Is het me tóch nog gelukt!
Ik was al stilletjes blij en opgelucht dat ik deze reis geen bril verloren ben, geen zonnebrillen in het water heb zien plompen, niet heb terug hoeven gaan naar een hotel of restaurant omdat ik mijn bril had laten liggen.
Blij dat ik geen brilverhaal aan jullie hoefde te melden.
Te vroeg gejuicht.
Gistermiddag sloeg om een uur of vier het noodlot toe, ik ging met mijn volle gewicht op mijn leesbril zitten die op mijn ligbed op ons balkonnetje lag.
Ik heb al een reputatie qua omloopsnelheid van brillen, en zo wordt het er niet beter op.
Afijn, ik heb de rol duct tape niet voor niets meegenomen.
Een geluk bij een ongeluk: ik heb een reserve leesbril bij me. (Lerend vermogen een 8+)
Ongeluk bij een geluk: die zit in een koffertje in de auto van Rai, en die zien we pas morgen weer.

We slapen drie nachten in een ‘Resort’ aan zee vlak bij Mamallapuram. Heerlijk zwemmen in de Golf van Bengalen,(temperatuur van ehh, hoe zeg je dat netjes, lauwe thee) lekker lezen en spelletjes doen. (Keezen)
We (M en ik) verliezen voortdurend, op één spelletje na, maar ik heb bijna het sluitend bewijs rond dat C en E valsspelen.

Onderweg hier naar toe hebben we een Ashram bezocht, zie foto van gouden bal, ( al nummer één, verderop in mijn schrijfseltjes bal nummer twee) want er zou een geocache moeten liggen. Niet gevonden. Bij het zien van de bal kwam onmiddellijk bij mij de gedachte op ‘beam me up, Scotty’

Gisteren hebben we de laatste excursie gedaan van deze reis, een rondje Mamallapuram op wrakke fietsen zonder remmen onder leiding van een gids die familie had aan de Da Costakade in Amsterdam. Hij had op zijn beurt excursies gedaan naar Volendam en Zandvoort aan zee.

Het was een leuk rondje, ik doe er wat foto’s bij.

Die rots, zie foto, heet Krishna’s boterbal. (Bal nummer twee!)
Het verhaal gaat dat Krishna als baby verzot was op boter en een gestolen boterbal heeft laten vallen.
De lol van dat ding is, dat het net niet naar beneden rolt.
Hoe die boterbal vervolgens is getransformeerd naar een 250 ton zware granieten rots is niet duidelijk, dat is ook niet zo belangrijk, veel belangrijker is dat bij de bal een geocache lag. Bingo! India is toegevoegd aan ons lijstje.

We hebben ook een aantal tempels (!) bezocht, die zich van andere tempels onderscheidden dat deze 1000 jaar geleden uit granieten rotsen waren uitgehouwen en daardoor op de Unesco lijst terecht zijn gekomen. In de toeristische info over het stadje lees je steevast over een scène op een tempelmuur waarbij een kat in Namaste houding wordt afgebeeld.
De kat deed alsof hij heilig en vegetariër was. Een haas en een vogel legden een conflict voor aan de kat die zei dat hij een tikje dovig was, en of ze wat dichterbij wilde komen.
Nu weet iedereen dat als een kat zoiets zegt, dat je dat niet moet doen. Jullie snappen het al, de haas en de vogel waren het haasje.
De kat heeft ook nog muizen opgegeten, maar dat is een te lang verhaal.
Moraal: pas op met valse profeten. Zie foto’s.
Enne,..een hond is ook veel leuker.

Tenslotte hebben we een vissersdorpje bezocht dat twintig jaar geleden door ‘de’ tsunami werd overspoelt.
De vissers kregen huizen in het stadje, maar keren langzaam maar zeker terug naar hun huisjes aan zee.
We kwamen aan op het moment dat de vangst werd geveild.
De vrouwen kochten mandjes vis voor de detailverkoop.
De kleine visjes die onverkocht blijven worden gedroogd met het oog op de regentijd wanneer er niet gevist kan worden.
Volgens onze gids maken ze er een heerlijk vis curry van die, terwijl de regen onafgebroken valt, gezellig binnen de huisjes wordt genuttigd. Hij deed het klinken als iets gezelligs waar hij zich op verheugde.


In boeken lees ik met zekere regelmaat dat er Mulligatawny soep wordt gegeten.
Als ik zoiets lees wil ik dat proeven!
Dat pakt niet altijd goed uit, zo at ik in de VS een Hershey chocolade reep, een lang gekoesterde wens, en het was ronduit smerig, net als Gatorade.
Gisteravond was dan eindelijk zo ver, ik heb de soep geproefd, en het was heerlijk!
Het is een curry kippensoep met groenten, appels en rijst.

Bal drie: Samosa. Hier hebben ze verrukkelijke Samosa’s, ik kan er geen genoeg van krijgen. Het is een in heerlijk knapperig deeg gefrituurde bal met wisselende vulling.

Vandaag weer.

Als afscheid.

Want de reis zit erop!.

Ik draag het stokje over aan C.
Morgen zal ze de mooie afsluiting van onze reis die ze heeft geschreven in Pindat zetten.
Donderdag gaan we naar Chennai en vrijdag vliegen we naar huis,

Tot ziens!

Geschreven door K.en.C.fietsen.rond