‘Good morning everybody, (op opgewekte blijde toon) welcome on this boat tour for your wildlife experience.’
‘It’s very early in the morning, so the water is to cold for the animals to come out of the jungle for drinking.’
‘If you are here to see animals you should have come for the afternoon boat trip’

Lekker dan. We zijn nog voor het krieken opgestaan, uitgaande van de theorie dat je de meeste dieren ‘s ochtends vroeg ziet.
We hebben nog wel een paar wilde dieren gezien, apen in het dorp, een wild zwijn en een paar tamme herten vanuit de bus op weg naar het natuurpark en vanaf de boot hoog in de bergen vijf minieme zwarte stipjes waar de gids ons op attent maakte. Volgens hem bisons, volgens E. vijf rotsen die hij bij iedere passage aan de toeristen verkoopt als bisons.

O ja, en zo’n idioot grote eekhoorn, weten jullie nog?

De gids aan boord had een leuke hobby, hij vroeg aan iedereen met een smartphone of hij daarmee foto’s mocht maken.
Hij hield de lens tegen het oculair van zijn verrekijker en voilà , een tele-opname. Hij was ook goed in panorama-foto’s van het meer, die hij daarna Photoshopte naar onwaarschijnlijk felle kleuren.

Vanuit het dorp vertrekken tientallen bussen met honderden Indiase toeristen per dag voor een boottripje op een stuwmeer midden in een natuurreservaat. In het reservaat leven tijgers, olifanten etc. Op de posters die reclame maken voor de excursie zijn de dieren goed te zien. Na aankomst bij het meer worden de toeristen de boot ingejaagd, hopsa, rondje over het meer, huppekee, de bussen staan al weer klaar en wegwezen. Een goed geoliede machine.
Maar eerlijk is eerlijk, het is een prachtig meer.


We zijn in Kumily, een erg leuk plaatsje, op bijna negenhonderd meter hoogte, lekker koel dus, omringt door theeplantages en jungle.

Op weg hiernaar toe stopte Rai bij een restaurant voor de lunch.

Rai: ‘This is my guest hotel ma’am sir’
Wij: ‘??????????’
Rai: ‘ Yes ma’am sir, my guest hotel’
M: (op aarzelende toon) ‘Are you sleeping here tonight, Rai?’
Rai: ‘No no no ma’am, this is my guest hotel’
Wij: ‘ok……..???’
Rai: (nu een tikje ongeduldig) ‘you eat lunch now ma’am sir’

Vooruit dan maar, we stapten uit en toen we om de bus heen liepen zagen we de naam van het restaurant: My Guest Hotel.
Wat ook niet hielp is het feit dat in India een restaurant vaak Hotel wordt genoemd.

Kennen jullie Gheorghe Zamfir nog? Met zijn dubbeldeks panfluit?
Dat was best aardig, maar na drie nummers vond ik het altijd wel welletjes, dan weet je het wel, je voelt dat het niet heel anders gaat worden dan die drie eerder nummers.
Nou, in ons hotel klinkt urenlang tamelijk hard een solo panfluit, het komt uit het plafond uit de muren uit de vloer, overal panfluit. Ik krijg visioenen van gierende kettingzagen.

Na ons boottochtje zijn we naar een achttien hectare grote specerijen kwekerij geweest. Dat was dan weer heel erg leuk, enorme kardamon planten, zie foto met C tussen de kardamon, peper klimplanten die langs Jack fruit bomen omhoog worden geleid, kruidnagelplanten, cacaobomen, en een struik die een vrucht voortbrengt waar de smaken van een stuk of vijf specerijen in worden samengevoegd. De gids had geduld en liet ons veel zien en vooral ook proeven.

En dan nu het Kaneelschandaal. Wisten jullie dat de kaneelstokjes die we in Nederland kopen stukjes boombast zijn uit China waar een chemische kaneelsmaak aan is toegevoegd?
Nu roepen jullie in koor, ‘nee toch, is dat echt waar?’
Ja, dat is echt waar!
Ik heb een foto bijgevoegd van de bast van de echte Kaneelboom, die een heerlijk zoete kaneelsmaak heeft.

We hebben mondeling afscheid van de gids genomen, handen schudden ging niet want daar zaten de hengsels van de tassen met specerijen in. Volgende aankoop: extra koffer.

Hebben jullie wel eens echte chocola geproefd, tegelijkertijd met een plakje zoete gember? Je slaat je ogen in opperste verrukking hemelwaarts.

Tenslotte voeg ik een foto bij van iemand ‘who has gone native’.
Dat wordt nog wat als ik weer in ons calvinistische landje terugkom.

Geschreven door K.en.C.fietsen.rond