We want more!

Cambodja, Sangkat Trapeang Krosang

Laat ik dit verslag maar eens te beginnen om je te bedanken. Te bedanken dat je de moeite neemt om dit allemaal te lezen en om zo nu en dan een reactie achter te laten. Erg leuk voor mij om te lezen. Ik schrijf de verslagjes primair voor mezelf (als ik dat niet doe weet ik als ik thuis ben niet meer wat ik allemaal heb gezien en meegemaakt) en het thuisfront, maar nu schrijf ik ze ook voor jou. En door de reacties die zo nu en dan worden achter gelaten is het alleen maar leuker om ze te schrijven.

Vandaag zat het erg mee met het verkeer. Zowel heen als terug. Komt niet zo vaak voor. Aangekomen op de school bleek dat de hoofdonderwijzer toch weer heeft besloten dat we het anders gaan doen. Ik had haar al meegegeven dat ze moest gaan bedenken hoe ze het gaat doen als ik over 2 weken (dan al!) weg ben. Haar eerste reactie toen was dat er dan wel een andere leraar zou zijn, maar blijkbaar is ze afgelopen weekend van gedachten veranderd. Ze gaat de klassen anders indelen. Van 5 groepen naar 4 groepen, zodat de vaste leraren ieder een klas hebben. Met ingang van vandaag. En of ik dan maar even een groepje apart wou nemen en wat zaken met ze wou doornemen. Dit vroeg wel heel veel van mijn improvisatietalent (wat volgens mij deze weken een steile leercurve laat zien). Maar wat een leuke ochtend heb ik gehad. En nog belangrijker, de kinderen ook. Het eerste uur hebben we (wederom) geoefend op de woordjes en zinnen die ze afgelopen weken hebben geleerd. En iedere keer als we oefenen hoor je dat het aan het einde van dat uur echt beter gaat. Ze hebben dus echt wel aanleg om het onder de knie te krijgen, maar het vereist een lange adem met veel herhaling. Omdat ze zo goed hun best hadden gedaan heb ik ze beloofd dat we het tweede uur spelletjes zouden doen. Dat werd met gejuich ontvangen. Ook door de kinderen. Ik heb eerst bingo, dat ik van Wanda heb meegekregen, met ze gespeeld (ze zeiden dat ze dat niet kenden) en daarna heb ik flashcards gebruikt die ik van Floor en Tim heb gehad. Deze bingo is een woord-bingo. Terwijl ze het spelen, oefenen ze hun uitspraak, leren ze nieuwe Engelse woorden en herhalen ze al bekende woorden. Spelenderwijs leren dus. In het begin vonden ze het wat saai, maar naarmate er meer rijtjes vol waren (bij iedere volle rij mochten ze uit volle borst "BINGO!" schreeuwen) steeg het enthousiasme. En je zult het niet geloven, maar op het laatst was bij alle groepjes nog 1 vakje onafgedekt. Nu gebiedt de eerlijkheid wel te zeggen dat ik hierin wat gestuurd heb, want ik zag bij een groepje de lach verdwijnen toen ze wat achter bleven bij de rest. En nu is natuurlijk meedoen belangrijker dan winnen, maar als ik dat in het Engels aan ze uitleg begrijpen ze dat niet. Ook niet als ik het in het Khmer zou uitleggen overigens. Uiteindelijk was er 1 groepje de winnaar en die heeft dat uitbundig gevierd. Aangezien we geen tijd meer hadden om het nog een keer te spelen, heb ik een spelletje met ze gedaan met flashcards. En toen de bel ging wilden ze door blijven spelen. Normaal gesproken vliegen ze naar buiten, na "thank you teacher, may we have a break" te hebben geroepen. Maar nu wilden ze heel graag doorspelen. Ik werd bij het naar buitengaan zelfs tegen gehouden. Was toch wel erg leuk.

