We zagen op de kaart dat we langs Ortona zouden komen.
O, wat leuk zeiden we tegen elkaar, daar zijn we een paar jaar geleden geweest, weet je nog wel dat leuke stadje?
Jaja, we hebben daar toe nog heerlijk koffie gedronken op dat terrasje!
Nadere bestudering van de kaart liet zien dat we dan wel een flinke klim extra voor onze kiezen zouden krijgen om in het centrum te komen.
We hebben een poos staan aarzelen bij de afslag, maar vooruit voor zoiets unieks doe je er een schepje bovenop.
Er was geen ruk aan Ortona en we waren er ook nooit geweest.

Mijn huid is als een zalfje. Een flinke druk op de pomp met moisturiser onder de douche leverde een krachtige verreikende straal op, ik zat helemaal onder. Én ik ruik nog lekker ook. Heerlijk ruime douche was het, meestal sta ik klem tussen de wanden en als ik nies exploderen de paneeltjes door de badkamer.

Als je 10.000 keer je stuur omgooit om geen hagedisje plat te rijden, dan kom je bij de 10.001ste keer toch wel in de verleiding om te denken, fuck die kolere hagedis, recht zo die gaat….

We hadden een hotel met vanaf het bed uitzicht op een azuurblauwe zee, ik doe er een foto bij enkel en alleen om jullie jaloers te maken.

Onze koffie stop was bij een café dat aan een rotonde lag. Dat was voor de klanten makkelijk, want op een rotonde kun je prima parkeren om even een bakkie te doen. Ik zie het in NL niet gebeuren…


Kennen jullie die mop van de ferry van Brindisi naar Patras? Juist….
En die mop van de ferry van Bari naar Patras?

We dachten dat het zolangzamerhand tijd werd om eens een ferry uit te zoeken naar Patras, dus surften we naar de website van onze huisleverancier van ferry tickets: Direct Ferries.
Welke datum of vertrek haven we ook invoerden, we kregen steeds hetzelfde antwoord: er varen geen ferry’s naar Patras, wel naar Igoumenitsa.
Paniek!
We hebben als een wilde naar een oplossing gezocht, er ging nog wel af en toe een boot van Igoumenitsa naar Patras, maar met zulke onmogelijke tijden dat we dagen bezig zouden zijn met hangen in havens, 4 uur ‘s ochtends opstaan, aansluiting op een uur na missen, enz., dat de moed ons in de schoenen zonk.
En het werd wel een erg dure grap op die manier.
Einde vakantie dus, dan maar vanuit Brindisi via Rome naar huis vliegen.

Als laatste deed ik een poging direct te boeken bij een ferry maatschappij en bingo, we hebben een ticket voor zaterdag naar Patras vanaf Bari
Pfffff.

We zijn nu echt in het zuiden aangekomen, er groeien cactussen en vetplanten, de luxe resorts zie je niet meer, wel verlaten stranden met af en toe een houten huisje waar je wat kunt drinken.
Er zit een grote bult aan de kust waar we omheen moesten fietsen, dwars door agrarisch landschap naar Foggia.
De oogst is binnen en de boeren helpen de opwarming een handje door de akkers af te branden.
We fietsten met harde wind tegen door de rookwolken van de branden in de gloeiende hitte door een desolaat landschap.
Er was geen greintje schaduw.
De olijfbomen ziekte heeft ook hier haar sporen achtergelaten, veel dode bomen en gerooide olijfgaarden.
We zagen wel een vernieuwing: olijfhagen, een meter of twee hoog, in lange rijen naast elkaar met een meter tussenruimte.
De hagen zaten vol olijven. Ik heb ergens gelezen dat er een nieuw resistent olijven ras is ontwikkeld, deze misschien?
Het was niet de fijnste rit tot nu toe.
Toen we Foggia binnenfietsten leek het net alsof we na een tocht door de Sahara een oase binnenreden.
Toen nog even alle bagage trappen op zeulen naar een appartementje, bekaf.

Geschreven door K.en.C.fietsen.rond