Vanmorgen de kinderen vermaakt met Bingo en domino. Toen ik de klas binnen kwam werd er al gevraagd om Bingo en toevallig had ik dat bij. En dus hebben we Bingo gespeeld. Wat een enthousiasme en wederom was het een zeer spannende pot. Deze keer heb ik niets gemanipuleerd en ook nu gaf één van de laatste kaartjes de doorslag. Tijdens het spelen zijn alle woordjes hardop geoefend en heb ik er nog wat woorden bij gehaald die dezelfde klanken hebben. Immers, oefening baart kunst. De groep van vanmorgen heb ik al vaker onder mijn hoede gehad, maar nu viel mij pas iets op. Ik had een dominospel uitgezocht waar voor de kinderen nieuwe woorden in zaten (overigens goed om te weten dat bij deze domino je het juiste woord aan moet leggen bij het plaatje of andersom). Dominostenen met voor hun bekende woorden legden ze zo aan, maar nieuwe woorden werden niet gevonden. Toen ik ze daarbij ging helpen bleek dat ze de nieuwe woorden prima kunnen spellen (ze kennen het alfabet heel goed), maar dat ze de letters achter elkaar niet konden lezen. Zo werd er netjes s-h-o-u-l-d-e-r gespeld en toen ik vroeg wat er stond zei de één "knee", de ander "leg" en weer iemand anders "nose". En dat terwijl er toch echt shoulder stond. Blijkbaar kunnen ze wel spellen, maar de letters niet aan elkaar knopen. M.a.w. ze kunnen niet lezen. Waarschijnlijk wel Khmer, maar niet de letters die wij kennen. En ik dacht dat ze woorden als dog en cat konden lezen, maar ik denk dat ze die woorden als plaatjes zien en ze op die manier 'lezen'. Toen ik dit met de leraar sprak keek ze er wel een beetje van op, om vervolgens snel te zeggen dat ze nog iets te jong zijn om te kunnen lezen. Ik moet toch eens uitvogelen of ze in de volgende klas dan wel leren lezen. Het bijzondere is dat de oudere klassen prima kunnen lezen. Maar goed, domino is voor deze groep nog te hoog gegrepen.

Half de ochtend kwamen de Duitsers en de Israëli op bezoek. En dat was toch wel leuk. Ze hadden ballonnen bij en wisten hier allerlei dieren van te maken. Je kunt begrijpen dat de kinderen dit enorm leuk vonden. De lessen lagen zodoende even stil. zodat de kinderen allemaal een ballonnen dier op konden halen. Super leuk.

Na de lunch was het tijd voor de nieuwe opzet van de les. Samen met de hoofdlerares deed ik groep C. Aanvankelijk wilde ze dat ik de les ging doen (what's new), maar toen ik zei dat ik niet wist wat of ze wilde, hebben we gezamenlijk besloten dat we om en om wat zouden doen. Zij zou grammatica en nieuwe woorden uitleggen en gelijk daarna zou ik dan met de leerlingen oefenen op hun uitspraak, waarna zei het weer overname en dan ik weer. Prima afspraak leek me zo. En wat denk je? Ze ratelde het hele lesuur vol. Ik kon haar ook niet interrumperen, want dan zou zij ten overstaan van de leerlingen gezichtsverlies lijden en dat is echt not done. Ik heb het dus maar gelaten voor wat het was en heb het één op één met haar in de pauze besproken. Na de pauze had ik een uur om mij uit te leven met het oefenen van de juiste uitspraak van het voor de pauze geleerde. En dat ging verbazingwekkend goed. De uitspraak van de leerlingen verbeterde echt heel snel (uitzonderingen daargelaten) en ik merkte aan ze dat dat ze wel een beetje trots maakte. En terecht. Ze hebben echt aanleg. Het enige dat ze nodig hebben is iemand die hun helpt bij hun uitspraak en dit veel met ze oefent. Ik kan het nog 2 weken doen, maar daarna moet de leraar het weer doen en haar uitspraak is nou niet echt een 10 met een griffel. Dus mocht je vrijwilligerswerk willen doen, ik weet nog wel een plekje waar je je zeer verdienstelijk kunt maken.

De Duitsers zijn na de lunch vertrokken, maar de Israëli is de hele middag gebleven. Zij heeft mogelijk interesse om ook vrijwilligerswerk voor het schooltje te doen. Op de terugweg is ze met me meegereden en heb ik geprobeerd haar te overtuigen dat ze goed werk kan verrichten. Ze twijfelt nog enorm, want ze is al 8 maanden van huis, heeft een geldprobleem, weet niet precies wat ze wil en ga zo maar door. Ik ben benieuwd wat of ze gaat besluiten. Ik vrees dat ze het niet gaat doen, maar je weet maar nooit. Kimlay is op de hoogte en morgen laat ze het weten.

Het was wederom een leuke dag op het schooltje, die mij het gevoel gaf dat ik de kinderen echt help een beetje beter Engels te praten. Ik heb nog 7 dagen (wat gaat het snel) om ze zoveel als mogelijk te 'verbeteren'.

Geschreven door Marco.goovers.op.reis