Vandaag een erg leuke dag gehad. Op 1 les na liepen alle lessen als een zonnetje. Met de oudste groep leeswerk gedaan (wat ze erg leuk vonden) en met de op 1 na jongste groep weer eens een keer bingo gespeeld. Dat blijft toch wel een feestje. En deze keer lag het leeraccent op "a" en "an" (b.v. a window en an umbrella). Met Bingo konden we dit prima oefenen en de kinderen hebben niet eens in de gaten dat we het aan het oefenen zijn, want die zijn druk bezig met hun bingokaart. Wel was er aan het einde van het spel wat consternatie, want er miste een kaartje. En dus ging iedereen uit de klas zoeken. Gelukkig werd het verloren kaartje al snel gevonden. Dat was voor de kinderen een pak van hun hart. Tijdens de eerste break kwamen er wat leerlingen en een leraar naar me toe. De leraar zei dat de leerlingen iets wilden vragen. Ik was erg benieuwd wat ze wilden vragen. Ze vroegen of ik morgen en overmorgen hun weer les wilde geven, want het was al even geleden en ze hadden gehoord dat vrijdag mijn laatste dag was. Uiteraard kon ik dit verzoek niet weerstaan en dus geef ik hun morgen en overmorgen ook les. Toen ik vroeg wat ze wilden gaan doen, waren ze unaniem: "Pronunciation!". Leuk, joh! Om ervoor te zorgen dat het bingospel niet iedere keer zoek is (en onderdelen daarvan) had ik het na de les bovenop een hoge kast gelegd. En wat schets mijn verbazing? In de pauze zitten er 5 meisjes doodleuk op de grond Bingo te spelen. Ik heb er maar niets van gezegd. Duidelijk is dat het een populair spelletje is.

Met de op één na oudste groep heb ik weer geoefend met het maken van zinnen door middel van vragen en antwoorden. Als ik het positief bekijk ging dat ietsjes beter dan de vorige keer, als ik het negatief bekijk is het wel een beetje heel erg dramatisch. Ze krijgen het niet voor elkaar om zelf zinnen te maken. Zelfs niet als ik ze een beetje op weg help. Ik heb dit met de leraar besproken en aangegeven dat ze dit veel met de kinderen moet oefenen en dat ze veel meer Engels met de leerlingen moet praten. Ik schat zo in dat ze 95% van de les in het Khmer met de leerlingen aan het praten is. Wel een beetje veel Khmer voor een Engelse les.

Vandaag was één van de leraren jarig en ze vroeg mij of ik het leuk vond om samen met haar vrienden een hapje te gaan eten. Ik heb uiteindelijk ja gezegd en deze avond om 18:00 uur zat ik met 3 Cambodjanen aan de dis. Ik moet zeggen dat was erg leuk. Ze spraken allemaal goed Engels en dus konden we een prima gesprek voeren. We hebben het ook over de actualiteit gehad en dat is dat a.s. zaterdag de oppositieleider vanuit Parijs naar Phnom Penh komt. En dat heeft nogal wat voeten in de aarde. De democratie in Cambodja is nog niet je van het. Zo is bij de laatste verkiezingen de oppositiepartij verboden en deed er maar één partij mee aan de verkiezingen. Drie keer raden wie de verkiezingen heeft gewonnen. En nu komt de gevluchte leider van de verboden oppositiepartij zaterdag (de dag van de onafhankelijkheid) naar hier. Dat de regering hiervan wat nerveus is, was vanmorgen al zichtbaar. Bij de luchthaven (ik rij daar twee keer per dag langs) waren veel politie-agenten en militairen te zien. En ook vanavond kwam ik op weg naar het restaurant nogal wat legertrucks tegen. Het vermoeden is dat als de oppositieleider voet aan grond zet, hij gelijk wordt gearresteerd en in het gevang wordt gezet. In extremis zou dit tot protest van de bevolking kunnen leiden. Vandaar dat er veel machtsvertoon is (militairen en politie lopen opzichtig met hun wapen rond). De regering wil eventuele steunbetuigingen en wellicht protesten op voorhand al de kop indrukken. Ik ben dan ook maar voornemens om zaterdag niet te veel op pad te gaan en het nieuws te volgen. Het kan overigens ook zijn dat de oppositieleider uiteindelijk niet komt. Dat zou ik niet erg vinden. En de regering ook niet denk ik.

Geschreven door Marco.goovers.op.reis