Vandaag de transfer gedaan naar Saigon oftewel Ho Chi Minhstad. Toch effe mee opgestaan om de groep nog effe uit te wuiven. Je voelt de spanning een beetje in de groep want vakantie is prettig maar als je naar huis moet begint het ook te kriebelen. Na het uitwuiven (wat ga ik die groep missen), rustig ontbijten en mijn bagage op orde te brengen. De gewassen kleding terug wegbergen en het puzzelen om alles in de koffer te krijgen.
De chauffeur is zelfs een tiental minuten te vroeg maar alles staat klaar. Voor mezelf is het ook een beetje een afsluiting van het eerste gedeelte van de reis. In nen Lexus wordt ik naar het vliegveld gebracht. Mag ik mezelf vip beschouwen of willen ze me zo snel mogelijk buiten de grens. Laat het antwoord aan jullie over.
Inchecken vraagt wat geduld maar eens je daar voorbij bent gaat het vanzelf. Niemand bij de veiligheid en bij de paspoortcontrole ook niemand. De luchthaven is niet groot (als je weet dat er voor de pandemie 4 mio bezoekers kwamen naar Siem Reap) maar momenteel was er geen echte drukte.
Aankomen in Ho Chi Minh is anders. We moesten eerst 10 minuten in het vliegtuig wachten. De luchthaven was gesloten om veiligheidsredenen. Er zou een vip landen…. Wie weten we niet maar we mochten dan toch eindelijk na een kwartiertje uitstappen en naar de paspoortcontrole. Sta je een halfuur tot een uur in de file en dan je koffer gaan zoeken. De bagageband stond al stil en de koffers werden al opzij gezet. Al bij al gaan we niet klagen. Heb al veel erger meegemaakt.
Ritje met de taxi is een eyeopener. Jongens hoe ze hier rijden. Meer bromfietsers dan automobilisten en ieder met zijn eigen interpretatie van verkeersregels. Heb Bangkok meegemaakt en New Dehli, maar dit heeft de hoofdvogel. Je durft met groen de straat niet oversteken. Volgens mij wordt je geboren aan een kant van de straat en kom je nooit aan de overkant.
Toch effe de straat op en neer gegaan en voor het hotel iets gegeten. Hier nemen ze kredietkaarten aan !!!
Lekker gegeten (en jaja ook gedronken). Morgen misschien toch iets meer moed bij elkaar nemen en de stad gaan verkennen

Geschreven door Fred.op.reis.Down.Under