Vandaag de laatste volledige dag in Hanoi. Beentjes dus ingesmeerd om het programma te kunnen afwerken.
Eerst een bezoek aan de overdekte markt. Hier ben ik snel uitgekeken de gangetjes zijn uiterst smal en er is geen gezellige sfeer. Aangezien de straten gewoon allemaal al winkels naast elkaar zijn is mijn goesting snel over en kies ik het hazepad.
Op weg naar het Hoan Kiem Meer of het Meer van het Teruggegeven Zwaard. In dit meer ligt een eilandje met de Ngoc Son tempel die je bereikt langs een helrode brug (al op foto gezet met de rode lichten). Volgens de legende wist in de 15e eeuw koning Le Thai To een invasie van een Chinees leger af te slaan met hulp van een zwaard dat hij van de Hemel had gekregen. Na zijn overwinning ging hij het meer op. Hij botste tegen een enorme gouden schildpad, die het heilige zwaard van Le Thai To overnam en ermee naar de diepte verdween. Het zwaard had zijn werk gedaan en keerde terug naar de Hemel. Doet een beetje aan Excalibur denken en koning Arthur.
Volgende halte is de Hanoi Hilton. In mijn loopbaan een paar keer in het Hilton gelogeerd, dus effe gaan kijken. Hier geen hotel want Hoa Lo Prison was een gevangenis die oorspronkelijk door de Franse kolonisten in Indochina werd gebruikt voor politieke gevangenen , en later door Noord-Vietnam voor Amerikaanse krijgsgevangenen tijdens de Vietnamoorlog . Tijdens deze latere periode stond het bij Amerikaanse krijgsgevangenen bekend als het " Hanoi Hilton ". De gevangenis werd in de jaren negentig afgebroken waarbij het poortgebouw als museum is blijven bestaan. Ik heb er geen kamer gereserveerd.
Van het ene uiterste naar het andere. Volgende stop is de St. Joseph's Cathedral. Het is een neogotische kerk uit het einde van de 19e eeuw die dienst doet als de kathedraal van het rooms-katholieke aartsbisdom Hanoi . De kathedraal is vernoemd naar Joseph , de patroonheilige van Vietnam. De bouw begon in 1884, met een architecturale stijl die lijkt op de Notre Dame de Paris. Het is de oudste kerk in Hanoi. hier had ik wel de gelegenheid om een kaarsje te branden. Heb er maar ineens twee aangestoken…
Na het culturele de ontspanning. Voor mijn vertrek werd mij ingefluisterd dat de waterpoppenshow een must was. Dus kaartjes geregeld (100.000 dong de goedkoopste, 200.000 dong de duurste oftewel 4 of 6 euro). In dit moderne theater wordt de show in een soort zwembad voor de poppen gehouden. De poppen worden bestuurd door een aantal poppenspelers die zich achter een bamboescherm verbergen. Met behulp van grote hengels kunnen ze de poppen besturen terwijl ze verstopt zitten achter het scherm. De typische thema’s rond Vietnamese volksverhalen en legendes met onderwerpen zoals de viering van de rijstoogst die op een humoristische manier is afgebeeld. Voorstellingen worden begeleid door een Vietnamees orkest dat traditionele muziek speelt met drums, houten bellen, hoorns en bamboefluiten. Er zijn ook authentieke Vietnamese operazangeressen die het verhaal vertellen dat door de poppen wordt gespeeld. Je kunt een audiofoon huren (2euro) die je in het engels de basis van het verhaal vertelt. De rest is Chinees, sorry Vietnamees. Echt de moeite, de show duurt een 45 minuten en die zijn zo voorbij. Spijtig genoeg zat er een Indiër voor mij die meer links en rechts met zijn familieleden druk aan het gesticuleren was waardoor een foto nemen praktisch onmogelijk was zonder zijne d.. kop erop te hebben.
Laatste op de agenda, maar met stip was de Hanoi Train Street. Op het eerste gezicht is Hanoi’s Train Street een straat als alle anderen in Vietnam : een smalle straat zoals zovele andere. Alleen liggen er midden op de weg trein rails. Vroeger was het er een drukte van jewelste. Er hing een levendige sfeer, mensen kookten voor hun deur en de was werd buiten gehangen, kooplui prezen hun waren aan en velerlei spullen woerden vervoerd per fiets en scooters. Dit is nu enigzins verandert maar toch
verandert deze straat enkele keren per dag in een plek waar toeristen zich verzamelen om dat te aanschouwen wat deze straat zo bijzonder maakt: de trein die dwars door deze nauwe passage heen raast. De gids had het me verteld en ik was dus voorbereid. Je wandelt door de straat en je wordt aangesproken om een koffie te gaan drinken. Dit is dus de enige plek waar je gerust ja kunt zeggen. Je wordt eigenlijk voor hun woning op een kleine stoel aan een klein tafeltje gezet en je wacht tot de trein komt. Als die langskomt moet je wel in de deur van hun woning staan. Zij hebben ook de uren wanneer de trein voorbijkomt. Ik had het geluk dat er twee treinen met een interval van 20 minuten zouden langskomen. En geloof mij, zij donderen echt de straat door. Niet stapvoets maar tegen een behoorlijke snelheid. De treinen die ik heb gezien waren de trein Hanoi-Saigon en vice versa.
Een halfuurtje goed doorstappen en ik ben nog net op tijd om de groep uit te zwaaien. Zij vertrekken om 1.30 richting Dubai om morgen om +/-13.30 plaatselijke tijd aan te komen in Schiphol. Een uurtje later begint mijn terugreis naar Brussel…

Geschreven door Fred.op.reis.Down.Under