Zoals gisteren aangekondigd blijf ik vandaag op zeespiegelniveau.
Op een goede 2,5 km lopen van mijn verblijfplaats is de locatie Kélonia. Ik wandel langs het strand en zie de surfers weer klaarliggen om een golf te trotseren. Sommige laten zich diep in de zee brengen door een jetski. Zij liggen, met hun surfplank, op een soort bed dart getrokken wordt door de jetski. Zo geraak ik ook diep op zee, alleen weet ik niet of ik zal terugkomen …
In de lucht hangen ook verschillende parachutes. Hier wordt ijverig aan parasailing gedaan. Je kunt er blijkbaar vanaf 800meter tot 1600meter van genieten. Ik heb met ongeveer alles gevlogen waarmee te vliegen valt, maar had steeds een voortdrijvingsapparaat bij de hand.
Kelonia , het eindpunt van mijn wandeling vandaag, is niet alleen bestemd voor het bewustwording van het milieu en de zeeschildpadden, maar ook een centrum voor onderzoek en verzorging van deze beschermde soorten. Hier worden inderdaad zieke of gewonde schildpadden verzorgd, om ze weer gezond en genezen terug in de oceaan te zetten. Het observatorium voor zeeschildpadden is geopend voor publiek, en biedt een museografische route die uit drie delen bestaat: het kennismakingscentrum, waar u de verschillende omgevingen kunt zien waarin deze zeereptielen leven tijdens hun biologische cyclus en waar verschillende soorten zeeschildpadden te zien zijn in een enorm openlucht bassin. Als afsluiting kan ik het (2 verdiepingen) observatietoren beklimmen. Daar vandaan is er wel een prachtig uitzicht op de bassins van Kélonia, en de baai van Saint-Leu.
Terug naar de stad gewandeld en eens echt creools gaan eten. Probleem is : het was lekker, een uitermate gezellige aparte sfeer maar vraag me niet wat ik gegeten heb. Misschien maar beter ook.
Morgen wil ik “la maison de coco” bezoeken. Als cocosnootliefhebber kan dat niet slecht zijn.

Geschreven door Fred.op.reis.Down.Under