Vrije dag vandaag maar de gids heeft een facultatieve wandeling met lokale gids voorgesteld. De gidse is lid van één van de drie etnische groepen die hier leven. Buiten deze wandeling is er ook een mogelijkheid om het hoogste punt van Indochina te bezoeken. De berg, de Fransipan, heeft een hoogte van 3.143 meter. Via een trein en vervolgens een kabelbaan kan men tot een hoogte van +/- 3.000 meter geraken. Dan zijn het trappen tot de top (ze hebben hier iets met 600 treden). Blijkbaar is het hier regelmatig mistig. Zo’n 170 dagen per jaar is het zicht hier miniem. Dat zagen we gisteren al toen we aankwamen.
De wandeling wordt door 5 personen geskipt. Twee ziek en drie andere willen rechtstreeks naar de berg omdat de weerberichten toch min of meer helder weer voorspellen, zeker in de voormiddag.
De wandeling zelf begint op zo’n 1.500 meter hoogte waarbij we over een afstand van 10 km stelselmatig afdalen. Is het zicht eerst mistig, het klaart toch wat op en dit geeft spectaculaire beelden. Eindelijk zie ik de terrassen waar de boeren hun rijst of graan telen. Dit is, samen met Halong Bay, zoals ik het huidige Vietnam zie. We worden vergezeld door een groep vrouwen in traditionele klederdracht en zij proberen natuurlijk ook iets te verkopen.
Van onze drie bergbeklimmers krijgen we bericht dat het weer tamelijk helder is. D.w.z. De top steekt boven de wolken uit. Zij zijn bijna aan de top geraakt maar de trappen hebben zij overgeslagen.
Om 2 uur hebben we onze wandeling, en lekkere lunch, afgewerkt en zijn we terug in het hotel. Ik vind geen kandidaten om de berg alsnog te bezoeken en ik ga er alleen op uit. Moet zeggen dat ik blij ben dat ik het gedaan heb. Allereerst mooie beelden van de terrassen, dan een stuk door de wolken om uiteindelijk op 3.000 meter aan te komen. Dan verder naar de top. De trappen wordt eigenlijk het probleem niet, maar het gebrek aan zuurstof. Er wordt regelmatig omgeroepen dat personen met hartproblemen en/of hoge bloeddruk héél voorzichtig moeten zijn.
Voor de rest laat ik de foto’s aan het woord…

Geschreven door Fred.op.reis.Down.Under