelcomplex. Veel was oud en vervallen en dat maakte het zo bijzonder. En het werd mystiek toen ik bij het oude tempelcomplex was en de wolken zich ineens rondom ons begaven en ik zo nu en dan maar een paar meter voor me uit kon kijken. Al met al een prima tochtje om te doen.

Terug in Kampot lekker gegeten en geprobeerd met Kimlay te contacten over de terugreis. Maar Kimlay had sinds gisterenochtend geen verbinding meer gehad met Whatsapp, wat betekende dat hij nog steeds op de plantage zat. Want daar was geen enkele verbinding (hoe heerlijk). Uiteindelijk hebben we elkaar om 15:30 uur getroffen en bleek dat we een medereiziger hadden. Hij nam een hond (5 maanden oud) mee terug naar Phnom Penh. Die had zijn vrouw via Facebook vandaag gekocht. Inpakken en wegwezen. De terugreis begon niet echt goed. Al snel stonden we bij een kruising 45 minuten stil. De dienstdoende verkeersregelaar was zo druk met regelen, dat hij vergat dat er van onze kant ook auto's kwamen. En niemand die toetert of iets zegt. Gewoon wachten, dan komt hij er vanzelf achter. En inderdaad, hij kwam erachter. Vervolgens hebben we best wel hard gereden over een onverharde weg. Het stof vloog echt overal en soms als er iemand voor ons reed en iemand aan de andere kant reed (nou ja, andere kant) zag je geen hand voor ogen. En het was maar goed ook dat er geen hand voor onze ogen zat, want we hadden het beetje zicht dat we hadden hard nodig om ons erdoor te manoeuvreren. Geweldige ervaring. Ik heb me geen moment angstig gevoeld. Het is gewoon zoals het hier gaat. Ik had Kimlay aangegeven dat ik het jammer vond dat ik weinig van de rijstvelden had gezien. Ik denk dat hij er wel wat van baalde dat hij mij niet rond had kunnen leiden, want hij deed alle moeite om mij rijstvelden te laten zien. Het was echt super. We hebben zelfs samen naar de zonsondergang zitten kijken. Het moet niet gekker worden allemaal. Het verkeer was ook de rest van de weg weer een feest om te zien. Het is eigenlijk heel simpel. Als je rechts wilt rijden, dan rijdt je rechts (en dat doen gelukkig de meeste mensen), maar als je links wilt rijden, dan rijdt je links. En als je wilt draaien, dan moet je dat vooral doen. Als de anderen een beetje opletten dan zien ze dat je dat doet en dan kunnen ze rekening met je houden. En inhalen kan natuurlijk aan twee kanten, links en rechts. Ik vermoed dat er in Cambodja geen theorie-examens worden afgenomen. Ook geen praktijkexamens trouwens. Als ze dat morgen zouden invoeren is gelijk het fileprobleem opgelost. Niemand slaagt namelijk. De hond vond het trouwens onderweg allemaal erg spannend. En wat doet een hond dan? Inderdaad. Plassen en spugen. Leuk, joh. Maar niet heus. Kimlay heeft zijn auto onderweg kunnen schoonmaken en de hond is vervolgens naar de bak van de pick-up verhuist. Ook weer opgelost.

Morgen weer naar het schooltje. Ik heb er zin an. Oh ja, ik was nog even in paniek vanavond, want toen ik thuis kwam deed de airco het niet! Bleek dat er een stop was doorgeslagen of zoiets. Oef, gelukkig. Want het is toch wel erg warm in mijn kamertje als de airco uit is.

Geschreven door Marco.goovers.op.reis