Vandaag trekken we verder naar Cambodja. Voor we aan de grensperikelen terug met de boot naar het vasteland. Eerst een korte trip voor nog een laatste bezoek aan de “Khone PaphengWaterfall”. Gisteren al effe vermeld en vandaag krijgen we de watervallen vanaf het vaste land. Een mooi en verzorgd park mag ook wel gezegd en geschreven worden.
We gaan verder door naar de grensovergang. Eerst moet je 1USD betalen en wordt je temperatuur gemeten. Health check noemen ze dat. Bij “gezond” krijg je een formulier om je visa aan ter vragen. Naar een ander gebouw dus en daar krijg je NOG een papier. Moet je nu al invullen voor je vertrek vanuit Cambodja. Je kunt het laten invullen door een ambtenaar maar dat kost je 2USD. Volgens de Nederlandse spaarzaamheid en vul het ook netjes (?) in. Ondertussen hebben we er ook een tweede lokale gids bij gekregen die ons in Cambodja gaat vergezellen. Usd 35 betalen, de twee dokumenten ingevuld samen met het paspoort aan de lokale gids afgeven en dan is het wachten. Het paspoort wordt van een visum voorzien en dan is het richting controle. Dit houdt in dat je bagage door de scanner gaat, je je vingerafdrukken laat registreren en er wordt een foto genomen. Nog aan een volgend loket krijg jej je paspoort terug voorzien van alle stempels en het papier voor als je Cambodja gaat verlaten. Als je nu denkt dat het voorbij is, aan de bareel stapt er nog eens nen militair in de bus om elk paspoort te controleren of alles in orde is.
Normaal gezien ben je er in een uurtje vanaf. Maar je moet in je paspoort twee lege pagina’s naast elkaar hebben. Heb je dat niet kom je er niet in. Eén van onze leden in de groep had prijs. Na discussie met de gids en de militairen (of douane) en na betaling van 50 USD is er een papier opgesteld waardoor hij toch over de grens mocht. Kostte natuurlijk veel tijd.
In Cambodja kun je alles met USD of riel (lokale munt). Probleem is dat als je betaalt in USD je Riel terug krijgt aan hun koers. Dus beter Rieltjes kopen. Koers is gemakkelijkshalve 4.000 Riel voor een USD. Het miljonairsstatuut is voorgoed voorbij. Maar de ATM geeft met je creditcard USD biljetten. Moet je dan in de bank zelf je USD gaan omwisselen. Euro’s werden niet aanvaard. Moest je 50 meter verder bij een andere bank gaan omwisselen. Een paar mensen hebben het geprobeerd. De administratie was er dusdanig dat we na de lunch een halfuur hebben zitten wachten tot de dames terug waren. Twee uur rijden naar onze volgende stop en we maken kennis met het Cambodjaanse wegennet. Eén woord : erbarmelijk. Verharde smalle wegen. Misschien dat het de volgende dagen verbetert.
De stop die we doen is een het spotten van dolfijnen in de Mekong.
De Irrawaddy is een bedreigde zoetwater dolfijnensoort die voorkomt in enkele rivieren in Zuidoost-Azië. Een relatief grote populatie leeft in de Mekong rivier in het midden en noorden van Cambodja.
De populatie in Cambodja was ooit in de duizenden maar is sterk afgenomen sinds de jaren 70. Het wereld natuur fonds schat dat er hedendaags nog maar 92 Irrawaddy dolfijnen in Cambodja leven. Het goede nieuws is dat de populatie weer aan het toenemen is.
De Irrawaddy dolfijn is een bijzonder dier met een bolle ronde kop. Een volwassen dier wordt ongeveer 1,80 tot 2,80 lang en weegt tussen de 100 en 220 kilogram.
Hoewel toerisme de dolfijnen kan storen levert het ook inkomsten op om ze te beschermen. Er wordt op toegezien dat er niet te veel toeristenboten tegelijk de rivier op gaan. We stappen op een bootje en varen de Mekong op. We zien verschillende dolfijnen maar of te ver weg of ze duiken weg voor je een foto kunt nemen.
Door het tijdsverlies vandaag krijgen we ook als compensatie een prachtige zonsondergang op het water.

Geschreven door Fred.op.reis.Down.Under