Dag 34, Mtscheta

We staan op een parkeerplaats bij een park in Mtscheta, vlakbij Tiblisi.
Tiblisi heeft geen camping of camperplaats.
De tientallen campings op de stafkaarten van onze navigatie-app blijken bij nadere bestudering allemaal spookcampings.
Als je op de plek van het tentsymbooltje inzoomt op Google Earth, is er niets te zien wat op een camping lijkt.
Ik heb symbooltjes gevonden midden op de snelweg, op een druk kruispunt, midden in een flatgebouw, etc.
Wie zet die dingen erop?
Ook hotels, trouwlocaties, speeltuintjes en winkelcentra worden met een tentje aangeduid.
Er zijn wel een paar campings, maar je moet ze met een lantarentje zoeken.
Ik doe er twee foto’s bij van een ‘echte’ camping.
Als het goed is komen we over een dag of vijf weer op een camping, jippie!
Hopelijk een warme douche en een wasmachine.

De gegevens die de cartografische instanties van Georgië naar TomTom of Google Maps sturen zijn erg onbetrouwbaar.
Eenrichtingsverkeer doen ze niet aan, veranderingen of nieuwe wegen ook niet.
Zo zijn we gisteren (zoals gebruikelijk in iedere stad die we doorkruisen) op weg naar het Stalinmuseum in Gori eindeloos door buurtjes met smalle straatjes gereden omdat onze navigatie ons tegen het verkeer in wilde sturen.
We schuifelden stapvoets door de smalle straatjes met te lage bomen zodat de buurtbewoners alle tijd habben om ons uitvoerig te bestuderen. Ongeloof is de meest gangbare gezichtsuitdrukking.
Wel veel gezien van de stad.

Een bezoek aan het Stalin museum in Gorki is een bevreemdende ervaring.
Sinds de opening in 1957 is er niets veranderd aan het interieur en de Stalin verheerlijkende expositie.
Er zijn honderden zwart-wit foto’s te zien van Stalin en ander kopstukken uit de tijd van de Bolsjewieken en de Communistische partij. Allemaal met Russisch en Georgisch onderschrift, met heel af en toe ook een Engelse vertaling.
Er is door de bijzonder impopulaire ex president Saakasjvili een poging gedaan het museum om te vormen tot een meer waarheidsgetrouwe afspiegeling van Stalins leven, maar dat is mislukt.
Stalins privé trein rijtuig is ook te bezichtigen.

In de vitrines met geschenken die Stalin vanuit de hele wereld heeft ontvangen zagen we een paar rode (uiteraard!) klompjes uit Nederland. Ze zijn geschonken door de lokale afdeling van de Communistische partij uit het dorpje Boelenslaan, een voormalige veenkolonie op de grens van Friesland en Groningen, ter gelegenheid van de 70e verjaardag van Stalin in 1949.
Vergeleken bij de andere geschenken zijn de klompjes wel wat bescheiden van karakter , maar Stalin zal het vast wel hebben gewaardeerd, het gaat tenslotte om het gebaar, niet waar? Zie foto.

Erg leuk is de foto van Stalin naast Lenin.
Met wat zo’n beetje de eerste fotoshop moet zijn geweest, is Stalin een stuk groter gemaak dan Lenin en ook dichter naast Lenin gezet om te laten zien hoe vriendschappelijk ze met elkaar omgingen. Stalin was een ijdele minkukel op plateauzolen die zich graag groter voordeed dan hij was.

Dag 35, Tbilisi

Het lange interessante gesprek met een 36 jarige Maguli, was voor mij het hoogtepunt van ons bezoek aan Tiblisi.
De stad zelf is een mengelmoes van moderne architectuur en oude Sovjet flats en kantoren.
We hebben ons met een kabelbaan omhoog laten brengen naar een uitkijkpunt boven de stad, altijd leuk.

Maguli werkt als gids voor de overwegend Russische en Israëlische! toeristen.(In Georgië leeft een grote Joodse gemeenschap en ligt op een paar uur vliegen van Israël en is erg populair bij Israëlische toeristen)
Maguli, die in Canada had gestudeerd en in 2013 terugkeerde naar haar vaderland meende door haar buitenlandse ervaring de ingewikkelde Georgische problematiek beter te kunnen doorgronden dan de oer-conservatieve Georgisch orthodoxe bevolking.
Ze vertelde wat van de recente geschiedenis, bijvoorbeeld dat tijdens de Rozenrevolutie in 2003, waarbij Shevardnadze geweldloos zou zijn afgezet, wel degelijk doden zijn gevallen, maar dat die waren weggemoffeld door de revolutionairen.
Verder was ze verbitterd over het gebrek aan internationale aandacht (volgens mij heeft er voldoende over in de NL kranten gestaan)
voor de oorlog in 2008 tussen Georgië aan de ene kant, Rusland, Abchazië en Zuid-Ossetie aan de andere kant, met tienduizenden ontheemden en meer dan tweehonderd doden tot gevolg.
Over de wens toe te treden tot de EU wilde ze wel kwijt dat veel mensen bang het er op neer gaat komen dat het Sovjet dictaat wordt ingeruild voor het dictaat van de EU.
Ook de progressieve houding t.o.v. homohuwelijk en lbtq binnen de EU is een probleem voor de diep gelovige orthodoxe Georgiërs.
Op mijn vraag wat de jeugd van Georgië dacht over de EU was ze duidelijk: toetreden, en wel zo snel mogelijk.
Het is, zoals gezegd, een ingewikkeld land waaraan door de EU, Rusland en China wordt getrokken om het land binnen hun invloedsfeer te krijgen.
China heeft aan het langste eind getrokken qua investeringen in de infrastructuur, als de vele Chinese teksten in manshoge karakters op de vele bouw- en wegenprojecten een maatstaf zijn. Niemand kan lezen wat er staat
Ze vertelde dat de tattoo op haar arm symbool stond voor de trouw aan haar vriend.
‘Nu ex-vriend’ zei ze met een sarcastisch lachje.

