In de tijd dat ik als machinist over de wereldzeeën zwierf, ben ik een aantal malen in Mumbai (toen nog Bombay) en Calcutta geweest. Ik had toen al heel wat armoede gezien in verschillende derdewereldlanden en de schrijnende aanblik van diepe ellende raakte me al niet zo hard meer als toen ik er voor het eerst mee kennismaakte. Zelfs dat went dus.
Eind jaren zeventig voer het schip waarop ik was aangemonsterd op en neer tussen de Perzische Golf en India dus had ik de kans om de havensteden goed te leren kennen. Wat ik aantrof in Bombay en Calcutta was armoede in overtreffende trap. De pure, overrompelende lelijkheid en wreedheid en het openbare onmenselijke lijden was met geen pen te beschrijven.
Van alle keren dat ik de wal was op geweest kwam ik fysiek en psychisch ziek terug aan boord. Na een aantal keren hield ik het voor gezien, ik bleef liever aan boord en nam me voor nooit, maar dan ook nooit meer naar India te gaan.

En woensdag 15 februari ga ik toch, en dat komt zo:

Twee geweldige vriendinnen van ons, Marijke en Elly (M&E) vertelden ons na een etentje bij ons thuis dat ze een reis op het oog hadden naar India.

C is een paar jaar geleden met een vriendin naar India geweest om samen te zoeken naar de ‘roots’ van de vriendin. (gevonden!)
Sindsdien liet C af en toe vallen graag nog een keer terug te willen, ze was gefascineerd geraakt door de cultuur, de geuren en de kleuren en het eten. Ik mompelde dan wat of ik deed alsof ik het niet hoorde.

Na het eten vroegen M&E of we er wat voor voelden mee te gaan. We vroegen even bedenktijd, want ik zou immers toch nooit meer naar India gaan?
We hebben M&E leren kennen in Laos tijdens een fietsreis (zij fietsten toen een jaar door Zuidoost Azië) en het ‘klikte’ zoals dat heet. We hebben elkaar daarna nog veelvuldige gezien en er is een hechte vriendschap ontstaan.
C en ik hebben gedurende de twee dagen na hun bezoek alles op een rijtje gezet en kwamen tot de stellige overtuiging dat geen van de bezwaren die we normaal gesproken hebben tegen reizen met anderen, hier van toepassing waren.
M&E zijn bereisd, zeuren nooit, houden van lezen, laten ons vrij wanneer we dat zouden willen.
Ze zijn ook nog eens erg aardig, ook niet onbelangrijk.

We doen het dus! We gaan een rondreis van dertig dagen maken door Zuid India in een busje met vaste chauffeur.

Ik ga proberen weer aardige schrijfseltjes te schrijven, een aantal vrienden van ons hebben er op aangedrongen.
Zoals ik al eerder heb geschreven hebben de schrijfseltjes voor mij een meerwaarde omdat ik mezelf op deze manier opleg de hele dag te blijven kijken, waardoor je de reis intensiever beleeft.

Geschreven door K.en.C.fietsen.rond