Mysore

Raj is een uiterst vriendelijke behulpzame aardige man, maar tikje manisch.
Hij heeft ons 3 dagen van het ene hoogtepunt naar het andere gesleurd, en vanmiddag om half één was onze koek op.
Hij had nog een propvol programma voor ons bedacht, een bezoek aan de dierentuin, een aquarium, nog een tempel en nog wat voor het avondprogramma, maar het was mooi geweest. We hebben ons laten afzetten bij de bazaar, zie foto’s, en hebben hem de rest van de dag vrijgegeven, puur uit zelfbescherming. Vanmiddag heb ik drie uur geslapen.

Maar ik begin bij het einde, we gaan drie dagen terug in de tijd. Voor de volgorde en de volledigheid van wat, wanneer en waar iets gebeurde kan ik niet instaan, het duizelt me, maar ik doe een poging.
Op de stoep van het restaurant waar we gingen lunchen zat een man in uniform op een stoel pal naast de drukke rijbaan
Bij het naderen van iedere potentiële klant blies hij keihard op een scheidsrechtersfluit, om ze attent te maken op het restaurant.
Pal naast onze tafel. Ach, na een poosje hoor je het niet meer. Hij maakte geen uitnodigende armgebaren of zo, geen vriendelijke lach, hij zat daar te zitten, (‘ik ben aangenomen om te fluiten en voor niks anders’) en blies op zijn fluit, en dat was het. Zie foto.
We vroegen aan Raj of hij wist waar we 400 US dollars konden inwisselen voor roepia’s tegen een knappe koers, nou, dat wist hij wel.
Hij belde iemand en er werd via de telefoon (al manoeuvrerend door het chaotische verkeer) een poosje onderhandeld, en ja hoor, er werd een deal gesloten. Vervolgens parkeerde hij aan de zijkant van de weg tegen een muurtje aan en even later kwamen twee mannen op een brommer met een pak geld. We hebben gezellig tussen de bus en het muurtje een poosje staan tellen, wij kregen een pak geld van een paar centimeter dik en zij hebben de dollars drie keer bekeken en een tien dollar biljet met een scheurtje kwam niet door de keuring, daar moest een onbeschadigd exemplaar voor komen.
Het voelde allemaal erg illegaal. Ik was even terug in Change Alley in Singapore, waar een levendige illegale geldhandel was. Zie foto’s
Dat was een dingetje om daar binnen te komen. Om de een of andere reden kon je alleen kaartjes kopen via internet.
We houden roaming strak uit, dus wat te doen? We vroegen raad aan een groep jongeren (bleken studenten van een technische hogeschool) die aan de slag gingen voor ons. Ze gingen uitvoerig overleggen wat de beste manier was om ons te helpen. Na een poosje waren ze eruit, wij betaalden cash aan hun voor de kaartjes die zij kochten via internet en met behulp van AirDrop kreeg ik ze op mijn telefoon. Een wonder is er niks bij. Wat een aardige jongelui!

Het zomerpaleis was prachtig, zie de foto’s, maar voor mij was het absolute hoogtepunt het levensgrote portret van de Sultan. Ik werd geraakt door zijn gelaatsuitdrukking. Een onverwachte ontmoeting die me uit mijn evenwicht bracht en me ontroerde.
In tegenstelling tot de heroïsche, vastberaden gelaatsuitdrukking die je gewoonlijk ziet bij portretten van hoogwaardigheidsbekleders, maakte hij een uiterst kwetsbare indruk. Hoewel zijn bijnaam de Tijger van Mysore was straalde hij op zijn statieportret een mengeling uit van droefheid, melancholie en onzekerheid. Het lijkt me dat hij een aardige vent was. Oordeel zelf, zie foto.

We hebben laat in de middag ( het mooiste licht en de vogels zoeken elkaar dan op voor de overnachting) een privé gids met boot gehuurd om het vogelreservaat te bezoeken. Het overtrof alle verwachtingen. De gids was professioneel, wist alle vragen in goed Engels te beantwoorden en wees ons op voor ons onzichtbare vogels. De boot werd door de gids geluidloos voortgeroeid en hij nam alle tijd om even stil te gaan liggen zodat we foto’s konden maken of om even rustig met de verrekijker te kunnen kijken.
Electrische buitenboordmotoren mogen in het reservaat niet worden gebruikt, omdat de schroeven één van de meer dan honderd moeraskrokodillen kunnen verwonden.
Even een lijstje voor D van de vogels die we hebben gezien:

• Indische aalscholver - Grijze pelikaan - Indische ralreiger - Middelste zilverreiger - Indische witte ibis
• Brahmaanse wouw - Zwarte wouw - Grote zilverreiger
• Indische gaper - Kwak - Rivier stern - Purperreiger - Witvlek waaierstaart - Indische nimmerzat - Grote griel
• Ooievaarssnavel ijsvogel - Indische klifzwaluw.

En last but not least de Groene bijeneter. Ja, S uit K, het is meer dan vreselijk, ze eten de hele dag bijen!

‘s Avonds om zeven uur gaan er duizenden lampjes aan op het paleis. Iedereen roept ooohh, en terecht, het is prachtig.
Van binnen valt het wat tegen, op enkele zalen na, die ik dan weer niet heb gezien, omdat ik erachter kwam dat ik mijn telefoon op de hotelkamer had laten liggen, en dat voelt niet lekker, dus ben ik al in het begin afgehaakt.
C, E&M gingen door. Een vriendelijk suppoost bracht me via een sluiproute naar een uitgang.
Ik vond het niet zo erg, want het was veel te druk en te lawaaierig voor mijn tere zieltje.
Ik stond buiten, héhé even stilte, even bijkomen, pfff rust.
Maar die sereniteit was van korte duur, want ik kon de parkeerplaats van mijn schoenen niet meer vinden.
Ik meende me te herinneren dat dat bij de uitgang was (het is een enorm complex, dus tien minuten lopen) maar daar aangekomen viel het me op dat ik nog de enige was die op blote voeten liep….
Dus terug naar het paleis, schoenen opgehaald, de schoenenparkeerwachter met enige moeite duidelijk gemaakt dat ik niet alle vier paren schoenen wilde hebben, en vervolgens via een andere uitgang eruit, nog verder lopen en toen met Raj terug naar het hotel. Onderweg bedacht ik me dat de kamersleutel in de tas van C. zat….
Tegen de tijd dat we terug kwamen bij het paleis waren de dames ook al uitgekeken.

‘s middags nog even snel door de bazaar, toen was de accu leeg en ben ik gaan slapen.

Straks weer op pad naar een volgende bestemming, we hebben er zin in!

P.s. We zien nergens toeristen, waar zijn die gebleven?

Geschreven door K.en.C.fietsen.rond