Tussen de middag nog maar eens met de hoofdonderwijzeres gesproken wat nu toch exact de bedoeling was en wat mijn rol nu gaat worden. Vanmiddag kon ik dan toch gewoon lesgeven aan groep C (had ik ook voorbereid), maar vanaf woensdag gaat zij dat doen en ga ik iets anders doen. Prima. Alleen kon ze mij niet duidelijk maken wat dat 'iets' dan is. Ik ga het woensdag wel zien. En anders verzin ik gewoon weer wat ter plekke.

Na de pauze had ik dus groep C weer onder mijn hoede. Ik vertelde ze dat ik dit weekend ergens was geweest en dat zij, door middel van vragen stellen, moesten achterhalen waar ik was geweest en wat ik daar had gedaan. Ik denk dat hier iets de kop op stak waar ze echt last van (gaan) hebben. Ze weten best veel woorden, maar om daar zelfstandig, zonder voorbeeld, zonder voorzeggen (wat wordt dat veel gedaan) en zonder schoolboek zinnen van te maken, dat is andere koek. Het was hard werken voor ze en voor mij misschien nog wel meer. Met pijn en moeite kwamen er wat vragen, maar sommige vragen sloegen eigenlijk nergens op. Dat waren vragen die ze ooit bij een oefening hadden gehad. Reproduceren en kopiëren kunnen ze als de beste. Zelf iets bedenken en creatief met woorden omgaan is er nog niet bij. Dat is iets wat mij in deze periode ook niet gaat lukken om ze bij te brengen. Dit is volgens mij iets wat best diep in hun (cultuur) verankerd zit. Vervolgens veel geoefend met het samenstellen van zinnen aan de hand van woorden, die ze mochten pakken van een stapel flashcards. Je wilt niet weten welke onmogelijke zinnen daar uitkwamen. Het waren Engelse woorden, maar daar was ook alles mee gezegd. Het waren zeker geen begrijpbare zinnen. Althans wat de jongens betreft. De meisjes daarentegen maakten goede volzinnen met slechts hier en daar een klein foutje. Wat een verschil! Op het laatst vroeg ik of ze het moeilijk hadden gevonden. Eén voor één mochten ze deze vraag beantwoorden. En iedereen zei "no". Ook de jongens. Dit is iets wat veel gebeurd. De eerste zegt iets of geeft een antwoord en de anderen zeggen dit na in de hoop dat het goed is. Toen ik on the spot aan enkele jongens vroeg een zin te maken met 2 woorden die ik ze gaf (bijvoorbeeld cow en milk) bleef het akelig stil. Kwam waarschijnlijk omdat het niet zo moeilijk voor ze was ...

Morgen alweer een vrije dag (het is dan King Norodom Sihamoni's Coronation Day, dat je het weet). Nu had ik op de terugweg van het schooltje naar het hostel bedacht om een fietstocht te maken over wat Mekong eilanden, waaronder Silk Island. Na wat rijst en kip verstouwd te hebben, ging ik met de tuktuk om 19:00 uur naar het kantoortje van het bedrijf dat dat organiseert (ze waren volgens hun eigen website tot 20:00 uur open). Waren ze al om 18:00 uur gesloten. Ik was niet zo blij, Paul wel. Die stak weer mooi 2 dollar in zijn zak. Ik denk dat hij mij de laatste dag ophaalt in een auto i.p.v. in zijn tuktuk. Dan morgen maar wat anders doen en doe ik die fietstocht wel volgende week vrijdag als ik weer een vrije dag heb (Independance Day). Heb ik iets meer tijd om het te regelen. Wel heb ik vanavond een hostel geboekt in Siem Raep en de busreis ernaar toe (nachtbus). Vrijdag om 22:30 uur vertrek ik naar Siem Raep om de tempels van Angkor Wat te gaan bezoeken. Schijnt wel aardig te zijn :)

Geschreven door

Al 1 reacties bij dit reisverslag

Herkenbaar! Vooral het na zeggen wat je voorganger heeft gezegd! Siem Reap is zo mooi! De tempels.. en pubstreet niet overslaan. Alvast heel veel plezier!

Esther Kuitert 2019-10-29 16:38:23
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.