Als de thuisreis in zicht komt delen we het stuk van dik 2500 km op. We vertrekken op 1 december naar het stadje Peníscola, een toeristische stad in Spanje ten noorden van Valencia.
Wij moesten in eerste instantie wat grinniken over de naam. Maar inmiddels weten we dat Peñíscola gewoon het oude woord voor peninsula (= schiereiland) is.
We wandelen eerst door de nieuwe stad waar vroeger nog water lag. Daarna gaan we naar de oude stad die op een rots ligt met bovenop het kasteel.
Het is al donker en we vinden het kasteel zo interessant dat we besluiten om er morgen eens uitgebreid naar te gaan kijken. We nemen nog een afzakkertje in een cocktailbar waar ze relaxte muziek draaien. Dan terug naar het hotel!!!
De volgende morgen krijgen we ontbijt en stappen we in de auto om die enkele minuten later op de parkeerplaats in de buurt van het kasteel te zetten.
De burcht is tussen 1294 en 1307 gebouwd door de Tempeliers, op de ruïnes van een oude Arabische citadel. Zij hadden de macht en de middelen om zo'n groot kasteel zo snel te bouwen. Ze bouwden sober en robuust maar het resultaat was (is) zeer stijlvol. Het was het laatste kasteel dat ze bouwden want in Frankrijk werden ze niet veel later vervolgd.
De burcht gaf later onderdak aan Benedictus XIII – Papa Luna (= Paus Maan). Hij woonde er tussen 1411 en 1423. Hij was één van de drie pausen tijdens het Westers schisma. Er was toen zoveel onenigheid in de kerk dat ze een paus is Rome, in Avignon en één in Peníscola hadden. Het zoveelste schandaal binnen de Katholieke kerk.
We bezochten de vertrekken van de bewakers van de Paus. Maar ook zijn werkkamer en bibliotheek. Het bezoek werd begeleid door middeleeuwse muziek. Er was een geheime trap die in de zee uit komt. Deed ons denken aan de geheime gang die er in Italië is van de Engelenburcht naar het pauselijk paleis. Wel had hij een raam laten in zijn verblijf dat uitzicht bood op Italië.

In 1814 werd een deel van het kasteel tijdens de onafhankelijkheidsoorlog verwoest.Veroordeeld tot een harde en meedogenloze belegering door de troepen van generaal Elio die probeerden de door de Fransen bezette stad te heroveren. Ze moesten het onderwerpen aan een hevig bombardement dat een groot deel van het gehucht rond het kasteel en een deel van het fort verwoestte en de sporen van de projectielen op alle muren achterliet.
Na het bezoek dalen we voldaan de trappen af en stappen in de auto op weg naar Roses.

