Den dag begint somber. In de loop van de nacht is mijn spijsverteringsstel in opstand gekomen. In plaats van mijn bed wordt het toilet mijn favoriet plekje.
Dë nodige medicatie ingenomen en we proberen toch nog iets van den dag te maken. We vertrekken namelijk naar de “beruchte” Killing Fields. Eigenlijk een hoogtepunt van de reis over het dieptepunt van het land.
Pol Pot en zijn regime, de Rode Khmer, kwamen in 1975 aan de macht. Ze schaften valuta, religie en privébezit af en ontruimden steden – waardoor mensen de steden verlieten om van het land te leven. Dissidenten werden geëlimineerd. Een van de Khmer-mantra's was 'Je houden is geen voordeel - je vernietigen geen verlies'. Intellectuelen en geschoolden werden vroeg in het regime van de Rode Khmer vermoord. De Rode Khmer was aan de macht tot 1979 toen buurland Vietnam binnenviel en de Rode Khmer zich in ballingschap verborg. Pot werd nooit berecht voor zijn misdaden, hoewel andere hooggeplaatste leden van de Rode Khmer dat wel waren – 35 jaar later – in 2014.
Deze plek, Choeung Ek, is een enorm emotionele plek om te bezoeken en je zult je niet op je gemak voelen om te bezoeken. Honderdduizenden mannen, vrouwen en kinderen stierven hier. Nee, dat is fout, ze zijn hier afgeslacht. Ze werden vermoord. En hun botten liggen hier nog steeds.
Tweede stop is de Tuol Sleng Genocide Museum in de S21 Prison in Phnom Penh. Het museum is gevestigd in een oude school die door de Rode Khmer werd omgebouwd tot de beruchte "gevangenis S-21" en waar duizenden gevangenen werden ondervraagd, gemarteld en vermoord. Je mag binnen geen foto’s nemen maar het werkt op je gemoed. Een overlevende heeft het overleefd en in boekvorm gegoten. In verschillende talen via Google translatie.
De groep gaat verder en bezoeken er of het nationaal museum, het koninklijk paleis of de Russische markt. Voor mij houdt het echter op. De rest van de dag heb ik een meeting met mijn bed en de badkamer.

Geschreven door Fred.op.reis.Down.Under