Normaal gezien een vrije dag maar de gidsheeft een programma klaar waarbij we de voornaamste bezienswaardigheden kunnen bewonderen. Het gaat hier vooral om het koninklijk paleis dat ook een beetje de functie heeft van nationaal museum.
Luang Prabang is een stad met 47.510 inwoners in centraal Laos aan de Mekong in de provincie Luang Prabang met een rijke historie. Het is qua inwonertal de vierde stad van het land (na Vientiane, Pakse en Kaysone Phomvihane)
In zijn eerste incarnatie heette deze stad Meuang Sawa, de naam voor Java. Het is waarschijnlijk dat de stad deze naam heeft gekregen naar aanleiding van de Javaanse invasie van het koninkrijk Chenla. De dominante macht in het gebied tussen de 6de en 8ste eeuw na Christus. Tussen de 10de en 12de eeuw werd de naam van de stad veranderd in Muang Xien Thong. Een van de belangrijkste tempels in Luang Prabang draagt deze naam nog, Wat Xieng Thong. In de 14de eeuw stichtte Fa Ngum het koninkrijk Lan Xang, dat in 1707 uiteenviel in drie delen: het Koninkrijk Luang Prabang, het Koninkrijk Vientiane en het Koninkrijk Champassak. Het grondoppervlak van deze koninkrijken kwam grofweg overeen met het huidige Laos. De buurlanden Birma, Thailand en Vietnam deden voortdurend pogingen om de koninkrijken te veroveren, maar het was Frankrijk dat het gebied in 1893 koloniseerde. In 1954 werd Laos weer onafhankelijk nadat Frankrijk de Eerste Indochinese Oorlog verloor. In 1960 werd de rechtse regering van het land getorpedeerd door communistische guerrilla's, maar de rechtse generaal Phoumi Novasan sloeg terug met behulp van de Verenigde Staten. Zo ontstond de Tweede Indochinese oorlog, beter bekend als de Vietnamoorlog. Laos werd zeer zwaar gebombardeerd tijdens de gevechten (in totaal werden er 1100 miljoen kilo aan bommen op het land geworpen), maar in 1975 grepen de communisten toch weer de macht. Ze riepen de Democratische Volksrepubliek Laos uit en schaften de monarchie af.
Het koninklijk paleis is een bezoek zeker waard. Enige spijtige is dat je binnen geen foto’s mag nemen. Verder kun je er ook geen brochure bemachtigen met foto’s. Zonde maar wil je zien, je weet nu waar het is en dat het de moeite is.
Na het bezoek aan het koninklijk paleis bezoeken we WAT Xieng Thong, één van de belangrijkste tempels in deze regio. Hier mag men wel fotograferen. Mooi tempelcomplex. Er was een tempel(tje) die op slot was en waar je alleen maar in kon kijken via een gaatje van twee cm doormeter. Het is echt zo bedoeld.
Derde bezoek is voor vele een twijfelgeval. De Phu Si Mountain die je alleen kunt bereiken via 308 trappen. De trappen zijn niet gelijkmatig. Een paar haken af maar de helft heeft het toch gewaagd, en gewonnen. Achteraf vonden de meeste het nog gemakkelijk en was de warmte de grootste boosdoener.
Op culinair gebied zeker geen klagen. Een avondmaaltijd met drank kost hier gemiddeld tussen de 7 en 10 euro. Het is hier wel een bierland en geen wijnland. Wijn is hier in verhouding duur (meer dan een gerecht) en niet altijd verkrijgbaar.
Morgen een lange bustocht van 7-8 uur naar Vang Vieng. Vermoedelijk weinig te melden en te fotograferen

Geschreven door Fred.op.reis.Down.Under