Zelfs mijn peperdure ruisonderdrukkende koptelefoon was kansloos.
Daar was dus niets tegen bestand, daar hielp geen lievemoederen.
Op de rij voor ons in het vliegtuig zat de duivel in de gedaante van een 140 decibel baby.
Van Schiphol tot de gate in Dubai heeft dat kreng op vol volume onafgebroken zitten brullen.
Vreselijk.

We kwamen een uur te laat in Dubai en we hadden een heel krappe transfer.
Oké, even op de monitor kijken, we moeten naar de C pier.
Lopen, parfum winkel, drafje, drankwinkels, snellopen, restaurants, drafje, dure auto’s en nog veel meer lopen drafje lopen.
Bij het begin van de C pier had mijn knie er allang de brui aan gegeven.
Eens even kijken, C10 moeten we zijn, we hebben nog twee minuten, snel snel, opschieten, hé kijk, een bord C1 - C50, dus C10 valt mee.
De eerste gate was C50….
C en M gingen in galop, maar mij lukte dat niet meer met mijn wrakke knie, dus snelhobbelde ik zo goed en kwaad als het ging met E, die solidair bij mij bleef, er achteraan. C en M kwamen net op het moment dat de gate dicht ging bij het vliegtuig aan en hebben de boel weten open te houden totdat ik aan kwam strompelen samen met Elly.
We mochten mee.

Over de Indiase Douane niets dan goeds, ze waren vriendelijk, belangstellend en behulpzaam, vooral voor vrouwen dan.
Gelukkig waren er nog wel een paar eigenaardigheden.
Voor iedere balie lag een podium van zo’n dertig centimeter hoog waardoor ik zowat op mij knieën moest om de Douanier te kunnen zien.
Verder moesten C, E en M vingerafdrukken drukken en ik niet.
Het meest eigenaardige was dat we onze instapkaarten uit Dubai moesten tonen. Mosterd na de maaltijd zeggen we dan bij ons thuis.

Op het vliegveld van Bangalore stond een ruime bus (foto komt nog wel) met chauffeur voor ons klaar die ons naar Hassan bracht voor onze eerste overnachting. Hassan, dat was niet naast de deur, dat bleek nog een hele dag rijden!
Inmiddels hadden we al 29 uur niet meer geslapen, en dat voel je hoor. We konden onze ogen niet meer open houden en hingen in de bus bewusteloos schuin naar voren en opzij in de stoelen met onze monden open. Een sliertje kwijl was ook hier en daar te zien.

Vanochtend zag de wereld er weer vrolijk uit en zijn we vol blijde verwachting en met uitstekende moed aan de reis begonnen.

Geschreven door K.en.C.fietsen.rond