06.00 Zaterdagmorgen.
Dat hadden jullie niet verwacht hè?
Jullie dachten dat ik drie Roussos lawaaihemden had laten naaien, maar niets van dat al, ik ben de trotse eigenaar van drie gedistingeerde linnen OSM hemden.
Eentje grijs-blauw, eentje blauw-grijs en eentje daar tussenin.
Zie ik er niet gesoigneerd uit? De foto die jullie zien moet straks nog gemaakt worden, maar ik weet bijna zeker dat ik hier in Thanjavur, als we straks de straat opgaan, veel complimentjes over mijn uiterlijk mag ontvangen.

Brihadisvara.

Zo heet de tempel die we vanmorgen hebben bezocht. Ik moet bekennen dat ik bijna niet was meegegaan omdat mijn tempeltolerantie op een haar na was bereikt. Het bleek verreweg de mooiste tempel die ik tot nu toe gezien heb in India, geen felle kleurtjes, maar alles had een prachtige bruine monochrome tint. Ik heb me niet verdiept in de uiterst complexe religieuze duiding van alle beelden en gebouwen, maar heb simpelweg lopen genieten van de schoonheid.

Daarentegen was het bezoek daarna aan een paleis van de Maharadja een afknapper, alles stuk en vies.
Het paleis herbergde ook een universiteit waarvan het bibliotheekmuseum wel de moeite waard was.
Meer dan de moeite waard zelfs, het was een onverwacht juweeltje!
Het was een kleine schatkamer met oude geschriften op palmbladeren uit de 9e eeuw met ienieminie teksten in het Sanskriet, zie foto’s, en er lag er een Nederlandse geïllustreerde bijbel die in 1791 in Amsterdam was gedrukt (hoe komt dat ding hier?) oude Engelse atlassen waarop de helft van de wereld nog terra incognita was, een oude Franse anatomie atlas met pentekeningen van bundels spieren, een mooie artistieke botanische tekening op A2 formaat van een prei van wortel tot bladpunt, en als klapstuk hing aan de muur serie afbeeldingen van de Franse fysiognomist Charles le Brun, die wilde aantonen dat van de menselijke gelaatstrekken afkomst en karakter kon worden afgelezen. Afwisselender kon het niet! We mochten geen foto’s maken, maar na een stug uur googelen heb ik foto’s van de afbeeldingen gevonden. ALLES staat op internet.

Buiten de bibliotheek, de oudste en de grootste van Azië, zaten studenten in een afgehekt stukje straat in de buitenlucht in al het lawaai, getoeter en geschreeuw te studeren. Zie foto. Ik sprak even een student en hij beaamde dat het lastig was om je te concentreren…zie foto.

C had van S uit Khf het bevel gekregen een Kulfi te eten. S wist uit een vorig leven dat er niets lekkerders bestond.
Met die wetenschap wilden we natuurlijk allemaal wel eens een Kulfi proberen. We hadden Rai gevraagd te stoppen bij een Kulfiwinkel (no emergency), maar hij kon op weg naar het paleis zo snel geen verkooppunt vinden.
Buiten de ingang van het paleis stonden allemaal kraampjes en warempel, er stond een Kulfikarretje!
We kochten er vier, dertig roepia’s per stuk, dus dat viel te doen.
Een Kulfi is een ijsje, gemaakt van zoete gecondenseerde melk, uit die blikjes, weet je wel, saffraan, rozenwater, mango en pistache.
S, ze waren verrukkelijk! Zie foto’s

Nog meer lekkers: Lassi.
Lassi is een glas koude wrongel of yoghurt met suiker of zout, net wat je lekker vind, vaak met kardamon of munt.
Niet te versmaden.
Het is in Zuid India bijna altijd het enige koude drankje wat te krijgen is.
Vandaag hebben we in een pijpelaatje even een Lassi’tje gedronken, zie foto.

En nog meer lekkers: rode bananen.
Roomkleurig of roze van binnen, erg zoet en zacht vruchtvlees. Zie foto


16.40 Zaterdagmiddag
Ik heb niets teveel gezegd. Laaiende reacties op mijn outfit, zelfs kinderen wilden met mij op de foto, terwijl ik hier in India mijn uiterste best doe om ‘mij niet appen’ uit te stralen. Om de haverklap willen mensen met C,E en M op de foto, maar ik bleef tamelijk ongemoeid.
Tot nu toe.
🎶 Het is moeilijk bescheiden te blijven….🎶

Jullie hebben de foto gezien dat C de overhemdennaaier even duidelijk maakte dat van zijn vraagprijs geen sprake kon zijn, wel, ik doe er nog een foto bij waarop te zien is dat C in plaats van één vinger nu vier vingers als wapen gebruikt.
De arme man was kansloos!

Verreweg het meest gebruikte vervoermiddel in Zuid India is de motorfiets. Ik was verbaasd te zien dat het meest populaire merk Royal Enfield was, ik kende het alleen als Engels merk, uit een ver verleden. Hier worden ze nog gemaakt in Chennai, het voormalige Madras. De meeste hebben een 350cc motor, nostalgie ten top. Ze werden in India ooit gebruikt als vervoersmiddel van Indiase grens soldaten. Zie foto’s.

Geschreven door K.en.C.fietsen.rond