Vandaag vertrekken we naar Laos. Een busrit van ongeveer zes uur brengt ons naar de grens. Maar vooraleer we deze grens bereiken hebben we twee stops. En ja hoor de eerste tempel op onze tocht is een feit. We stoppen namelijk in Chang Rai waar we warmwaterbronnen bezoeken. Een toeristische attractie waar je eieren in in mandje in het water hangt en zo aan de kook hangt. Er is ook een gedeelte waar je je voeten kunt baden in warm water. En geloof mij, het water is echt warm. Achter de hoek dan de eerste tempel die we te zien krijgen is wel meer een bouwval dan een tempel. Oorspronkelijk een hindoe tempel maar duidelijk in verval. De tweede stop, waar we uiteindelijk ook lunchte, is van een heel andere orde. Ik noem het indrukwekkend maar kitsch in alle perspectieven. De tempel mocht je bezoeken (tegen betaling) en je kon er sciencefiction figuren in tegenkomen zowel als Boeddha’s en andere goddelijke beelden. Omdat er vele kleine spiegels in de gevel zijn ingewerkt geeft het een schitterende en sprookjesachtige indruk. Er zijn ook verschillende bijgebouwen die elk hun eigen functie hebben.
De grensovergang is ook speciaal. Eerst je uitreis stempel van Thailand krijgen, dan USD 2 betalen om met de bus naar de grenspost van Laos te worden gebracht (een kilometertje rijden met volle bagage want de chauffeurs blijven achter) om dan eerst je papieren af te geven (weer usd 2) naar een volgend loket te lopen en daar krijg je eindelijk je paspoort terug met visa. Maar dan ben je er nog niet vanaf. Je moet aan een volgend loket nog eens usd 40 betalen om eindelijk in Laos aan te komen. En geloof mij, de usd biljetten mogen geen enkel mankement hebben. Een kleine inktvlek of vlek van een balpen is genoeg om de biljetten te weigeren. Ze moeten echt zogoed als nieuw zijn. Wel we zijn met zijn negentienen plus gids toch geslaagd in onze missie.
Naar het hotel is een kleine tocht. Dit plaatsje was vroeger de aanlegsteiger van de bootjes die van Thailand kwamen met toeristen die de “golden triangle” bezochten maar door een brug te bouwen is deze toeristische pleister zogoed als uitgestorven. De backpackers van weleer zijn geen bezoekende partij meer.
Morgenvroeg gaan we de boot op voor een tweedaagse “cruise”. Hopelijk een goede wifi aansluiting in het volgende hotel

Geschreven door Fred.op.reis.Down.Under