Vandaag staat alles in het teken dat mijn oudste dochter aankomt in Las Vegas en we de reis met zijn drietjes verder gaan zetten. Aangezien zij eerst in de namiddag aankomt en omdat we van Utah naar Nevada reizen (Nevada is -1 uur) hebben we tijd genoeg. We moesten vandaag weer langs het mini western dorpje rijden en ik kon het niet laten om weer effe te stoppen. Geraakte daar in gesprek met de eigenaar en het bezoekje is wat uitgelopen. De 77 jarige eigenaar is nog steeds bezig met het maken van juwelen en het zoeken naar mineralen en halfedelstenen. Verder is hij een specialist in fossielen. We zijn naar zijn werkplek gedirigeerd waar hij ons verschillende fossielen liet zien, meteoren en onafgewerkte en afgewerkte stenen vooral turkoois. Zelf ondervind hij moeilijkheden door de pandemie omdat hij niet genoeg personeel kan vinden. Werkte hij vroeger met 18 mensen heeft hij er nu nog 4 waardoor hij 2 dagen in de week zijn winkel noodgedwongen moet sluiten. Heeft van zijn grootvader ooit een mijn nagelaten gekregen maar de staat heeft het gebied rondom als wildernis gecatalogeerd waardoor hij in de mijn alleen met de hand kan/mag werken. Hij verblijft wel 3 maanden per jaar in Hawaii maar enkele jaren geleden is hij zijn woning kwijtgeraakt door een vulkaanuitbarsting. Het grootste verlies was niet zijn huis maar het verlies van zijn vrienden (komt er al twintig jaar). Het gebied dat verwoest werd door de vulkaan werd door geen enkele verzekering gedekt. Zijn vrienden, lokalen, waren alles kwijt. Hijzelf kon het afschrijven via de zaak.
Las Vegas is weer een ander verhaal. Ander soort drukte en warm. Tot 42 graden. Het hotel is sprookjesachtig. Lijkt wel Disney. Alleen het inchecken kostte meer dan een uur aanschuiven. Maar we zitten op onze kamers. Morgen de stad eens echt verkennen.

Geschreven door Fred.op.reis.Down.Under