We kijken vanuit de camper uit op het dagelijkse vuil verzamelplaats van een nabij gelegen markt. Gistermorgen zagen we dat de smerige bende van door honden en katten opengescheurde zakken keurig netjes werd opgeruimd.
Na sluitingstijd van de markt lag er weer een enorme berg, deels in de open containers, maar omdat de containers vol waren lag er ook een berg zakken op de grond, een gedekte tafel voor zwerfhonden, zwerfkatten en zwerfvarkens.

Ik bied mijn excuses aan aan alle zwerfhonden, zwerfkatten en zwerfvarkens van Georgië die ik valselijk heb beticht van het veroorzaken van die smerige janboel.
Nee, niet zij waren de smeerpoetsen, het waren zwerfpaarden!
Om kwart over zes vanmorgen, trokken drie zwerfpaarden de zakken uit de containers met hun lange gele tanden om ze daarna met hun hoeven te vertrappen om bij de smakelijk inhoud te komen. Zie foto als bewijs.

We kwamen bij het restaurantje met de raadselachtige naam Black Stars (met op het menu een Black Stars pizza??) dat we via Google hadden gevonden, terwijl het drama al in volle gang was.
Op het pleintje voor de Black Stars stonden een stuk of vijf politieagenten, drie politieauto’s met zwaailichten, tientallen omstanders, een stokoude takelwagen, een antieke hoogwerker, en, de oorzaak van de consternatie, een peperdure enorme Mercedes SUV.
Het kostte even om de situatie te doorgronden.
De takken van een boom zat de opbouw van podium voor een muziekvoorstelling of zoiets dergelijks in de weg.
Onder de boom stond de Mercedes die dus moest worden weggetakeld.
De takelwagen was stuk, de stempels wilden niet naar beneden. (veel motorgebrul, zwarte dieselwagen, maar geen resultaat)
Ik moet het ze nageven, de takelwagenbemanning gaf het niet vlug op, maar als je tachtig keer hetzelfde doet zonder merkbaar verschil in resultaat, kun je wel vermoeden dat de volgende poging ook niks oplevert.
De politie ging druk aan de gang met hun portofoons en ja, hoor, er kwam een andere takelwagen.
Omstanders stonden letterlijk onder de SUV omhoog te kijken hoe e.e.a. in zijn werk ging.
Ze doen niet aan afzetlinten in Georgië.
Daarna kwam de hoogwerker aan de beurt, een man in het bakje ging de boom met een motorkettingzaag te lijf, zonder helm, zonder handschoenen, zonder gehoorbescherming maar wel met resultaat.
De toeschouwers onder de boom moesten af en toe vluchten voor de vallende takken.
Vlak voor het einde van de consternatie kwamen ook nog een verslaggever en een cameraman (sigaret in de ene hand, camera bedienen met de andere hand, zie foto) van de lokale tv zender.
De verslaggever vuurde zijn verslag op hoog volume zonder een seconde pauze tussen zijn zinnen met een strak gezicht af op de groezelige plofkap van zijn microfoon.
Toen dat klaar was vertrokken de meest omstanders, op een stel mannen dat de boel nog even moest evalueren na, en de rust keerde weer op het pleintje.

Onze Georgische taxichauffeur reed de gevaarlijke stijle weg vol haarspeldbochten en afgronden flink door, meer op zijn smartphone kijkend dan op de weg.
Bij aankomst kon ik zien waarom.
Hij zat naar een bokswedstrijd te kijken. (Dé sport in Georgië)
Hij was trouwens ook een groot liefhebber van achteruitkijkspiegels. Zie foto.

Dag ehhh , huppeldepup, ik ben de tel kwijt.

Ik heb een Khachapuri gegeten.
Nou ja, een stukje.
Het is een beroemd Georgisch gerecht wat je gegeten móét hebben.
Gisteren was het zover.
Kachapuri is een flink stuk brood met opstaande randen.
De kom die zo wordt gevormd wordt opgevuld met een twee centimeter dikke laag gesmolten Sulguni kaas (gepelkeld)
Daarbovenop een flinke plak boter en een eierdooier.
Ik heb twee happen gegeten en ben gestopt.
Het smaakt prima, daar niet van, maar het is net een beetje teveel Leathal Weapon 5.

Geschreven door K.en.C.fietsen.rond