De reis naar Mysore was een feest voor het oog, er was zoveel te zien dat na verloop van tijd je hersens vol zitten en dan past er geen indruk meer bij.
We reden door een licht glooiend pastoraal landschap met bananenplantages, kokospalmbossen en mais- en suikerrietvelden. Waar de grond was omgeploegd kwam de rode aarde naar boven en in dalen zagen we kleine meertjes, stroompjes en twee keer staken we een brede traag stromende rivier over.
In de nattere delen waren rijstplantages, sommige droog, wachtend op de regentijd, maar andere velden werden geïrrigeerd en daar was het onwaarschijnlijk groene groen van jonge rijstplantjes te zien. Naar mijn mening de mooiste kleur groen op aarde.
Overal waar je kijkt lopen koeien, los op straat of op de akkers, maar je ziet ze ook aan een touw dociel meewandelen naast hun eigenaar. Ik heb het idee dat de meeste koeien bastaardkoeien zijn, maar af en toe zie je ook een kudde koeien die er allemaal hetzelfde uitzien en waarschijnlijk tot een bepaald ras behoren, bijvoorbeeld prachtige grijze slanke koeien met spitse recht naar boven prikkende vlijmscherpe horens. De meest voorkomende koe is de zwartbonte koe, maar dan kleiner, magerder, wat je in Nederland een schriel wijf zou noemen, zeg maar.
De hooibergen waren opgetast op staketsels in de vorm van een olifantenrug.
Bijna alle bomen die we zagen kende ik niet behalve de eucalyptus bomen.
Gisteren en vandaag zag ik ook regelmatig een imposante boom, die, na Googlen, de Bodhi boom bleek te zijn, een heilige vijgenboom, de Ficus religiosa. Zie foto.
Voor D.: Vogels tot nu toe: veel Zwarte Wouwen, die zie je echt overal, koereigers, een kleine grijze reigersoort, Aalscholvers, Ibissen, soort Ooievaars, ik moet het nog allemaal opzoeken.

Er lag verrassend weinig afval langs de weg, dat is echt een verademing. Volgens C was Sikkim veel vuiler.

De dorpjes zijn fantastisch, op straat zie je kleurrijk geklede vrouwen, groepen schoolkinderen in uniform, en langs beide kanten van de weg zie je rijen kleine winkeltjes, vaak gegroepeerd per soort negotie. Vijf ladderwinkels op een rij (vervaardigd van twee rechte boomstammetjes met stevige takken als sporten) daarnaast drie scooterhelmenwinkeltjes achter elkaar, vervolgens een stuk of wat metaalbedrijfjes en midden in het dorp een rijtje tweedehands banden handelaren. etc. etc.
Met grote, fel gekleurde advertentieborden worden de waren aangeprezen.
De metaalbedrijfjes beroepen zich op ‘Turbo Steel, Also Strong on the Inside’, Made With Belgium Method’ (?) met een Belgische vlag naast de tekst.
Restaurants beloven Delicious and Mouth Watering Dishes en de zijweg naar een Hotel werd aangeprezen als een ‘Very Nice and Friendly Road’

Onze chauffeur, Raj, zie foto loodst ons op vakkundige wijze door het verkeer, we zijn blij met hem, het is een aardige vent, Zijn Engels is niet-alledaagse te best en af en toe onverstaanbaar door zijn loodzware Indiase tongval.
M&E hebben al twee keer eerder een chauffeur gehad die Raj heette, misschien opmerkelijk, maar aan de andere kant is Raj wel de Jan van India.
Er wordt veel getoeterd in India, maar het is een vriendelijk toetertje, zo van ‘pas even op, ik kom er aan, zou je misschien een stukje opzij willen gaan?’ ‘Zo niet, dan wacht ik wel even hoor’ Er is absoluut geen agressie in het verkeer, als je ruimte opeist laat iedereen je voorgaan, als een ander voor wil, ‘ga je gang’. Ik heb nog geen enkele keer irritatie op het gezicht van Raj of andere weggebruikers gezien, en, geloof me, het is een chaos op de weg.


In het eerste deel van onze reis ligt het accent op het bezoeken van een aantal religieuze bezienswaardigheden. Ik ben maar matig geïnteresseerd in religie, maar de gebouwen zijn meestal erg mooi. De eerste , een pelgrimsplaats voor de Jaïn, heb ik niet in het echt gezien omdat die boven aan een eindeloze trap stond en mijn knieën de klim niet aankonden.(dit is laatste keer dat ik in mijn schrijfseltjes aandacht aan mijn knieën besteed, ik heb een gruwelijke hekel aan medisch geprietpraat).

Hier is het zo: religie = schoenen uit. Je kunt ze bewaakt parkeren tegen een vergoeding die varieert tussen 2 Roepia’s en 20 Roepia’s. Straatventers verkopen aan toeristen sokken voor een habbekrats, zodat je voeten schoon blijven.
Nette sokken hoor, en ze gaan best lang mee als ik ze zo bekijk na twee dagen tempelgeslof.

De topattractie van het pelgrimsoord was een enorme, fors geschapen blote vent die boven op een berg aan het einde van de eindeloze trap stond. Zie foto’s. Ik moest even denken aan de Yellow Brick Road. C,M&E gingen naar boven, ik bleef beneden achter, ruim een uur lang bestookt door tientallen venters, ik denk toegestroomd vanuit de wijde omtrek, ze hadden kennelijk elkaar ingeseind dat er een toerist op een bankje zat onder aan de trap die niet wegliep.Ze hadden veel aan te bieden, kleine viooltjes met twee snaren, kleine blote ventjes, de kaart van India waar je niets aan hebt omdat die op schaal van één op de miljoen is of zo, fotoboeken met heel slechte vage foto’s, ansichtkaarten, sandalwood prullaria etc. etc. Het was een vermoeiend uur hoor.

Na het pelgrimsoord bezochten we twee prachtige tempels, Belur en Halénid met uiterst gedetailleerde versieringen. Zie foto’s.


Na een nacht Hassan gingen we door naar Mysore, een leuke levendige plaats, maar daarover later meer in mijn volgende schrijfseltje. Onderweg bezochten we twee prachtige tempels en zijn we uitgestapt bij een markt in een dorpje om wat fruit te kopen. Kleine onrijpe banaantjes en mandarijnen.

En dan nu het belangrijkste: Pindakaas.
Ik had me thuis psychisch voorbereid om cold turkey van de pindakaas af te moeten, maar dat blijkt toch niet helemaal het geval te zijn. Tijdens een lunch kregen we naast allerlei gerechten, geserveerd op een bananenblad, ook een hoopje gemalen pinda. Daar overheen werd ghee gegoten en dat moest je door elkaar roeren to een smeuïge pasta. M. zei ‘Pindakaas! En verdomd, als je dat smeerseltje op een roti doet, dan heb je een broodje pindakaas! Daarmee is het nog niet gedaan. Gisteren bij het ontbijt hadden ze pindachutney. Ook dat smaakt op een roti met een beetje fantasie net als pindakaas. En zo komt het toch weer goed en hoeven jullie je geen zorgen te maken.

Geschreven door K.en.C.fietsen.rond