De zee is wilder…vanaf de Ebro zijn de rivierbeddingen weer gevuld met water en de begroeiing wordt helaas niet meer hoofdzakelijk in beslag genomen door palmbomen. De pijnboom is nog veel aanwezig.
Wij zijn op weg naar onze laatste Spaanse overnachtingen in de buurt van Roses.
Toch willen we eerst eten en ik zoek een plekje daarvoor.
Ik denk een plek in een buitenwijk gevonden te hebben in Girona.
Volgens mijn -niet aanwezige kaart-lees-mogelijkheden ligt het in het noorden van de stad en zijn er parkeermogelijkheden.
Als we aankomen wil Cees de auto parkeren…mmmm…toch bij het centrum. De routeplanner geeft aan dat we nog een weg naar links moeten. Help, nu is er geen verkeer meer. Alleen voetgangers!!!
En dan staat er een hek en een betonnen paal. We hebben ons vastgereden. Cees blijft zoals altijd rustig en ziet nog een uitweg naar links. We rijden nu door het winkelwandelgebied en daarna volgt een sightseeing langs restaurants en plotseling staan we op het punt bij de brug van de binnenstad. Hoera parkeerplaats!!!!!! Deze blijkt helaas niet gebruikt te mogen worden. Een vriendelijke dame wijst ons een parkeergarage.
Als we eindelijk het vegetarische restaurant hebben gevonden- lopend dit keer- is het bijna sluitingstijd. Er zijn nog beperkt delen van het menu te krijgen. Gelukkig is het wel heel erg lekker!
We vervolgens onze weg naar het hotel.
We hebben een kamer in een más gehuurd op het platteland. Er is een zwembadje in en een spa.
Een mas is van oorsprong een Zuid-Franse herenboerderij, vandaar dat je ze veel vindt in de Catalaanse grensstreek met Frankrijk. Meestal bestaat een más uit een begane grond met twee verdiepingen. Dit blijkt achteraf heel handig want onze kamer is op de eerste verdieping en je kunt de auto daar voor de uitgang zetten. Hoef je de koffer niet de trap af te sjouwen.
We zitten dus dicht bij Figueres waar het museum van Dalí is. Dat hebben we vorig jaar al bezocht dus laten we het liggen.
Wel doen we nog een prachtige rondrit langs de rotskust die eindigt in het beelsdschone stadje van Dali's zomerverblijf, Cadaques. We lunchen heerlijk in de zon op het terras met uitzicht op de baai.
De volgende morgen vertrekken we uit Spanje..met de zon en in de verte liggen de besneeuwde toppen van de Pyreneeën.
De weg loopt langs de zee. Idyllisch landschap. We sturen Adi vast de verjaardag felicitaties.
Al gauw rijden we via deze mooie route een zonnig Frankrijk binnen. En in no time zitten we op de tolweg. We willen via de bijzondere brug van Milau naar Clermont-Ferrand.
Dan wordt er aangegeven dat de brug afgeloten is en er een grote omweg gevolgd moet worden. Okay andere beslissing. We gaan via de "route du soleil" naar huis.
Dan begint het te regenen. Dit is niet leuk. En nog koud ook! We besluiten zo ver mogelijk door te rijden. Uiteindelijk reserveer ik een hotel in Tournus.
Het regent en is koud…maar gelukkig hebben ze wel een voortreffelijk restaurant in deze Bourgogne-streek.
We nemen een menu. Cees heeft slakken in het voorgerecht. Ik een prachtige paté. Daarna heeft Cees boeuf bourguignon en ik de heerlijkste vis die ik ooit at: snoek in een nog heerlijker sausje. De menu wordt afgetopt bij Cees met peer en een soort kwark. Ik heb een chocolade toetje waar de chocolade bij het aansnijden mijn bord inloopt. We drinken er een Mâçon-wijn bij. Als afsluiting van de dag doen we een rondje om de prachtige kerk. Mooi einde van de dag en de vakantie.
Morgen nog een kleine 800 kilometer naar huis.
De laatste morgen hebben we het ontbijt om half acht en daarna gaan we de auto in en de snelweg op. We doen onderweg nog wat boodschappen in de veronderstelling dat Tineke Hans Adi en Paul vanavond even een borrel komen drinken.
In België werden we verrast door de sneeuw. Het regende al steeds in Frankrijk maar dit hadden we niet verwacht.
We drinken nog ergens koffie en eten wat en ja hoor om 17.00 uur zijn we thuis. De auto leeg, telefoontjes en berichtjes van de kinderen en een prachtig boeket bloemen van Tineke Hans Paul en Adi en we sluiten zo een fantastische vakantie af!!!
Het was erg leuk om weer te reizen. We zijn 12,5 week weg geweest, we reden 8.202 kilometer en we logeerden op 23 verschillende plekken in die tijd. Ik heb genoten van het schrijven en we laten er weer een boek van maken. Wij genoten van jullie reacties op welke manier dan ook en daarvoor heel hartelijk dank.
Volgend jaar willen we weer!!! Allemaal een fijne decembermaand en tot gauw.!!!!!

Geschreven door Ceesenhenriettes.reisblog